Rogga Johansson vond dertien bands en projecten blijkbaar wat aan de magere kant want sinds enkele jaren speelt hij met Paul Speckman in de band die hun beider achternaam draagt: Johansson & Speckmann. De nieuwe cd vind ik persoonlijk erg goed en dat was ook het uitgangspunt voor dit interview. Hieronder kun je onder andere lezen hoe en onder welke omstandigheden het album tot stand kwam.
Edge of The Abyss is de derde volledige cd sinds 2013. Daarnaast speel je in meer dan tien bands. Hoeveel uur heeft een dag in het leven van Rogga Johansson?
Ik denk ongeveer net zoveel als voor andere mensen, haha. Ik schrijf gewoon muziek als ik er zin in heb en dat kost me niet eens zo gek veel tijd. Het is iets wat ik doe en dat doe ik al een tijd, vanaf mijn tienerjaren. Er zullen altijd wel mensen zijn die vinden dat ik minder muziek zou moeten maken maar daar maak ik me verder niet druk over. Ik schrijf muziek omdat ik dat leuk vind en het een soort innerlijke drang ook.
Schreven jullie dit album terwijl jullie fysiek bij elkaar waren of is Edge Of The Abyss geschreven door via internet bestanden uit te wisselen?
Ik doe het allebei. Soms schrijf ik met een project met hulp van het internet en soms ontstaat de muziek in het oefenhok zoals het eigenlijk hoort te zijn. Maar in het geval van Edge Of The Abyss deden we alles via het net. De bandleden wonen in drie verschillende landen daarom is dit de enige werkbare situatie. Tenzij we natuurlijk een keer rijk worden en er geld is om heen en weer te vliegen, haha.
Wanneer ontstond het idee voor deze derde cd?
Dat weet ik niet meer precies. Na de vorige dachten we dat we geen derde cd meer op wilden nemen. Maar na verloop van tijd schreef ik wat riffs die voor Paul leken te zijn geschreven omdat ze goed bij zijn stem pasten. We praatten er wat over en waren het erover eens dat we weer eens wat op zouden nemen. Meestal is dat de start voor een nieuw album en dan is het vaak een kwestie van weken of maanden voordat er weer een album af is. Dat ligt er maar net aan hoe snel we werken en hoe enthousiast we zijn.
Heb je voor Edge Of The Abyss riffs gebruikt die je nog had liggen van andere bands of projecten of is hij helemaal uit het niets ontstaan?
Deze cd is vanuit het niets ontstaan. Ik schreef wat riffs waarbij de stem van Paul perfect zou passen waarop we besloten nog een cd te maken en toen ging het vrijwel vanzelf. Volgens mij is dat ook te horen. Alle nummers lijken op een bepaalde manier bij elkaar te horen, misschien wel omdat ze speciaal voor Paul’s stem en teksten zijn geschreven. En alle nummers zijn in dezelfde volgorde op Edge Of The Abyss terecht gekomen als waarin ze zijn geschreven.
Hoe vul je je dagen tegenwoordig? Veel promotie voor Edge Of The Abyss. Of ben je alweer bezig met een volgende release?
We doen inderdaad veel promotie, veel interviews dus. Verder doet het label veel aan promotie. Voor de rest zijn Paul en ik bezig met wat we altijd doen: nummers schrijven en bier drinken, haha. Het komende jaar zullen we geen nieuwe muziek schrijven voor Johansson & Speckmann. Maar als er interesse is voor een 7” of zo dan denk ik dat Paul en ik daar wel voor te vinden zijn en zullen we snel wat nieuws opnemen. Kleinere uitgaves tussen twee albums door zijn altijd leuk om te doen.
Fans van Obituary zullen Edge Of The Abyss wel kunnen waarderen denk ik want volgens mij waren zij een grote invloed?
Echt? Het bevreemdt me ergens dat je dat zegt want ik heb me niet duidelijk door hen laten beïnvloeden. Van de andere kant, je zou weleens gelijk kunnen hebben want Allen West is een van mijn favoriete componisten en gitaristen. Ik vind hem op de eerste twee Six Feet Under cd’s op zijn best hoewel Obituary natuurlijk ook een goede band is. Maar ik ben niet zo’n liefhebber van de stem van Obituary, vandaar dat ik vind dat West op de Six Feet Under cd’s beter tot zijn recht komt. De eenvoud van zijn riffs is geweldig en hij heeft echt een paar klassieke riff op zijn naam staan. Hij is in staat memorabele riffs te componeren door slechts een paar noten te gebruiken.
De hoes ziet er erg gaaf en old school uit. Wie heeft hem gemaakt?
Ja! Hij is echt old school as fuck, haha! De hoes is gemaakt door Roberto Toderico, een Italiaanse artiest die ook hoezen voor Sinister en Asphyx heeft gemaakt. Het gekke is dat dit werk al ene paar jaar oud is maar toen we het zagen leek het alsof het voor het album was gemaakt. De titel is ook niet gebaseerd op de hoes of andersom maar hij ziet er wel gaaf uit.
Hoe heb je het gitaargeluid zo neergezet? Welke versterkers en spullen gebruik je daarvoor?
Ik heb thuis een opstelling staan in mijn studio. Daar neem ik de gitaarpartijen voor mijn cd’s altijd mee op. Ik gebruik natuurlijk het HM2 pedaal, een Line6 versterker en wat spul om het geluid mee te bewerken. Niet echt old school, behalve die HM2 haha. Maar dit werkt voor mij het beste. Ik zoek altijd naar het geluid waarmee mijn gitaarspel het best tot zijn recht komt. Op Edge Of The Abyss heb ik trouwens die HM2 niet eens gebruikt omdat we dit keer niet het klassieke Zweedse geluid wilden hebben. Ik ben erg blij met het gitaargeluid want er zit zowel kracht als ruwheid in. Die twee dingen zijn erg belangrijk als ik opneem.
Gaan Johansson & Speckmann optreden?
Het eenvoudige antwoord is dat we dat erg graag zouden willen. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit niet op korte termijn zal gaan gebeuren. We wonen te ver uit elkaar. En zonder degelijk te oefen als band is er weinig lol aan te beleven. Ik zie het niet zitten om thuis met een metronoom mee te spelen en de rest van de band pas te zien als we daadwerkelijk op gaan treden. Daarvoor zijn we gewoon te ouderwets ingesteld, haha.
Is The One They All Despised geschreven met een bepaald persoon in gedachten of is het een fictief verhaal?
Dat zou ik echt niet weten…. Paul schrijft alle teksten. Ik heb ze wel gelezen maar geef er mijn eigen interpretatie aan. Ik heb hem niet naar de betekenis gevraagd. Paul heeft, net als de rest van de band, een vrij uitgesproken mening die sterk naar voren komt in zijn teksten.
Het zijn roerige tijden: de recente couppoging in Turkije, Syrische vluchtelingen die Europa overspoelen en de Brexit bijvoorbeeld. Hebben jullie overwogen om deze onderwerpen in de teksten terug te laten komen of blijven jullie liever bij de meer geijkte onderwerpen?
Paul schrijft veel over politieke onderwerpen maar ik houd me daar slechts oppervlakkig mee bezig. Persoonlijk voel ik me dus niet geroepen om over deze onderwerpen te schrijven. Tenminste, niet tot in detail. Maar het zijn wel zaken die ons allemaal aangaan en op een of andere manier zullen deze zaken weleens terugkomen in de teksten. Maar dan eerder in de vorm van een metafoor dan met betrekking tot specifieke gebeurtenissen.
Zijn er nog muzikanten met wie je in de toekomst graag eens zou willen werken?
Jazeker. Ik houd van de eerste Cannibal Corpse cd’s en, zoals ik al zei, van de eerste Six feet Under cd’s. Dus ik zou graag eens iets met Chris Barnes willen doen. Ik denk echter niet dat hij erin geïnteresseerd is maar ik zou graag eens iets voor zijn unieke stem willen componeren. Ik zou ook graag voor Blaze Bayley schrijven. Ik ben gek op zijn cd’s en zijn stemgeluid. Misschien was hij niet zo op zijn plek in Iron Maiden, helemaal niet na Bruce Dickinson. Maar met zijn eigen band Blaze is hij een van mijn favoriete zangers van het afgelopen decennium. Ik denk er ook weleens aan hoe het zou zijn om samen te werken met een van mijn favoriete grunters: Johan Liiva. Dit lijkt maar niet van de grond te willen komen, haha. Maar het zou wel te gek zijn als et eens lukt.
Volg je de hedendaagse death metal scene nog? En zo ja, wat is je favoriete nieuwe ontdekking?
Ik weet niet…. Ik zit wel op Facebook en kom weleens iets nieuws tegen maar meestal duik ik er niet echt in. Tenzij ik getipt wordt door iemand. Ik denk dat je op zeker moment in je leven wel verzadigd bent. Volgens mij werkt het voor de meeste mensen zo en wordt je trager in het ontdekken van nieuw spul omdat je al zoveel muziek hebt. En daarbij: als je zelf muzikant bent, ben je vaak teveel bezig met je eigen shit en de troep die je zelf maakt, haha. Dat gezegd hebbende, luister ik meestal wel de nieuwste cd van een van mijn favoriete bands. Hoewel die me vaak teleurstellen. Maar niet altijd want de nieuwe Sodom vind ik dus wel erg gaaf! Wat nieuwe bands betreft kan ik VHS aanraden. Dat is een band uit Amerika die iets wegheeft van Ghoul. Het is erg catchy maar toch agressie thrash met wat grind- en death metal erin. Hun teksten gaan over horrorfilms maar ze brengen dat op een grappige manier. Bloodstrike is ook een gave jonge band uit Amerika. Zij spelen erg gave en eg zware death metal.
Heb je nog een laatste woord voor ons?
Tja, wat kan ik zeggen? Bedankt voor een erg goed interview! Ik bedank ook iedereen die dit leest. Hopelijk gaan jullie naar het nieuwe album luisteren. Als je houdt van een smerig en heavy geluid dan ga je hiervan uit je pannetje!
Links: