Interview Freedom Call
Het Duitse Freedom Call staat inmiddels al een aantal jaar garant voor
kwalitatieve en bijzonder euforisch klinkende power metal van het zuiverste
water. Onlangs verscheen het live-document Live Invasion, een overzicht
van de diverse optredens die de band deed als support van o.a. Blind Guardian en
Virgin Steele. Een gezellig gesprek met drummer Dan Zimmermann.
Dan, het album is inmiddels een week uit. Hoe zijn de eerste reacties op
Live Invasion?
De reacties van de pers zijn tot nog toe erg positief. Veel positiever dan
sommige reacties op de eerste drie albums, eigenlijk. Het is alleen jammer dat
ik nog geen contact met de fans gehad heb over de plaat. Dat komt omdat we bezig
waren met de Wacken Road Show in Duitsland toen het album uitkwam. Ik hoop
echter dat hun reacties ook positief zijn.
Live Invasion werd een hele tijd terug al aangekondigd voor begin
2003, in de tijd dat Blind Guardian ook opnames maakte voor hun live-album, en
jullie de support waren. Door de mogelijkheid om hun opnameapparatuur te kunnen
gebruiken werd er toen al gesproken over de mogelijkheid voor een live album.
Inmiddels is het mei 2004. Waar heeft dit aan gelegen?
Het probleem was eigenlijk zakelijk, zoals zo veel dingen zakelijk zijn in de
muziekwereld. Het is vrij gecompliceerd, maar ik zal een poging wagen tot
uitleg. We hadden in die tijd nog een contract lopen bij Rainer Hänsel – CBH
Records – en SPV wilde dit album graag doen. Feit was echter dat SPV de rechten
eerst moest verwerven om deze songs te kunnen uitbrengen, en die waren
natuurlijk nog in bezit van CBH. Dat heeft dus erg lang geduurd, maar
uiteindelijk konden we tóch de tapes die we hadden aan SPV geven, en is het
album uitgebracht.
Vraag blijft echter: waarom een live album na slechts drie studio albums?
Dat is heel simpel: we vonden het zo langzamerhand wel tijd voor een live
album. Veel mensen – en vooral fans – komen op ons af en zeggen ons dat Freedom
Call live veel rauwer en ruiger klinkt dan op de cd’s, die uiteraard veel meer
gepolijst zijn. En wat je zelf ook al aanhaalde: Charlie Bauerfeind maakte
tijdens de tour van Blind Guardian opnames van ieder concert, en het was voor
hem geen probleem om ook een paar van onze optredens mee te pikken. Dat kon,
omdat de apparatuur natuurlijk reeds voorradig was, voor een hele schappelijke
prijs, dus we zouden wel gestoord geweest zijn om het niet te doen!
Lijkt me lastig, songs uitzoeken voor een live album.
Dat was het ook! We hadden echter een paar criteria voor Live Invasion.
Zo wilden we in ieder geval songs van elk van de studio albums spelen. Ook
wilden we vooral de nummers hebben die we al erg lang live spelen, zodat alles
lekker strak en goed op elkaar ingespeeld zou klinken. Het belangrijkst was
echter om zoveel mogelijk songs op de plaat te hebben waarvan we weten dat
mensen ze leuk vinden om te horen. Ik denk dat het een goede mix van die
elementen is geworden.
Staan er nou ook nog songs niet op het album die je er eigenlijk graag wél
op gehad had willen hebben?
Een paar wel ja, maar dat hou je altijd, denk ik. Zo had ik van het debuut
graag Fairyland op Live Invasion willen hebben. Verder ben ik
eigenlijk gewoon dik tevreden met de keuze van de songs.
Wat is het beste wat je op tour hebt meegemaakt?
Wacken, vorig jaar. Daar hoef ik niet lang over na te denken. We stonden daar
op het hoofdpodium, de true metal stage, en de atmosfeer was fantastisch. Het
optreden verliep nagenoeg perfect, en het publiek was razend enthousiast, dus
dat was echt wel een hoogtepunt.
Wat maakt Live Invasion interessant voor de fans die de eerste drie
albums ook al hebben?
Freedom Call klinkt natuurlijk live wel anders als in de studio, en dat is
ook de reden voor dit album. Nu kunnen we aan iedereen ook laten horen hoe we op
het podium klinken. De positieve kracht van de band komt op dit album heel erg
naar voren, vind ik. Mensen zeggen dat ook altijd, dat we live veel krachtiger
overkomen. Daarnaast is natuurlijk, naast de live cd, ook de Taragon –ep
bijgevoeg in het pakket, zodat de fans voor het eerst buiten Japan dat schijfje
kunnen beluisteren, waar ook nog eens twee extra cover-songs op staan (Hiroshima
en Dr. Stein, respectievelijk van Wishful Thinking en Helloween).
Dat is ook weer een verhaal apart. Een nummer van Helloween kan ik voor
een band als Freedom Call wel inkomen, en ook Dancing with Tears in my Eyes
van Ultravox snap ik, omdat veel bands tegenwoordig hele flauwe songs uit de
jaren tachtig opnemen, omdat de melodie lekker klinkt, en gedeeltelijk als grap.
Maar waarom Hiroshima?
Leuk dat je daar over begint. We spenderen héél veel tijd in onze stamkroeg
in Nürnberg, vooral na het oefenen en zo. In die kroeg staat een oude jukebox,
waar we na een aantal biertjes nog wel eens op wat knopjes willen drukken. We
luisteren veel naar een cover-versie van Hiroshima, door de zangeres
Sandra. Dat is een beetje een dans/pop achtig nummer, en dat konden we eigenlijk
wel waarderen. Toen zijn we eens op zoek gegaan naar het origineel, van Wishful
Thinking. Die versie is nóg beter, en uiteindelijk hebben we besloten daar onze
eigen versie van te maken.
Zijn jullie inmiddels al begonnen met het vierde album?
We hebben inmiddels al zo’n acht nummers, in verschillende stadia van
gereedheid. Er komen zo ongeveer tien songs op het album te staan, wellicht
aangevuld met één of twee covers. Ik hoop dat we het album in de zomer nog af
zullen krijgen.
En hoe zit het met het concept? Het Taragon –verhaal is immers tot een
einde gebracht.
Er komt niet zozeer een concept. In ieder geval een fantasy-gebeuren. Dat
hebben we nu drie keer gedaan, en dat is genoeg, denk ik. De teksten zullen
ditmaal dus heel anders zijn, en wellicht wat meer over het leven van alledag.
We willen echter geen politieke band zijn, maar misschien dat er in sommige
teksten een tweede laag zal zitten. De teksten zullen in ieder geval breed
genoeg zijn om zelf te interpreteren.
Goed, dan ben ik in principe door mijn vragen heen. Ik heb er echter nog
eentje die ik moet stellen, omdat ik anders op mijn flikker krijg. Je kunt
immers niet met de drummer van Gamma Ray aan de telefoon hangen en dan niet
informeren naar de nieuwe schijf van die band. Dus, bij deze…
(Lachend:) Ik begrijp ‘m! We zijn mondjesmaat een beetje begonnen met het
schrijven van songs. Het plan is om het album in januari uit te brengen. We
hebben al wat ideeën van hoe het moet gaan klinken. Momenteel zijn we druk bezig
met oefenen en schrijven, en hopelijk kunnen we binnenkort de studio in.
Vorig jaar waren jullie de support act van Iron Maiden. Hoe was die
ervaring?
Dat was in één woord fantastisch! Ik ben zelf al Maiden-fan vanaf het hele
prille begin, dus dat was een droom die werkelijkheid werd, om die jongens te
leren kennen en voor ze te mogen openen. Wat me altijd bij zal blijven is hoe
ontzettend professioneel die jongens zijn, dat is ongelooflijk. En natuurlijk
was het fantastisch om in al die grote zalen te mogen spelen, zoals het Olympia
in München, en al die zalen ook uitverkocht te zien. Heel erg gaaf.
Dan ben ik nu écht door mijn vragen heen. Bedankt voor het interview.
Graag gedaan. De groeten aan de lezers van Zware Metalen, en hopelijk tot
binnenkort, als we weer gaan touren.