Jullie zanger heft niet een alledaagse stem binnen de metal, wie zijn zijn
inspiratiebronnen?
Jaren terug was Scott een groot liefhebber van die gast van Manowar,
John Arch op de eerste paar Fates Warning albums en Ozzy
Osbourne. Toen klonk zijn stem ook meer als Geddy Lee op de momenten
dat hij die hoge noten aanhaalde, die geloof ik niemand meer haalt. Momenteel is
zijn stem lang niet zo gespecialiseerd meer. Hij is onder één of andere
bezwering terecht gekomen, waardoor hij nu veel luistert naar de R&B helden van
de begin jaren negentig, zoals Whitney Houston en Mariah Carey.
Hij heeft weinig tot geen harde, agressieve muziek geluisterd in de laatste
jaren, wat eigenlijk ook wel weer een zegen voor ons is, aangezien hij nu in een
stijl zingt die niet te vergelijken is met enig andere metalband. Dat is ook één
van de dingen waar ik gek van word binnen de metal, zoveel zangers proberen
hetzelfde te doen. Ze proberen altijd zo kwaad mogelijk te klinken tot het
“boyband-chorus” weer komt. Ik knap echt het snelste op een band af als ze zo
voorspelbaar zijn. En met Scott weet je nooit waar hij heen gaat.
In vergelijking met ouder werk is zijn stem flink omlaag gegaan, hoe dat
zo?
Zijn lagere manier van zingen is een reflectie van hoe Scott en de
band volwassener geworden zijn in de laatste jaren. Hij luistert niet meer
dezelfde muziek als ten tijde van het eerste album, en door niet meer constant
zo hoog te zingen geeft hij zichzelf als muzikant veel meer de vrijheid om meer
emoties en structuren in zijn zang te implementeren. Jaren geleden was
Confessor veel meer één-dimensioneel en dat duwde Scott eigenlijk in
een positie waar hij bij veel nummers een zelfde manier van zingen moest
gebruiken. Op het nieuwe album zijn nog wel stukken van die oude stijl, maar we
zijn erg blij dat ons nieuwer materiaal toch weer anders is.
Jullie nieuwe album Unraveled is ook niet zo technisch als ouder
werk, speciale redenen daarvoor?
Vroeger waren we allemaal fan van dezelfde muziek, en luisterde allemaal
dezelfde bands. Dat is nu absoluut niet meer het geval, en dat hoor je terug in
onze nummers Niemand van ons luistert nog dezelfde bands, één van ons luistert
alles wat maar hard is, een ander vindt Alice in Chains en Tool
hard genoeg, één van ons vindt alles best en twee anderen zoeken graag de
afwijkende dingen, die voor elk van hen weer heel anders zijn. Dat kan soms
enorm wikken en wegen zijn, aangezien je toch wilt dat iedereen het idee heeft
dat hun ideeën gebruikt worden zonder op andermans tenen te trappen of zonder
het album teveel naar één persoon te laten klinken.
Unraveled is een album die veel verschillende stijlen bevat zonder dat
het een warboel is geworden. Ik denk dat we een goede balans hebben kunnen
vinden tussen heavy en melodieus en langzame en midtempo stukken, en Scott’s
unieke manier van zingen combineert dat allemaal mooi. Zijn zang verbaasde ons
enorm op dit album, hij woont een uur of tien, elf van ons vandaan en de eerste
keer dat we zijn zang hoorde was na de opnames.
Na de reünie hebben jullie getekend bij Season of Mist, wat voor
mij best een verrassing was, aangezien ik een label als Southern Lord
eerder zou verwachten. Hoe is de keuze op Season of Mist gekomen?
We hebben met een aantal labels gesproken, en als ik het me goed herinner zat
Southern Lord daar ook tussen, maar Season of Mist was het label
die ons het meeste kon helpen. Wij zijn namelijk niet echt in staat om
bijvoorbeeld intensief te touren, en Season of Mist had daar geen
probleem mee. Zij konden ook meer bijdragen aan het budget voor het album dan
andere labels en ze toonden meer enthousiasme naar ons toe.
Na de vreselijke ervaringen die we jaren eerder hebben gehad met een label
die geen reet om de band gaf, waren we erg opgelucht om te zien dat de mensen
bij Season of Mist echt graag met ons wilde werken, en dat velen van hen
fans van ons waren in het begin van de jaren negentig. De contacten gaan
geweldig, en we zijn echt blij dat we deze mogelijkheid krijgen, om meer muziek
te maken voor mensen die al jaren meer van Confessor wilde horen.
Als het goed is gaat er via Season of Mist ook een dvd uitkomen van
Confessor, met onder andere live opnames, studiobeelden, de video van
Wig Stand en een verrassing van jou, de drummer. Wat voor verrassing kunnen
we van jou verwachten? En hoe belangrijk zijn dvd’s voor metalbands?
Die verrassing is een blik in mijn beleving van wat Confessor is, ik
heb een camera achter de drumkit gezet (wat de beste manier is om een drummer te
filmen) en ik heb mezelf gefilmd terwijl ik een aantal nummers speel. Eén oud
nummer en twee van Unraveled. Ik heb nummers gekozen die het leukst zijn
om live te spelen en die de grootste uitdaging zijn. Er zijn geen gitaren, dus
geen afleiding van wat ik aan het doen ben. Is denk ik meer iets drummers en
voor die-hard fans. Het was een idee van het label en ik had al toegestemd voor
ik eigenlijk helemaal doorhad waarmee ik toegestemd had. Van nature ben ik vrij
verlegen aangelegd, en ik hou er eigenlijk niet zo van om over de band te praten
als ik ze leer kennen. Interviews doen vind ik geweldig, aangezien de mensen die
de interviews lezen ook echt geïnteresseerd zijn in de band en metal in het
algemeen, en wat wij er van vinden, maar op persoonlijk niveau voel ik me daar
ongemakkelijk over. In het filmpje kan ik echter stap voor stap dingen uitleggen
die men mij al jaren vraagt. Ik denk dat mensen die geïnteresseerd zijn in dit
soort dingen, dit geweldig zullen vinden.
Live video’s zijn altijd belangrijk geweest in de metal wereld, op dezelfde
manier dat tapetrading belangrijk was voor de metal. Je moet een echte fan van
het genre blijven om alles bij te kunnen houden, en je moeten verzamelgenen
hebben. Live video’s geven je iets wat je kunt delen met anderen en aangezien
metal nou niet echt door radiozenders opgepikt wordt, wordt elke vorm van uiting
van muziek graag opgepikt door fans. Men vindt het gewoon leuk om te zien hoe
leden van hun favoriete bands op persoonlijk niveau zijn, en live shows laten
ook wat zijn van de chemie binnen een band.
En nu? Wat staat er allemaal op het programma voor Confessor? Nog plannen
voor touren (en de vooral Europese)? Plannen voor een nieuw album of andere
video’s?
Op dit moment zijn we aan het schrijven voor het volgende album. Toen we de
studio ingingen om Unraveled op te nemen, begon alles lekker te klikken,
en ik ben gewoon erg blij dat we nu weer aan het schrijven zijn. We hebben net
genoeg shows gedaan om ons van het schrijven af te houden, maar we maken nu
gretig gebruik van een kleine break. We zouden een korte Europese tour kunnen
doen, met een klein aantal shows, een week ofzo zou perfect zijn, maar iets
uitgebreider wordt erg moeilijk voor ons. We hebben een boekingskantoor die
rondkijkt naar de mogelijkheden voor ons, en ik zou erg graag daar wat shows
spelen, maar nu ben ik vooral erg blij met het materiaal waar we mee bezig zijn.
We zien wel wat er in de toekomst gebeurd, ik zou liegen als ik zou zeggen dat
ik niet van mijn muziek zou willen leven, maar we hebben allemaal meer
verplichtingen thuis dan toen we net begonnen, dus dat maakt het wat moeilijker.
Ik denk dat wanneer we het volgende album uithebben we meer zicht hebben op waar
de band heen gaat, en of we een echte carrière in de muziek kunnen beginnen. In
de tussentijd blijven we gewoon de muziek die we zelf leuk vinden schrijven en
spelen.
Links: