Fans van blackened death zullen de naam Kanonenfieber ongetwijfeld herkennen. Het Duits(talige) eenmansproject wist vorig jaar behoorlijk te imponeren met zijn indrukwekkend debuut Menschenmühle. Inmiddels is er nieuw werk verschenen dat feilloos aansluit bij dat eerste album. De tekstuele rode draad is oorlogsthematiek. Het werd hoog tijd om eens bij te kletsen met Noise, de man achter het project, en hem het spreekwoordelijke vuur aan de schenen te leggen over de recente ontwikkelingen en het verloop van 2021.
Allereerst: hoe gaat het met je? Ik geloof meteen dat de energie nog steeds door je lichaam giert na de release van je nieuwste single The Yankee Division March.
Het gaat goed met mij, hopelijk met jou ook. Nou, noem het eerder uitgeput dan energiek. Het was een behoorlijk heftige week kan ik je vertellen. De single viel bij velen in goede aarde, gelukkig. Ik vond het toch wel spannend om nieuw materiaal uit te brengen na mijn debuut Menschenmühle. Op basis van dat album lagen de verwachtingen best hoog en ik ben alleen maar blij als ik alle reacties terug lees.
Menschenmühle werd inderdaad erg goed ontvangen. De reacties op de nieuwe single zijn eveneens behoorlijk positief. Het water zal je toch inmiddels wel aan de lippen staan om al het materiaal eindelijk eens live ten gehore te brengen?
Inderdaad, het is behoorlijk klote dat dat nog steeds niet kon tot nu toe. We kunnen niet wachten om eindelijk het podium op te klimmen. We zijn zo klaar als het maar kan: de setlist is gereed en de show-performance is helemaal voorbereid, de uitlaat van de bus staat al te ronken en het enige wat nu nog mist zijn shows en locaties waar we kunnen gaan optreden.
Aan de andere kant geloof ik zelf dat we met deze situatie met een beetje omdenken ook anders kunnen zien: omdat er nog steeds geen optie is geweest om Kanonenfieber live te zien loopt de nieuwsgierigheid, het mysterieuze karakter van de band en positieve spanning wellicht alleen maar op..
Dat is zeker waar. Fans zijn waarschijnlijk alleen maar nieuwsgieriger geworden en meer geïnteresseerd in wie we zijn en hoe we de liveshows gaan opvoeren. De video van The Yankee Division March heeft al een tipje van de sluier opgelicht als het gaat over ons voorkomen. Gedurende de lockdown(s) heb ik de band bij elkaar kunnen krijgen en hebben we alles goed kunnen voorbereiden. Tenslotte willen we live écht gaan knallen en bezoekers helemaal meekrijgen in ons oorlogsthema. We zullen niet slechts vijf muzikanten zijn die in een bandshirt staan op te treden met een backdrop achter het podium. Nee: “We will bring war with us to he stage”.
Dat klinkt veelbelovend. De video van de nieuwste single liet jullie inderdaad onherkenbaar in beeld zien. Nu kennen we dat inmiddels ook van bands zoals Gaerea, Mgła, Groza en Uada. Wat is voor jou de reden om onherkenbaar te blijven en was dit vanaf het begin af aan al de bedoeling bij dit project?
In eerste instantie wel ja. Ik weet dat het een beetje een trend aan het worden is om onherkenbaar op te treden, maar dat was niet mijn drijfveer. Het belangrijkste uitgangspunt van Kanonenfieber is de herdenking van alle oorlogsslachtoffers. In Rome heb je het Graf van de onbekende soldaat en dat monument heeft mij en mijn kameraad geïnspireerd om onherkenbaarheid te koppelen aan dit project. Die vriend heeft overigens sowieso een heel grote invloed op Kanonenfieber. Als hobby-historicus zijnde heb ik veel oude brieven van hem mogen ontvangen van soldaten uit de Eerste Wereldoorlog, om op die manier inspiratie uit te putten voor mijn teksten. Ik heb een voorbeeld voor je: als je naar Cannibal Corpse luistert heb je altijd het beeld voor ogen van George Fisher die zijn microfoon afblaft met grunts. Ik wil niet dat mensen dit project op die manier gaan zien.
Dat is een duidelijk antwoord. Je hebt het net al over andere muzikanten. Hoe is die zoektocht verlopen of waren er al muzikanten in beeld?
Ik ben behoorlijk kieskeurig te werk gegaan met het zoeken naar live-muzikanten. Enkele van deze bandleden ken ik al heel veel jaren. De gitarist is mijn kroegmaat en een ontzettend goede solo-gitarist. Hij is voor mij een groot voorbeeld en in het verleden heeft hij ook in een grote lokale metalband gespeeld. Ook de bassist is een geweldige muzikant met flink wat ervaring (ik krijg op mijn klote als ik zeg dat hij oud is, haha). Tenslotte heb ik de beste drummer tot mijn beschikking die ik ooit heb ontmoet. Ik hoop echt van harte dat ik deze band bij elkaar kan houden voor mijn liveshows!
Voordat we het over muziek gaan hebben wil ik ook nog even aankaarten dat de kleuren van Kanonenfieber niet te missen zijn. Waarom de combinatie van zwart met oranje die we overigens ook overal in terug zien bij dit project?
Die combinatie is ontstaan net nadat we de opnamen hadden afgerond van het debuutalbum. Samen met die historicus-kameraad waar ik je eerder over vertelde, besloten we om zwart en oranje te gebruiken. De kleuren passen perfect bij het artwork van Menschenmühle en vervolgens zijn ook het vinyl en de T-shirts van deze combinatie voorzien. Ik hou er wel van als alles in dezelfde stijl uitgevoerd is trouwens. Op mijn socialmedia riepen fans dat er ook T-shirts en vinyl in oranje moest komen, dus dat was een win-win. “Orange is the new black”, in ieder geval voor Kanonenfieber!
Nu weet ik dat je een mannetje hebt die de visuele beelden verzorgt voor je. Persoonlijk vind ik dat alles er altijd erg gelikt uitziet. Heb je zelf iets met grafische vormgeving of komen al die ideeën uit de handen van andere?
Dat is mooi om te horen. Ik heb inderdaad veel tijd aan het visuele karakter besteed omdat ik vind dat het eerste beeld meteen aantrekkelijk moet zijn. Ik heb een paar grafisch vormgevers waarmee ik samenwerk. Met Kanonenfieber heb ik iets voor ogen en zij werken al die zaken voor mij uit. Er worden soms flink wat aanpassingen gemaakt op kleine details, maar die zijn het volledig waard. Kuba van Jaybol Designs is een student van een grafische opleiding en die is erg waardevol voor deze band. Daarnaast is hij ook fan vanaf dag één. Hij heeft veel voor mij ontworpen, zelfs zonder dat ik er om vroeg. Aan de andere kant wil ik ook even de credits geven aan Kevin Opitz (Kiwio). Dat is namelijk het meesterbrein achter de muziekvideo’s.
Ik vraag me af hoe jij komt tot het schrijven van nummers en laat ik als uitgangspunt je nieuwe single nemen. Kies je in zo’n geval een bekende slag uit de Eerste Wereldoorlog en ga je je vervolgens daarin verdiepen, of lees je boeken en bekijk je documentaires? Hoe gaat dat precies?
Het is een beetje van alles wat eerlijk gezegd. De meest belangrijke onderdelen voor mijn teksten zijn de brieven en verhalen die ik als basis gebruik. Daarvan werk ik het liefst met de meest persoonlijke en aansprekende teksten. Als ik iets vind dat echt raakt, dan werk ik daarmee als inspiratie. The Yankee Division March is meer dan alleen een death metal, het nummer benadrukt ook wreedheid van de slag bij Saint Mihiel. Daarbij probeerde ik het gevoel van die slag in een muzikaal vat te gieten, zo ver dat kan natuurlijk. Honderden shellgranaten die over het slagveld vlogen terwijl duizenden soldaten rechtstreeks de dood tegemoet renden…
Ik kwam een paar zinnen tegen van een Duitse artillerie-soldaat van exact deze veldslag. Hij schreef over zijn eigen handelen en dat van zijn kameraden in de frontlinie. Vervolgens vond ik ook nog teksten over een Amerikaanse soldaat die tegenover deze linie stond en verhaalde over zijn gegraven schutterputje en bereidheid om vol in de aanval te gaan. Op die manier kwamen beide teksten tezamen en heb ik muzikaal de touwtjes aan elkaar geknoopt.
Wat bijzonder. En vervolgens komt Trevor Strnd van Black Dahlia Murder ook nog een vocale duit in het zakje doen. Hoe kwam je bij hem terecht?
Stel je daar niet teveel bij voor hoor. Ik ben al fan van de band sinds de eerste keer dat ik ze live op een festival aan het werk zag. Met het album Ritual heb ik geleerd hoe ik extreme metal kon drummen omdat ik de nummers keer op keer mee drumde. Op een dag keek ik op mijn Instagram en zag ik dat Trevor op één van mijn foto’s had gereageerd. Ik stuurde hem een bedankje en vertelde dat ik een groot fan ben. Van het een kwam het ander en nadat ik de instrumentale versie van The Yankee Division March naar hem had doorgestuurd met de vraag of hij een bijdrage wilde leveren, was het antwoord volmondig: “I’m in”.
Waren het maar slechts twee zij-projecten. Er komen namelijk nog twee hagelnieuwe projecten aan: één met een kameraad die zich laat kenmerken door een meer middeleeuws-geluid en één project waarbij meer gastmuzikanten- en bands aan zullen deelnemen.
Om jouw vraag te beantwoorden: in de drie projecten die jij noemt hoor je absoluut mijn invloed terug. De reden is dat ik muziek maak om mijn agressie, haat en angst in kwijt te kunnen. Als puntje bij paaltje komt maak ik muziek voor mijzelf. Leipa is in dat opzicht veel persoonlijker dan Kanonenfieber omdat de teksten gaan over de handelen en omgaan met angst, depressie en zelfhaat. Om die reden is de muziek ook complexer en minder rechttoe-rechtaan, dat hoor je ook duidelijk. Met Non Est Deus ga ik meer richting de jaren ’90, melodische black metal met een ironische twist. Al mijn haat jegens religie kan ik daarin kwijt, haha. Het is wel goed om te vermelden dat ik inmiddels al dertien jaar muziek maak en daar tot vorig jaar nauwelijks erkenning daarvoor heb gekregen. Helemaal prima hoor, maar ik wil ermee zeggen dat ik zonder het succes en de aandacht voor Kanonenfieber ook volop door zou gaan met het maken van muziek. Hoe dan ook, in al mijn projecten zal je het geluid van Noise herkennen!
Voordat we afronden ben ik benieuwd naar de goede voornemens voor dit jaar op muzikaal gebied. Zodra je in de buurt bent, ben ik erbij! Haha.
Bedankt voor de mogelijkheid met betrekking tot dit interview! Uiteraard hoop ik dit jaar wél op het podium te mogen aantreden met Kanonenfieber en het zou mooi zijn als we dan ook Nederland of België kunnen aandoen. Ondanks dat een paar dagen geleden de eerste tour nog is afgezegd heb ik nog wel een goed voorgevoel hierover. De hele muziekindustrie moet weer nodig leven ingeblazen worden. Als jullie als lezers ook weer een mogelijkheid hebben om te kunnen gaan, ga en support de (lokale) metalscene! Er zijn genoeg gave bands actief op dit moment.
Bedankt voor de tijd en dit interview.
Links: