Entry bracht eerder dit jaar met Detriment een knakenhard hardcore/punk (knakenhardcore?) debuut uit. Eerder al verschenen er een demo en twee EP’s. Hoogste tijd dus om frontvrouw Sara G. aan het woord te laten over dit stukje bruut geweld. Omdat men in Los Angeles nog ligt te tukken wanneer wij wakker zijn en andersom, werd het een kort interview met audiobestanden.
Allereerst gefeliciteerd met het nieuwe album, ik vond het cool! Zou je wat meer kunnen vertellen over je achtergrond en de bands waar je in hebt gespeeld?
Ik ben opgegroeid in de ‘middle-of-nowhere’ in centraal Pennsylvania. Ik kwam in de hardcore punk terecht rond 2002, toen ik dertien, veertien jaar was. In die tijd was het eigenlijk meer een ska-scene, maar er waren ook wat punkbands. Niet echt hele bijzondere bands. Het was pas rond 2008 dat ik in mijn eerste band kwam. Dat was een powerviolenceband en we deden wat kleine tours in de regio Pennsylvania. Verder probeerde ik wat bands te starten, maar dat werd hem niet echt. Tot het moment dat ik startte met Entry.
We houden allemaal van hardcore punk. Maar we houden ook van verschillende muziek. Clay (Clayton Stevens, gitarist -HD.) en ik startten de band met andere leden. Sean (Sakamato -HD.) kwam altijd naar onze shows. We vroegen hem om erbij te komen als bassist, toen we er eentje nodig hadden. Drummer Chris (Dwyer -HD.) kwam een keer invallen voor ons. We kennen hem via een goede vriend. Er was een klik en hij vond het leuk om met ons te spelen. Toen we een vaste drummer nodig hadden voor Entry, hebben we hem aan de line-up toegevoegd. Hij heeft in een hoop punkbands gezeten in de jaren ’90. We zijn daarna begonnen met muziek te spelen die we eigenlijk allemaal leuk vinden.
Nu we het over Entry hebben, wie koos de naam en waarom? En Detriment?
De naam Entry heb ik gekozen. Het is een beetje een persoonlijk ding, dus ik wil het eigenlijk nog niet delen op dit moment. Maar de naam van het album: ik zat na te denken wat ik wilde als titel. Maar het was moeilijk om iets te kiezen, ik vind dat altijd lastig. Ik dacht erover wat elk liedje betekende voor mij. Het was het idee dat alles waar ik het over heb, iets is dat schadelijk was voor mijzelf, of voor de maatschappij. Toen ik erover dacht had ik er een goed gevoel bij en de rest had hetzelfde. Dus kozen we die naam.
Hebben jullie een bepaald doel met Entry? En is het in die zin een soort therapie voor jezelf of is er ook iets wat je aan de luisteraar wil overbrengen?
Ons doel met Entry is simpelweg de muziek maken die we leuk vinden en hopelijk snel live spelen. Voor mij persoonlijk is het een uitlaatklep en zeker ook een vorm van catharsis. Ik schrijf mijn meest kwetsbare gevoelens op voor deze band. Als onze luisteraars daar iets uithalen zou dat tof zijn.
Ik denk dat een boel klassieke punkbands van invloed zijn op ons. Minor Threat, Discharge, Tragedy. Wij spelen wat meer d-beat, dus we zitten wat meer in die hoek. Het meeste komt van dat type bands. Als vocalist denk ik aan Jeff van Modern Life is War, Jeff van Poison the Well – lacht – en Dave van Botch. Dat zijn allemaal bands waar ik erg van hou. Toen ik opgroeide was dat echt de stijl van vocalen die ik goed vond.
Hoe gaat de songwriting bij Entry in zijn werk?
Normaal gesproken komt iemand met een riff, of wat gedeeltes van een liedje dat iemand leuk vindt. We spelen daar dan vervolgens wat mee en proberen er een nummer van te maken. Iedereen draagt zijn steentje bij. Ik heb normaal gesproken wel een mening over een drumstuk of een riff, los van de vocalen. Daarna komen de vocalen en kom ik met een zanglijn, waar we dan gezamenlijk bij kijken of het past bij het liedje. Het is dus vooral een samenwerking.
We hebben onze vriendin Katy gevraagd om een fotoshoot te doen en haar de artistieke vrijheid gegeven. We hebben haar de teksten van het album gestuurd en het thema. Zij kwam vervolgens met wat volgens haar een goede representatie daarvan was. Ze heeft de foto’s vervolgens naar Emma gestuurd die de lay-out heeft verzorgd. Dus het is een representatie van de energie en de emoties op het album en ik vind het resultaat heel goed.
Hoe is de hardcore/punkscene in Los Angeles deze dagen? Nog steeds het neusje van de zalm?
De hardcore/punkscene is erg goed op dit moment. Er zijn zoveel verschillende soorten hardcore nu. Er is echt voor elk wat wils. Er zijn altijd wel shows, zoals voor de coronacrisis waren er gemakkelijk drie verschillende shows in een weekend. Dus de scene is op dit moment geweldig.
Enige laatste woorden?
Bedankt aan iedereen die ons album heeft geluisterd. Hopelijk wordt het volgend jaar allemaal wat rustiger en kunnen we gaan touren in Europa. Dat is nog een droom van mij!
Links: