Interview Gorefest
Al een aantal keren had ik geprobeerd een afspraak te maken om deze bende te interviewen. Helaas kwam het er iedere keer niet van vanwege drukke werkzaamheden aan beide kanten. Toen de band in Rotterdam kwam spelen, was dit natuurlijk het geschikte moment om dit alsnog te doen. Mijn gesprekspartner werd drummer Ed Warby die naast Gorefest nog tal van andere dingen doet en graag ‘wat’ wil vertellen over het nieuwe Gorefest, country muziek en de kick van METAL!
Hebben jullie er bewust voor gekozen om niet te veel te experimenteren met dit laatste album zoals jullie in de latere periode van Gorefest steeds meer gingen doen?
Ja, we wilden terug naar een metal Gorefest: gewoon weer metal maken en doen waar we goed in zijn. Experimenten hebben we gehad. Destijds was dat hartstikke leuk maar als we weer iets zouden gaan doen, moest het gewoon weer deathmetal zijn, oftewel: de oude Gorefest. Daarna werden we natuurlijk gelijk beschuldigd van het ‘lekker goedkoop hoor, weer gewoon deathmetal gaan maken, zodat we de fans weer terug zouden winnen’ maar we doen het puur omdat we het leuk vinden. We hebben allemaal een tijd gehad dat we niet zoveel van metal hielden. Soul Survivor was een product dat voortkwam uit de muziek waar we toen naar luisterden: de hardrock en de grote rock dinosaurussen. Nuclear Blast adverteerde met een lap bloederig vlees voor Soul Survivor maar wat erop stond was 70’s rock. Dat sloeg helemaal nergens meer op. Vooral de hele strikte deathmetalwetjes en regeltjes waren we toen echt behoorlijk zat. De deathmetalscene werd op een gegeven moment muzikaal gezien ook heel saai. Het begin van de deathmetal was super spannend. Je had alleen maar te gekke bands. Op een gegeven moment werd het echter allemaal zo’n eenheidsworst en daar wilden we ons heel erg van afkeren, denk ik. Bewust of onbewust zochten we naar andere wegen en dat werd ons niet in dank afgenomen. De afgelopen jaren ben ik echter weer vreselijk veel naar metal gaan luisteren en ben zodoende een nog fanatiekere metalhead geworden dan ik ooit was. Deathmetal blijft toch een levenslange liefde vrees ik en er zijn inmiddels weer genoeg bands die ik wel gaaf vind. Ik ben er weer volop ingedoken. Er zitten nu ook nog wel wat stijlvreemde dingetjes in want wij pikken als een bezetene buiten de metal. Vroeger deden we dat heel opzichtig en kon je het meteen aanwijzen. We doen het nu nog steeds, alleen hoor je het nu niet gelijk. Er zit nog steeds Led Zeppelin of AC/DC in. Heel stijl vreemde dingen zullen we dan weer niet zo snel doen.
Jullie draaiden toch ook een nummer om?
Ja, Forty Shades is eigenlijk een nummer van Fleetwood Mac maar dan omgedraaid. Dat soort geintjes zijn hartstikke leuk om te doen. Op La Muerte vind je ook wat Zeppelin– en Kiss dingen terug. Op de nieuwe plaat ook wel weer maar minder opvallend zodat mensen die er niet van houden erop af zouden knappen. Geintjes voor onszelf eigenlijk.
Zelfs de black metal is nu wat meer hoorbaar in je spel.
Ja zelfs dat. Vroeger wilde ik me daar heel ver vanaf houden. Dat gezeik met die doodslijst en een bomaanslag zorgden ervoor dat ik zei:’Ik ga niet naar die muziek luisteren’. Mayhem vind ik nog steeds een kutband maar er zitten ook hele gave dingen bij. Het beeld dat ik lang van black metal had was het beeld van de psychotische idioten die andere mensen niets gunnen. Een paar jaar geleden ben ik begonnen met black metal luisteren omdat er op ons forum ook heel veel metalheads zitten. Ik had zoiets van:’Kom maar op. Raad me maar eens wat aan wat ik me misschien wel gaaf kan vinden binnen de black metal’. Er bleek verrassend veel bij te zitten wat ik te gek vond. Naglfar vind ik heel erg gaaf. Darkthrone ben ik enigszins, met terug werkende kracht, gaan waarderen. Toch wel meer de buitenbeentjes. Ajattara: meer doomy, sleepende black en Emperor vind ik gaaf. Sommige bands vallen onder de ‘ foute’ bands als je kijkt naar hoe ze vroeger in de scene stonden zoals: Dissection en Satyricon. Ook van het latere Immortal ben ik erg gecharmeerd. Er zit genoeg tussen. Als je een beetje je best doet, hoor je bij Gorefest nu ook wat van die invloeden terug.
Zoals je blastbeats?
Dat heb ik niet zo zeer uit de black. Een nummer van zeven minuten dat alleen maar aan één stuk door raast en blaast kan ik niet zo veel mee. Met mate vind ik het heel gaaf. We hebben wel meer blaststukken op dit album staan dan op welk ander album van ons. Ik wilde met dit album vet over La Muerte heen en dat is wel gelukt. La Muerte was goed voor wat hij was. Ik wist dat er echter nog veel meer in die band zat wat er nog niet uit was gekomen. Ik ben gewoon gaan duwen. We gaan helemaal die kant op en maken dan een monster van een plaat. Er is wel even een discussiepunt geweest met betrekking tot welke kant we op zouden gaan. Ik was het fanatiekst met de kant op gaan die we nu op zijn gegaan. In mijn enthousiasme heb ik ze mee weten te sleuren.
Toch krijgen jullie heel veel kritiek op fora en dergelijke. Doet dat je wat?
Er komen altijd reacties van zeikerds als ‘kutband’ enzo. De eerste keer reageer je daar nog op maar later denk je:’Stik er maar in’. Als je het niet gaaf vindt, houd dan je muil en luister lekker naar een andere band die je wel gaaf vindt. Op een gegeven moment was het zo van:’Oh daar heb je Gorefest weer’ en dan begonnen mensen al standaard te zeuren en dat vind ik wel jammer. Op het Rock Hard forum laatst ook. Staan er van die dingen als: Jullie doen het alleen om de fans terug te winnen. Dan denk ik:’Zo iemand zit zelf niet in een band. Je gaat niet twee, drie jaar lang muziek maken die je niet gaaf vindt. Alleen maar om te proberen om je glorie van vijftien jaar geleden terug te halen.’ Dat is zo’n kromme gedachtegang. Je blijft altijd mensen houden die het kut vinden natuurlijk. Vroeger had je geen internet op die manier zoals we dat nu hebben. Forums waar je afgezeken werd en dergelijke had je niet. De gassies die ons kut vonden zouden er toen ook wel geweest zijn alleen las je dat niet. Nu is het allemaal wat directer. Toen we net bij elkaar waren, schrok ik wel een beetje van al die vijandigheid. Gelukkig zijn de dingen al weer een groot stuk bijgedraaid.
Zijn er grote verschillen tussen de band toen en nu?
Ja, die twee bands verschillen dag en nacht van elkaar. De laatste paar jaar traden we met de band op omdat het moest. We waren er financieel van afhankelijk maar de passie was er niet echt meer.
Jan-Chris en Boudewijn hadden het op een gegeven moment met Gorefest helemaal gehad. Boudewijn was echt niet van plan geweest om dat ooit nog te doen. Zo zijn we dan uiteindelijk weer bij elkaar gekomen.
Die passie is weer helemaal terug en dat komt vooral doordat het nu niet moet. Lekker met z’n vieren het podium op om gave muziek te maken. Ik was vroeger ook wel eens een onuitstaanbaar kereltje:’Hmm… moet ik weer optreden’. Nu is het vooral leuk. Voor het grote geld hoef je geen metal te maken en zeker tegenwoordig niet meer. We halen de krenten uit de pap en doen de leuke optredens en festivals. Wanneer we inspiratie hebben, schrijven we nieuwe nummers en maken een plaat. Tussen de laatste twee albums zat twee jaar terwijl er tussen False en Erase een jaar zat. Onderling kunnen we het ook een stuk beter vinden. We zijn wat ouder en wijzer geworden. Als iets niet bevalt dan zeggen we het gelijk in plaats van dat we er een half jaar over gaan lopen mokken. We hebben zeven jaar stil gelegen. Ik had niet verwacht dat we ooit nog bij elkaar zouden komen. Ik maak er nu geen geheim meer van dat we deathmetal spelen. Een hoop nummers van dit laatste album zijn haast soort van tributes to deathmetal: hele archetypische riffs en ritmes. Een soort van deathmetal greatest hits.
Kick je ook weer op je eigen muziek?
Ik heb ‘m zo vaak gedraaid. Nu ben ik ‘m wel even zat want ik hem echt honderden keren gedraaid. Ik was er zo trots op. Een hele felle en persoonlijke plaat. Ik heb voor deze plaat driekwart van de nummers geschreven dus dan wordt het al heel persoonlijk. Vroeger arrangeerde ik al wel veel en was ik samen met Boudewijn voor het grootste gedeelte verantwoordelijk voor de muziek. Voor deze plaat heb ik me ook heel erg bemoeid met de productie en de nummerkeuze. Eén van de twee bonusnummers vonden we gewoon niet goed genoeg voor op het album. Die andere song had zo op Soul Survivor gekund: met een middenstuk en een hardrock-solo. Hij is ook een beetje van AC/DC gepikt. We vonden het wel een tof nummer maar paste dus niet. De plaat moest niet te lang gaan duren. La Muerte was hartstikke goed maar veel mensen draaien hem toch niet helemaal omdat hij te lang is. Het doel was om nu een plaat te maken met negen nummers die van begin tot einde zou knallen. Het lange nummer staat bewust in het midden waardoor je een soort torentje krijgt qua opbouw. We hebben heel lang gewikt en gewogen over de volgorde van de nummers zodat het album een goede flow zou hebben. En die twee nummers hoorden daar niet tussen.
Hadden jullie het thema van
Rise To Ruin
al klaar voordat jullie begonnen met de opnamen?
Ja, ik kan me herinneren dat we op een gegeven moment op Earthshaker speelden. Althans ik denk dat het daar was. We liepen terug naar het hotel en toen kwam Jan Chris ineens met dat concept. Toen hebben we het alvast een beetje over de hoes gehad. We hadden nog geen muziek geschreven. Onbewust zal de muziek ook wel een beetje de kant op geschreven zijn omdat we al wisten waar het tekstueel heen zou gaan. Het is allemaal nogal apocalyptisch.
Stond Nuclear Blast met open armen op jullie te wachten?
Ja, absoluut. we zijn bij hen weg gegaan omdat we muzikaal een hele andere kant opgingen dan wat zij eigenlijk van ons verwachtten. Toen ze door hadden dat we weer terug waren om metal te maken was het echt een no brainer zo van:’ Kom maar terug’. En wij wilden natuurlijk ook heel graag weer terug naar hen.
Vorig jaar tourden jullie niet zo heel veel. Gaat het nu allemaal wel goed komen met het touren?
Vorig jaar hebben we een aantal foute keuzes gemaakt. De eerste tour hadden we laten boeken door een boekingskantoor. Dat zag er allemaal waanzinnig uit. We zouden vijf weken gaan. De aanbiedingen waren goed. Op papier zag het er ook allemaal goed uit. Op een gegeven moment kwamen er steeds meer twijfels met betrekking tot hoe die tour was ingevuld. Toen zijn we gaan praten met die gasten en toen bleek er niets van te kloppen. Toen hebben wij de stekker eruit moeten trekken omdat het gewoon niet goed ging. Toen kregen we een aanbod om met Bolt Thrower mee te gaan. Zag er ook goed uit en was ook een goede kans voor ons om de plaat te promoten. Achter de schermen bleek er een hoop gekonkel te zijn waardoor dat ook niet door ging. Toen nog dat Christmas Metal Fest dat niet door ging. Nu hebben we besloten om het gewoon zelf te doen. Ons eigen boekingskantoor heeft nu de gehele tour geboekt. Op zich hebben we nog best een goed jaar gehad hoor want we hebben nog aardig wat leuke festivals gedaan. Doordat we niet konden touren hebben we ons gericht op de festivals en een paar goede clubshows gedaan. We hebben With Full Force, Earthshaker en Up From The Ground gedaan. daar maak je wel een hoop mee goed want je staat ineens voor 10 tot 20.000 man te spelen. Dus het was minder rampzalig dan hoe het eruit zag wanneer je de berichten las.
Vroeger stonden jullie natuurlijk ook op een Dynamo waar The Eindhoven Insanity werd opgenomen. Zou je dat niet weer willen?
Vroeger wilden we de grootste band van Nederland zijn of als het even kon, van Europa. We zijn nu eerder tevreden met een fanatieke fanbasis die het gaaf vindt wat we nu doen. Vroeger wilden we alle kanten op. We hadden de serieuze popliefhebber en het OOR publiek die ons leuk begonnen te vinden. Dan krijgen mensen uit hele andere hoeken interesse in je. Hartstikke gaaf op zich want je wordt op de radio gedraaid. Geef ons nu echter maar een kleinere plek en een goeie naam binnen de deathmetal. Een deel van de reputatie hebben we denk ik wel weer terug gewonnen.
Wanneer krijgen we eens een Gorefest DVD?
Dat zijn we al heel lang van plan. We wilden dynamo ’93 graag gebruiken maar ik vrees dat we dat kunnen vergeten want die banden zijn er gewoon niet meer. Alleen de gemonteerde nummers bestaan nog. Dat plan zullen we helaas moeten laten varen. We gaan nu dingen verzamelen. Tijdens de tour wat dingen opnemen. We hebben nog wat dingen van festivals liggen van de afgelopen jaren. Van Wacken zijn beelden en van van Up From The Ground volgens mij. Dus we kunnen straks een toffe DVD in elkaar flansen. Ik denk dat we dat volgend jaar eens gaan doen.
Op La Muerte eindigden jullie met een instrumentaal lang nummer. Waarom hebben jullie daar geen nummer met zang van gemaakt?
Bordello was het eerste echte instrumentale nummer maar dat was een ding van een paar minuten. 2,5e Minuut ofzo op Chapter. De plaat waar mensen bij voorbaat op afhaakten omdat ze de vorige plaat niet goed vonden. Soul Survivor snap ik. Chapter 13 is wel anders maar een stuk energieker. We hadden veel meer inspiratie op dat moment. Dat vind ik nog steeds een goede plaat. Soul Survivor draai ik zelf ook inmiddels niet vaak meer. We spelen van beide albums geen nummers omdat ze niet in de set passen. We hebben het wel geprobeerd toen we net weer bij elkaar waren. Maar het is een hele ander stijl. Ik ben nu ook het soort fan van een band die het niet zou pikken als ze ineens iets heel anders gaan doen. Dan zou ik ook denken van:’Hey flikker op. Begin dan een project ofzo.’ Ik ben hartstikke blij dat Entombed weer deathmetal maakt. Ik heb ze altijd gaaf gevonden maar wat ze nu weer doen, vind ik toch toffer. Daar zijn ze gewoon heel goed in. Van Slayer zou ik het ook niet pikken als ze ineens iets heel anders zouden gaan doen. Dat zullen ze ook niet gaan doen denk ik. Dat is hun kracht en hun zwakte. Het zal altijd 100% Slayer blijven.
Nog even terug komend op dat instrumentale nummer
We hebben wel geprobeerd om er zang op te zetten. Dat werkte voor geen meter. Jan-Chris had wel wat ideeën en we hadden zelfs teksten. Het was Boudewijn’s nummer dus die had zoiets van:’Laten we kijken of we het kunnen indelen.’ Dus Boudewijn heeft hem ook nog soort van half ingezongen en daar zijn we echt wel lang mee bezig geweest. Maar we bleven met de vraag rond lopen wat we ermee moesten. Toen hebben we besloten om het gewoon instrumentaal te houden. En ik denk dat dat de beste keuze was. Dan slaat het nummer ergens op. Ik denk dat als we er zangstukken hadden ingebouwd, het een draak van een nummer was geworden. Nu vind ik dat het een heel mooi einde van de plaat is. Ik denk wel dat we er achteraf gezien wel wat nummers vanaf hadden kunnen laten. Babylon’s Whores is ook een hele lange maar die werkt weer wel met zang. Die is ook geschreven als liedje. Het zijn eigenlijk twee nummers met een standaard liedjes opbouw naar onze manier van schrijven.
Repeteren jullie veel?
Wij houden niet zo van repeteren. Laatst waren we aan het soundchecken of repeteren en toen was het van ‘Confessions’. ‘Ah nee, niet weer he. Zullen we ‘m maar niet meer spelen?’ Vervolgens krijgen we dan weer die discussie over vroeger dat we op een gegeven moment Confessions niet meer speelden en dat het de soort van grootste doodzonde was die we naar de fans hadden begaan. Als je hem ‘s avonds speelt, is het helemaal te gek. Je speelt ‘m dan met overtuiging en adrenaline want je ziet die mensen uit hun dak gaan. Dan is het een gaaf nummer. Als je het repeteert is het de grootste draak die er maar is. Het is haast een straf om te spelen dan. Er zit zo’n verschil tussen iets wel met hart en ziel spelen of met tegenzin. Op een gegeven moment hebben we vroeger alle snelle nummers uit de set gegooid. Glorious en Piece Of Paper hebben we nog geprobeerd maar we vonden het niet meer gaaf om te doen en dat hoorde je er dan aan af. Nu hebben we meer snelle nummers in de set dan we ooit gehad hebben. False was de snelle harde plaat en zelfs daar staan niet eens zoveel echt snelle dingen op.
Geen zin gehad om andere metalbands te doen in de tijd dat Gorefest uit elkaar was?
Nee, daar had ik toen even helemaal geen zin. Ik heb Ayreon natuurlijk gedaan en Lana Lane en de Star One tour. Ik heb me dus wel bezig gehouden in die tussentijd maar wel op de vlakte. De nieuwe Ayreon heb ik ook weer ingedrumd. Die wordt weer erg gaaf. Hij is een stuk heaviër dan de vorige. Inmiddels heb ik dan nu Hail Of Bullets. Dat vind ik dan wel heel leuk om een band vanuit het niets op te bouwen. Het is niet echt een beginnende band en dat scheelt ook wel weer. Gorefest is deze band met deze vier mensen. Die magie heb ik met geen andere band. We konden elkaar vroeger wel wurgen maar op het podium was het altijd tof. Frank heeft in een andere band gezeten. Die ben ik een tijdje uit het oog verloren in die tijd. Jan-Chris ging natuurlijk de synthesizer/pop in. Boudewijn volgens mij niet. Die is gitaar gaan studeren. Die is eigenlijk het fanatiekst van ons allemaal met muziek bezig gegaan maar op een heel andere manier. Ik denk dat hij ervan overtuigd was dat hij nooit meer een elektrische gitaar in handen zou hebben tot dat Lizzy gebeuren waar we op een gegeven moment in speelden. Volgens mij werd hij daarvoor gevraagd en hij wilde dat dan wel doen maar wel met mij erbij. Wij waren altijd de 70’s-fanaten geweest. Tijdens het repeteren heb ik hem zien opbloeien van klassiek gitaarstudent naar rockbeest. De eerste paar keren stond hij echt met die gitaar in zijn handen en erbij te kijken zo van:’Zo dat is kicke!’ Toen had ie dat ding volgens mij jaren niet aangeraakt. Na de studio hebben we met de Lizzy coverband Live And Dangerous wat optredens gedaan. Konden we even pretentieloos andermans nummers spelen. Puur voor de lol lekker muziek maken en bijkomen. We hebben weer wat plannen voor wat cover-achtigs. Dat houdt het fris en voorkomt dat we met oubollige 70’s troep bij Gorefest aan komen, hahaha. We deden allemaal dingen die niet op Gorefest leken omdat het dat nooit zou zijn. Ik heb nog geprobeerd om bij Orphanage te gaan drummen maar dat was een koude douche. Toen wist ik heel zeker dat ik niet meer in een metalband wilde tenzij het Gorefest was. Je gaat dingen ook vergelijken want we zijn in al die jaren toch gruwelijk verwend. Ik vind Gorefest nog steeds de gaafste band ter wereld om in te spelen. Ik kan geen andere band verzinnen waar ik liever deel van uit zou willen maken. Ik ben nog bezig geweest om bij Saxon te komen. Die hadden mijn naam gehoord en waren geïnteresseerd. Door miscommunicatie is dat niet doorgegaan en daar ben ik achteraf ook zo blij om dat dat niet is door gegaan.
Lucassen werkt voor ieder album met andere muzikanten maar jou houdt hij al geruime tijd aan als vaste drummer voor zijn Ayreon albums. Enig idee waarom dat is?
Het klikt gewoon. Hij heeft me ooit gevraagd voor Electric Castle. Hij belde me. Ik kende hem niet. Hij kwam via Oscar bij mij terecht. Hij vroeg me of ik die plaat wilde doen. Ik zei:’Lijkt me leuk’. ‘Zal ik dan bladmuziek sturen?’. Ik zei:’Dat kan je doen maar ik lees niet’. Toen zei die:’Oei, nee dan kijk ik nog wel even verder’. Ik zei toen:’Stuur nou maar gewoon die muziek naar me op. Het komt allemaal goed’. Waarop hij zei:’Ik zoek een drummer die een kruising is tussen Neil Peart en Cozy Powell’. ‘Dan zit je bij mij helemaal goed want dat zijn twee van mijn helden’. Wanneer we in de studio zitten, hoeft hij maar te kijken en dan weet ik wat hij bedoelt en dat vindt ‘ie gaaf. Ik fungeer als een soort van muzikale drum-jukebox. Als hij zegt dat hij dat en dat gevoel zoekt, dan weet ik wat hij bedoelt en dan sla ik het. Of hij geeft aan dat het daar en daar ingetogen moet, daar een fill moet of hij zegt:’Doe daar maar Ed’. De platen duren zo lang dat er genoeg momenten zijn waarin ik flink mijn gang kan gaan. We zijn altijd goed en snel klaar en het wordt altijd helemaal zoals hij het in zijn hoofd hoort. Ik vind het erg leuk om te doen en ben super trots op het feit dat ik daar aan mee heb gewerkt. Voor de rest kan die man alles zelf.
Hoe ben je bij Dan Swano terecht gekomen?
Via ons forum want daar zit die Rogga van Ribspreader en Paganizer ook op. Hij kent Dan omdat die weer bij Demiurg betrokken is. Die wilde ik graag de demo van Hail of Bullets laten mixen. Van het een kwam het ander en toen ben ik weer bij Demiurg terecht gekomen en Dan weer bij ons. Ik drum nu een half jaartje bij Demiurg waar ik ook als vast bandlid gezien wordt terwijl we waarschijnlijk nooit zullen optreden.
Is Hail Of Bullets een project of ook een band?
Dat is echt een band. We hebben inmiddels een label maar daar mag ik nog niets over zeggen. Het ziet er goed uit. Echt touren met die band zal er niet in zitten daar hebben we het allemaal te druk voor. Martin heeft Asphyx en nog tien andere bands en is in dat opzicht nog erger dan ik, wat dat betreft. Ik denk wel dat we wat grote shows gaan doen volgend jaar. Wat festivals of zo.
Sommige drummers benaderen drummen als top sport.
Ja, dat is het ook. Zeker als je wat ouder wordt. Dat klinkt heel stom maar vroeger ging ik gewoon zitten en dan kwam alles er uit zonder dat het me een enkele cent moeite kostte. Toen we weer met Gorefest begonnen te spelen, schrok ik me de eerste paar shows echt rot. Ik kon mijn pols niet meer draaien, mijn rechterarm kreeg ik niet meer omhoog, mijn knieën deden pijn. Ik had zoiets van:’Zo Ed iets ouder geworden?’ Dus nu warm ik op voor een show wat ik vroeger nooit deed. Slapen is belangrijk. Ik ga niet rennen of gewicht heffen. Drummen is de beste oefening voor het drummen zelf. Als ik dalijk op tour ben, ben ik binnen een paar dagen gewoon in top vorm. dat verleer je gewoon niet. Ik merk alleen wel dat het allemaal iets zwaarder is. Maar ik mag niet klagen want op je veertigste voetballen doen ze over het algemeen niet.
Benader je het drummen anders wanneer je een Gorefest of een Ayreon album indrumt?
False was echt mijn visitekaartje. Ik had zoiets van:’Nu ga ik alles laten zien wat ik kan’. Het was mijn eerste echte studio ervaring. Nu doe ik dat minder. Hoewel ik bij Gorefest wel wat meer flash, wat flitsende dingen speel en wat meer op de voorgrond treed. Bij Ayreon drum ik meer in dienst van de nummers denk ik. Ik stel me daar meer op als huurling. Bij Gorefest is het meer van:’ Dit zijn mijn drumpartijen en dit gaat knallen.’
Voordat je bij Gorefest ging spelen, speelde je in Elegy. Een wereld van verschil dan toch?
Ja, het lijkt een enorme wereld van verschil maar eigenlijk valt dat wel mee. Het is ‘ metal’ en het is drummen dus zo bizar anders is het niet. De scene was vooral heel anders. Ik drumde de Gorefest nummers eigenlijk net zo als ik de Elegy dingen speelde. Altijd zoeken naar waar ik een coole fill kwijt kan. Bij Elegy speelde ik al heel erg op de gitaren en dat ben ik bij Gorefest ook gewoon blijven doen. Het ging allemaal alleen wat harder.
Op welk ander goed album had je willen drummen?
Zoiets heb ik niet echt. Toen de eerste Ayreon uitkwam, had ik wel zoiets van:’He kut, ik wou dat ik daar aan mee had gedaan’. De tweede werd gedaan met een drumcomputer en voor de derde belde hij mij en had ik eindelijk mijn zin. Dat is de enige keer geweest met betrekking tot iets uit Nederland waar ik dat gevoel bij had. Op een Zweedse deathmetalplaat wilde ik ook altijd spelen en dat is nu met Demiurg gebeurd dus dat kan ik weer van mijn wenslijstje afschrappen.
Wie zijn je grootste invloeden op drum gebied?
Toen ik begon was dat Peter Criss. Daarna Cozy Powell want die had twee bassdrums en dat vond ik ultra stoer en die sloeg ook nog eens heel hard. Daar ben ik me toen echt op gaan richten om zo’n soort drummer te worden. En dan komen er weer grotere helden bij: Alex Van Halen en John Bonham, hoewel ik die pas later heb ontdekt. Van Deen Castronovo heb ik het meeste geleerd en gepikt. Toen ik die man hoorde drummen had zoiets van:’Zo! Dat dit kan op een drumstel’. Zijn stijl ben ik toen helemaal gaan uitzoeken. Ik heb alle platen gekocht waarop hij meespeelde: koptelefoon op en uitzoeken totdat ik snapte wat er gebeurde. Hij is onder andere te horen op Cacohpony: fantastisch vond ik dat. Ook die eerste van Marty Friedman heeft hij gedaan. Wild Dogs en zo’n hele slechte plaat ehm.. Dr. Mastermind. Kutplaat maar het drumwerk was geweldig. Hij zit tegenwoordig bij Journey. Die heb ik een paar maanden geleden in Paradiso gezien. Wat een drummer! Ik denk dat hij wel mijn aller favorietste drummer ooit is. En Nicke van Entombed toen ik deathmetal ging spelen. Ik had me nog niet echt verdiept in deathmetal voordat ik bij Gorefest kwam. De manier van drummen is toch wel anders dan hoe je dat doet bij de power metal of de gitaarhelden metal. Dat vind ik nog steeds wel een te gekke drummer. Scott Travis die nu bij Priest drumt en vroeger bij Racer X zat, is ook heel leerzaam. Vooral wat die man toendertijd met zijn benen deed.
Heb je ook gestudeerd met een metronoom?
Nee, die zit in m’n kop. Met het opnemen van Ayreon hebben we dat wel eens. Dan zit ik gewoon te drummen en dan komen we er na een halve minuut achter dat de klik uitstaat omdat we dan even iets geluisterd hadden en de klik niet weer terug aan hebben gezet. ‘Oh de klik stond weer eens uit. Niet dat je het merkt hoor Ed’, krijg je dan te horen. Ik heb een ingebouwde metronoom. Ze noemen me soms wel ‘ de menselijke drum computer’. Dat is heel prettig. Als ik zenuwachtig ben, wil ik wel iets te snel spelen maar dat is er na een paar dagen wel weer af. Dan zit ik altijd bijna precies op tempo en dat houd ik dan gewoon vast.
Heb je veel lessen gevolgd?
Ik heb geen lessen gehad. Ik heb mezelf alles geleerd door gewoon mee te spelen met platen. Ik ben al heel snel in een band gaan spelen omdat ik thuis niet meer kon oefenen. Toen heb ik maar een band bij elkaar gezocht. Twee gitaristen en een zanger en toen zijn we maar gaan oefenen. Ik zal toen een jaar of dertien à veertien geweest zijn. Ik zal mezelf wel wat dingen verkeerd hebben aangeleerd en als ik nu les zou volgen, flink op m’n donder krijgen voor een aantal dingen die ik mezelf heb aangeleerd. Ik heb ooit geprobeerd om naar het conservatorium te gaan maar werd niet aangenomen. Ze zeiden dat ik niet geschoold was en daarom niets konden met mij. Ik moest toen eerst maar eens drumles gaan nemen. Ik heb toen een les genomen en dat beviel me zo slecht. Dus toen had ik zoiets van, laat maar zitten. Ik vind het wel goed zo.
Wat is een goede drummer volgens jou?
Iemand die zijn fills op de goede plek weet neer te zetten. Iemand die niet constant gaat zitten frutselen, want er is niets ergers dan een drummer die constant de weg kwijt is. Tenminste de andere muzikanten kunnen die weg dan in ieder geval kwijt raken.
Luister je buiten metal nog naar andere muziek?
In mijn niet-metal periode heb ik vooral veel country ontdekt. Ik houd wel van oude muziek: jaren ’50/’60. Oude soul en oude blues, vind ik te gek. Boudewijn kwam een keer met Gram Parsons aanzetten. Ik heb eerst keihard gelachen om hem en toen ben ik er stiekem toch eens naar gaan luisteren want onze smaken liggen vaak wel in elkaars verlengde. Ineens viel het kwartje. Bij country denken mensen vaak aan mongolen die aan line-dancing doen maar daar heeft het niets mee te maken. Het is gewoon hele mooie muziek: honkey-tonk, tragische figuren.
Ik houd altijd van de zwartgallige figuren. Dat heb ik met metal, met films die ik tof vind en ook in de country muziek. Het klinkt als happy muziek maar het is juist hele sombere, ellendige muziek over de dood, drank en ellende. Dat vind ik er gaaf aan. De nare kant van het bestaan trekt me toch.
Links: