Interview – Dimension F3H
Limbonic Art is niet meer… Maar dat is duidelijk geen reden voor Morfeus om stil te zitten. Vorige zomer nam hij de debuut-Cd op met zijn nieuwe band Dimension F3H en laten we wel zijn: het is een moordplaat. ‘Reaping the World Winds’ ligt nu in de winkel en Morfeus staat natuurlijk te springen om de wereld te vertellen over zijn nieuwste muzikale uitbarsting. Om precies 20u rinkelt de telefoon.
Mag ik je vooreerst een vraagje stellen over je vorige band, Limbonic Art?
De reden van de split zeker?
Euh.. Neen, want daar begint ieder interview van jullie mee.
De laatste keer dat je me belde (in september was dat) vertelde je dat het Dimension F3H debuut zo goed als af was en dat je strikt genomen alle doelen had bereikt die je met Limbonic Art wilde bereiken. Was het destijds al een vaststaand feit dat ‘The Ultimate Death Worship’ jullie laatste plaat zou worden?
Euh… ja, nou… Uiteindelijk hadden we er wel al over gesproken, maar het was nog niet definitief. Ik wilde er wel min of meer mee stoppen and we hebben er veel over gediscussieerd, maar een beslissing als deze neem je niet over één nacht ijs. We praatten er vaak over en zo, maar zoiets hang je ook niet meteen aan de grote klok… tenminste niet tot de beslissing écht gevallen is. Maar ja, je zou kunnen zeggen dat het min of meer geweten was.
Hoe dan ook, wat kun je vertellen over hoe Dimension F3H ooit begonnen is? Het had oorspronkelijk niks met metal te maken, niet?
Ja, het was simpelweg het resultaat van een hoop door mij geschreven materiaal dat niet echt… compatibel was met de muziek van Limbonic Art. Het materiaal was veel meer ambient, meer als techno-achtige darkwave en zo. Weet je, ik maak eigenlijk constant muziek en soms maak ik nu eenmaal dingen die nergens echt bij past. Na een tijdje had ik dan een hele hoop van die shit en ik dacht er over om misschien een album uit te brengen. Gewoon iets wat niet met metal te maken heeft, want ik dacht (en zo denk ik er nog steeds over) dat redelijk wat stukken muziek goed genoeg waren om ze wereldkundig te maken.
Eerst wilde ik meer van die shit doen, maar uiteindelijk kon ik toch mijn vingers niet van de gitaar houden en zocht ik er wat gitaarriffs bij. De songs werden mettertijd veel meer gestructureerd en toen besliste ik maar om er ook zang en drums bij te voegen.
Mijns inziens lijken de instrumentale stukken op ‘Reaping the World Winds’ wat op de muziek van Jean-Michel Jarre. Ken je hem en was hij een invloed?
Haha… ja, natuurlijk ken ik hem. Ik denk echter niet dat hij een directe invloed had op deze plaat. Hij maakt wel dingen die ik erg goed vind, vooral het oudere werk dan: ‘Equinox’ en ‘Oxygene’. Het is muziek waar ik vroeger heel vaak naar luisterde. Hij was dus niet echt een directe invloed, maar de manier waarop hij melodieën opbouwt heeft mij vast en zeker beïnvloedt. Noem het maar een onbewuste inspiratiebron.
Zijn er nog van ‘onbewuste inspiratiebronnen’ waar we van moeten weten?
Waarschijnlijk wel… Nu, er zijn veel bands die mijn muziek direct of indirect beïnvloeden op een of andere manier. Maar ik zou niet meteen iets kunnen noemen en zeggen: “Die band heeft mij beïnvloed.” Ik maak nooit een bepaalde riff omdat het ergens op lijkt wat ik goed vind, maar er zijn nu eenmaal dingen in het dagelijkse leven die een mens muzikaal beïnvloeden: dingen die je op de radio hoort of dingen die je in je auto draait, dat zijn allemaal zaken die je gedrag en dus ook je muzikale smaak beïnvloeden. Er zijn altijd dingen die je beter vind dan andere en die draai je dan ook meer. Die dingen beïnvloeden dan automatisch de manier waarop je een melodie opbouwt en soms is de invloed overduidelijk omdat bepaalde noten op een speciale manier gespeeld worden… een manier waar jij je comfortabel bij voelt. Je speelt ze dan ook zo, maar dat is een natuurlijk gang van zaken.
Wat met de andere leden band? Waar moeten we die ergens van kennen?
Nesmoth, de zanger, zingt momenteel in Arch Nemesis, een groep die ooit voor de fun begon. We zijn de stijl Zelda-metal gaan noemen. Ken je het Nintendo-spel Zelda? (Ja) Nou, de tekst van één van de oudere nummers is gebaseerd op dit spel. Daarom zijn we het Zelda-metal gaan noemen. Het is een mengelmoes van power-metal en wat hardere en softere dingen, een erg vreemde combinatie van dingen. Ze hebben in september een album uitgebracht bij Edgerunner Records en ze hebben een deal voor nog twee albums. Het is erg interessante muziek. Ik zou het fairytale-metal noemen.
Toch niet zoals Rhapsody?!?
Neen, niet echt. De muziek is gewoon moeilijk uit te leggen. Het is ‘weird stuff’, maar erg luisterbaar. Geen easy-listenening, maar niettemin erg luisterbaar. Het is in ieder geval een groep die zeker nog zal groeien de komende jaren.
En Mr. Thunderforce?
Zijn hoofdband is Pagan’s Mind. Dat is meer gewone ‘power slash progressive’ metal (wat je gewoon noemt!). Het is erg technische en de muzikanten zijn echt extreem goed. Persoonlijk doet het me weinig, niet echt mijn ding, weet je. Het heeft niet de soort agressie die ik zoek in muziek. Het zijn gewoon erg getalenteerde muzikanten, maar ik heb zoiets van:”OK, ze zijn goed, maar dat is Dream Theater ook.” Hoe dan ook, Mr. Thunderforce speelt ook nog bij een dozijn andere projecten. Hier neemt hier en daar een album op. Hij is constant bezig. Dat is natuurlijk omdat hij zo’n goeie drummer is.
Dat is dan ook de enige reden dat je hem koos en niet voor zijn muzikale achtergrond?
JA, zo zou je het kunnen stellen. Ik zag een paar van hun optredens en je kunt zoiets meteen zien: hij is een drummer die nooit een beat zal missen of een stuk vergeten. Hij speelt met zoveel overtuiging dat ik hem wel moest opbellen. Haha…
Op de demo hoorde ik in ieder geval nog een drumcomputer.
Ja, dat klopt. Op dat moment hadden we gewoon nog niet beslist of dit wel een echte band zou worden die ook live zou spelen dan wel gewoon een project.
Je zei dat Dimension F3H ooit een solo-project was. Zijn alle leden nu betrokken bij de groep. Muzikaal gezien dan.
Tot nu toe niet, maar dat komt vooral omdat de muziek al geschreven was voor deze plaat toen de rest van de band erbij kwam. Behalve Nesmoth dan, want we coördineerden de zang samen. We ontdekten dat de beste manier van werken een grote fles Jack Daniels was. (????) We discussieerden, bekvechten en werden langzamerhand behoorlijk dronken. Uiteindelijk kwamen we dan altijd wel tot een of andere compromis. Ik heb namelijk een bepaalde visie op hoe de zang moet, maar Nesmoth heeft ook zijn eigen sterke visie. Hij houdt ervan om op een traditionele heavy metal manier te zingen, terwijl ik zo’n beetje het omgekeerde wilde. Ik wilde iets erg vreemds maken. Nu, eens we dronken waren kwamen we wel altijd op wel iets waar we allebei redelijk voor te vinden waren.
De vocalen zijn inderdaad nogal gestoord. Waarom koos je voor die aanpak. Was dat om vergelijkingen met je vorige band bewust uit de weg te gaan.
Deels wel ja, dat speelde inderdaad in mijn hoofd. De hoofdreden is echter niet hoe de vocalen moesten klinken, ik wilde gewoon Nesmoth in de band hebben.Waarom? Hij heeft zoveel vocale kwaliteiten. Hij kan op veel verschillende manieren zingen, er zijn gewoon zoveel voordelen verbonden aan het werken met hem dat die toch opwegen tegen die typische blackscream. Als ik echt een blackscream nodig had gehad, dan had de zang ook gerust zelf voor mijn rekening kunnen nemen.
De muziek zelf is enerzijds vrij toegankelijk, maar anderzijds ook nogal complex. Was dat een natuurlijke ontwikkeling of wilde je echt die richting op?
Beide, denk ik. Ik wilde hoofdzakelijk geen album maken dat zo extreem was als de Limbonic Art albums. Als ik dat had gewild, dan bestond Limbonic Art nu nog gewoon natuurlijk. Het is denk ik gewoon het exploreren van andere invalshoeken van muziek, in plaats van me alleen te focussen op de harde en snelle kant. Het schrijfproces zelf hield vooral in dat ik de muziek componeerde waar ik me zelf comfortabel bij voelde. Neem nu een nummer als ‘With an Overdose of Ecstasy’… het refrein daarvan is eigenlijk echt melig. Het zou evengoed een liefdesballade kunnen zijn. Op een manier is het dan wel weer gestoord door de manier waarop we het brengen, dus wordt het vanzelf minder melig. We maken er wel grapjes over in de oefenruimte. Dan spelen we sommige nummers als ballades, gewoon voor de fun. Nu, het nummer werkt nog steeds. We zouden eigenlijk evengoed nummers kunnen maken waarbij alle meisjes beginnen te huilen en waarbij spontaan aanstekers in de lucht gaan, maar omdat we daarvan alleen maar zouden kotsen doen we dat niet. Uiteindelijk is dát ook wat zo leuk is aan Dimension F3H… er laat tot op zekere enige vorm van ironie toe. Het moet niet allemaal zo serieus zijn. We are seriously unserious.
Is Dimension F3H dan vooral leuker om te doen, dan wat je voorheen deed?
Oja! Soms doen we alsof we ongelofelijk serieus zijn. Dan beginnen mensen grapjes over ons te maken, die ons dan weer amuseren. Haha
De productie is lekker vet. Waar nam je dit album op?
Het album werd opgenomen in een kleine, leegstaande studio in Sandefjord, onze thuishaven. Er is een plaats daar waar jonge, startende bands van allerlei allooi kunnen repeteren. Ze moeten daarvoor nauwelijks iets betalen. Er worden ook toneelklassen georganiseerd enzovoort. Het is een soort jeugdcentrum.
Hoe dan ook, een paar jaar geleden werd daar een studio gebouwd, maar er werd nooit opnameapparatuur aangekocht. De studio stond er dus gewoon leeg. Motvind (Arch Nemesis), onze sessiegitarist, werkte daar een paar jaar geleden (toen hij in feite zijn legerdienst moest doen) en hij kent iedereen die de zaak daar runt. Hij kreeg het voor mekaar om de studio te mogen lenen voor de opnames van het Arch Nemesis debuut. Ik vroeg hem of hij die studio ook voor mij kon krijgen voor de duur van één zomer. In de zomer is de boel daar namelijk gesloten. Ik kreeg de studio uiteindelijk één maand gratis ter beschikking. Ik installeerde er mijn computer en opnameapparatuur en we namen daar zowat het hele album op in één maand tijd. Ik had het meeste ook wel thuis kunnen opnemen, maar het was gewoon leuk om een plek te hebben waar ik me enkel op de muziek kon concentreren en niet de hele tijd moest denken aan mijn e-mails en mijn hond en mijn TV. Ik kon me altijd voor 100% concentreren op de muziek.
Natuurlijk ben ik niet helemaal tevreden met de productie, maar ik leerde in die periode heel veel over opnemen en de volgende plaat wordt in ieder geval beter… althans dat hoop ik.
Je produceerde alles dus zelf.
Ja. We mixten de boel wel af in de Fredman Studio in Zweden, maar je kunt stellen dat ik het album helemaal zelf produceerde. Natuurlijk hebben de mensen van de Fredman Studio een zekere ervaring die ik niet heb, dus kwamen ze soms aanzetten met suggesties en deden ze dingen om alles wat beter te doen klinken. En natuurlijk hebben zij gewoon beter opnamemateriaal dan ik.
Ga je in de toekomst ook andere bands produceren of beperk je je tot Dimension F3H?
Nee, ik ga naar alle waarschijnlijkheid nog andere dingen doen. Momenteel doen Motvind en ik wat kleine dingen. We hebben een kleine studio gebouwd bij hem thuis en die beschouwen we in feite als demostudio. We zullen kleinere producties doen, gewoon voor ons plezier. Zolang we zien dat een band tevreden is als ze hier buiten gaan, zijn wij ook tevreden. We hebben al een paar goede reviews gelezen van demo’s die wij hebben geproduceerd, dus dat is wel cool. De toekomstige Dimension F3H albums zullen naar alle waarschijnlijkheid opgenomen en geproduceerd worden door mij.
Zullen de anderen je vervoegen in het hele schrijfproces?
Muzikaal gezien zullen ze niet meer dan nu betrokken zijn bij het proces, maar wel op vlak van teksten. Zoals ik het nu zie zal Nesmoth zeker veel meer betrokken zijn bij het schrijven ervan. We zullen waarschijnlijk wel onze fles Jack Daniels nodig hebben, haha. Hij zegt soms:” Ik kan zo of zo niet zingen.” En ik zeg:” Dat kun je wel!” enzovoort, enzovoort,…
De nummers op ‘Reaping the World Winds’ zijn nu al meer dan een jaar oud. Heb je al nieuwe songs en hoe klinken die?
Wel… Het hele tweede album is zowat geschreven. Ik heb nu twaalf songs… nou ja… ik heb negen songs waar ik tevreden over ben en drie waarvan ik het nog niet zo zeker ben. Er zitten wel goeie riffs in, maar misschien moet ik ze nog opnieuw arrangeren.
Ik heb een beetje een nieuwe aanpak geprobeerd, of toch anders dan voorheen. Normaal gezien componeer ik via keyboards en computers. De synths komen dus eerst. Nu heb ik alle nummers op de gitaar gecomponeerd en daar wat drums en een simpele baslijn aan toegevoegd. Natuurlijk had ik hier en daar specifieke ideeën in verband met keyboards en die heb ik er ook bijgevoegd, maar het meeste deel van het toetsenwerk moet dus nog geschreven worden. Momenteel werk ik aan de vocalen, die wil ik eerst af hebben. Daarna doe ik dan de rest van de keyboards. Ik zie wel waar ik uitkom. Toe nu toe klinken de nummers dus veel meer metal… erg riff-based… redelijk technisch zelfs. Ik vermoed dat het plezierig wordt om binnenkort te gaan uitzoeken wat ik uiteindelijk met de songs ga aanvangen. Misschien verkloot ik het wel allemaal en moet ik helemaal opnieuw beginnen, haha.
De songs van deze plaat zijn erg gelaagd en complex, maar toch ook ergens vrij toegankelijk. Hoe werkt dat live? Hebben jullie al optredens gedaan?
We hebben één liveshow gedaan. Dat was behoorlijk spannend, want we hadden wel de nodige problemen met de live-bandleden. Onze keyboardspeler zou sowieso niet alle keyboards live kunnen spelen, maar uiteindelijk besloot hij dat hij ze helemaal niet zou doen wegens tijdgebrek. Master V, de vroegere frontman van Myrkskog, zou de bas doen, maar hij wat opeens wat studiowerk te doen met een andere band. Twee weken voor het optreden moesten we dus nog op zoek naar een nieuwe bassist.
Uiteindelijk deden we alle keyboards via een tape, speelde Mr. Thunderforce met een clicktrack en hielp de bassist van zijn band Pagan’s Mind ons uit de brand. Hij leerde alle songs in twee weken tijd. We’ hadden zes repetities voor de show, waarvan er slechts één met de volledige band was. Erg spannend allemaal dus. We dachten:” O shit, zal dit wel lukken?” Nu, we kregen enkele prima review in Noorse magazines, dus we hebben blijkbaar een redelijke show neergezet. Uiteraard zijn er een aantal dingen die we anders zullen moeten doen. Ons volgende optreden is binnen drie weken en we hebben niet meer gerepeteerd sinds augustus, maar da’s normaal voor een band als de onze. De andere leden zijn betrokken bij zoveel andere bands en de repetitieruimte ligt voor iedereen zowat op twee uur rijden. Ik denk dat als iedereen zijn huiswerk doet en de songs blijft opfrissen, we uiteindelijk niet meer dan vier of vijf repetities nodig hebben.
Het album werd vorige zomer opgenomen. Waarom duurde het uiteindelijk nog eens acht maanden eer het werd uitgebracht.
Ik heb behoorlijk wat gesleuteld aan het artwork. Ik heb de cover ingezonden eind november en daarna trok het hele circus op gang: persen, promo’s en al die shit. Ik weet ook niet precies waarom alles zo lang duurde, da’s het terrein van Hammerheart. Mijn werk was in ieder geval in november klaar en daarna was het wachten en wachten en wachten… af en toe eens denkende: “Damned, de release is weer verschoven!” Ik weet ook niet waarom sommige vertragingen zich voordeden.
Was het ooit de bedoeling het album uit te brengen via Nocturnal Art, want uiteindelijk koos je voor het Nederlands Hammerheart?
Wel… We praatten er in het begin wel over… Ik ben eigenlijk niet zeker wat het was dat ervoor zorgde dat het niet gebeurde… Ik heb het gevoel dat Samoth op een bepaald moment doorhad dat we gitaren en drums zouden gaan gebruiken, met andere woorden dat het meer een normale metalband zou worden, en dat hij daardoor dacht dat we te veel op Limbonic Art zouden gaan lijken. Ik weet het niet… Opeens was het niet echt meer een punt van discussie. Hij vroeg er gewoon niet eer naar. Ik had ook het gevoel dat het tijd was om met nieuwe mensen in zee te gaan.
Ben je tevreden over het werk dat Hammerheart nu voor je doet?
Tot nu toe hebben ze alles naar behoren gedaan. Ik hoor veel bands klagen over hen, maar wat ze tot nu toe voor mij hebben gedaan is echt prima. Ook hun werk voor Limbonic Art was in het verleden erg goed (Hammerheart bracht ooit een box uit met daarin de eerste vier Limbonic Art platen voorzien van bonustracks). Dus, mij hoor je niet klagen.
Je zei daarnet dat je de cover zelf weer deed. Het ziet er alleszins vreemd uit. Wat stelt het eigenlijk voor?
Het stelt een beetje het hele bandconcept voor: de ideeën en hersenspinsel die ik bij dit album heb. Ik zie het album als een drieluik. Er is een erg persoonlijk deel, een soort free-flowing fantasie… euh… bullshit gedeelte en een deel dat vertelt over het echte Dimension F3H concept. Dimension F3H is een soort van andere dimensie, een plek waar ik allerlei vreemde fantasieën de vrije loop kan laten gaan. Het artwork is ook verdeeld in drie delen. Persoonlijke fragmenten, beelden die Dimension F3H weergeven en ook wat bullshit dingen.
Je zegt nu dat Dimension F3H een plek (dimensie) is waar je je fantasieën vrij kan laten spelen. Ik las in andere interviews dat je weigerde uit te leggen waarvoor Dimension F3H voor staat, omdat het te persoonlijk is.
Nou ja… niet echt omdat het te persoonlijk is, maar het F3H-gedeelte heeft wel een precieze betekenis. Er is een F en drie H’s en deze letters staan voor woorden. Net die woorden wil ik nu nog niet toelichten.
Maar in de toekomst doe je dat dan wel?
In de toekomst wel ja. Ik kan je wel vertellen dat een paar van die woorden in het eerste nummer van de Cd voorkomen. Als mensen goed opletten komen ze er achter, haha.
Ik heb een promo-versie van het album, helaas zonder teksten. Ik ken dus enkele de teksten van jullie demo. Waarover gaan de overige teksten? Zijn ze afgestemd op dat hele artwork concept?
Ja, het is net al met de cover zo dat ook de teksten in drie groepen te verdelen zijn: persoonlijke teksten, bullshitteksten en teksten over Dimension F3H. Ik heb in Limbonic Art interviews zeker al duizend keer gezegd dat ik het haatte om teksten te moeten schrijven. Wel, ik haat het nog steeds, maar ik had het gevoel dat ik ze voor dit album wel moest schrijven. Alles op dit album is door mij gedaan: het schrijven van de songs, het arrangeren, het produceren,… Het is dus een vrij persoonlijk album. Het zou niet echt goed aanvoelen als een andere kerel of dame de teksten zou schrijven. Alleen op het nummer ‘Mirrorheart’ zijn ze gedaan door iemand anders. ‘Mirrorheart’ is geschreven door Sandra Gregoria, een meisje uit Oostenrijk. Het was eerder toevallig dat het zo liep. Het was ook iets wat ik voor de fun deed. Normaal schrijf ik eerst de muziek en dan pas de teksten. Ik wilde eens weten wat er zou uitkomen als ik eens van de tekst van een nummer uitging en er de muziek bij schreef.
Op het laatste Limbonic Art album stond een gastbijdrage van Attila Csihar (Tormentor, Aborym, sessievocalist op Mayhem’s ‘De Mysteriis Dom Sathanas’). Staan er op dit album gastbijdragen?
No, niet echt. Er zijn twee dames die de vrouwelijke vocalen voor hun rekening nemen (Anette Gulbrandsen and Line Ødegård), maar dat kun je niet echt gastbijdragen noemen.
Trouwens, hoe kwamen jullie destijds in contact met Attila?
Puur toeval weer. Hij was in Noorwegen en iemand vertelde ons dat hij ons eens wilde ontmoeten. Waarschijnlijk had hij onze cover van ‘De Mysteriis Dom Sathanas’ gehoord op die Mayhem tribute-Cd (‘Originators of the Northern Darkness’). Hij kwam naar Daemon’s huis en Daemon bracht hem mee naar een repetitie van ons. We speelden wat nieuwe songs, dronken een biertje en relaxten wat. Na een tijdje zei ie:” Hey, give me a microphone!” We waren dus gewoon wat aan het jammen op een nieuw nummer en dachten dat we misschien wel wat konden opnemen. Uiteindelijk hadden we een dikke dertig minuten opname waarop hij wat brabbelde in Hongaars, Engels en nog een paar vrij onbekende talen, haha. We gebruikten gewoon de stukken die wel cool klonken en dat was dat.
Jullie spelen binnen drie weken nog eens live. Hoe zit het met touren?
We praten momenteel over een Europese tournee in november. Maar dat staat allemaal nog in de kinderschoenen. We zijn niet zeker wat er zal gaan gebeuren. Het is natuurlijk vooral een geldkwestie. We moeten eens bekijken of we hier een soort inkomen kunnen uithalen, want sommigen van ons hebben vrouwen, kinderen en huizen waar we moeten voor zorgen. Het is niet makkelijk om voor drie weken je werk te verlaten en met niks terug thuis te komen. We zullen zien. Hopelijk kunnen we hieruit een inkomen genereren. We zullen misschien een Ep uitbrengen met wat speciale dingen en heel misschien een video… en heel; misschien hebben we dan genoeg geld om te gaan touren voor een paar weken.
OK, mijn vragen zijn op. Heb je nog een boodschap voor de Belgische en Nederlandse fans?
Ik haat die ‘famous last words’! Dat zijn mijn ‘last words’ denk ik, haha.
Laatste keer was het ‘Buy the album… two pieces each’!
Oh, maar dat mag je met dit album ook doen hoor.
Ok, bedankt.
Happy Easter.