Death Feast Open Air 2018 en de Vaginale Vloeistofexplosie (vrijdag)

Dus Death Feast bestaat al enkele jaren weer? Hoog tijd om die nieuwe versie van het “brutaalste outdoor metalfestival van Europa” eens aan een kritische kijk te onderwerpen. We waren zinnens om verslag uit te brengen van ruim drie vierde van het programma. Totdat de organisatie besloot om twee zuigers aan onze tepels te haken en ons uit te melken. In België is het gebruikelijk dat een festivalorganisatie je behandelt als een wandelend bankautomaat, maar in Duitsland zijn we beter gewend.

Betalen om te mógen kamperen, sjonge sjonge, voor wie houden ze ons? “Ja, maar je krijgt er wel douches, WC’s en bewaking voor in de plaats.” Hebben we daar dan om gevraagd? Een meurende Dixi-kabine en een kraantje om de ochtendprut en het tandbederf mee weg te spoelen. Laat wie meer wil daar dan voor betalen. Op een festival stink je en als je naar het toilet gaat, stink je nog meer. In een tijd dat de ticket- en consumptieprijzen nog niet belachelijk waren, was dat de normaalste zaak van de wereld.

Helaas waren de zwakzinnigen aan de camping niet te overtuigen. Omdat voor wat nu eenmaal wat hoort, beperken wij ons tot en minimumverslag. Je zal in het verslag van dag één onder andere niet lezen hoe Hideous Divinity in een machine is veranderd en hoe Analepsy één van de bruutste sets van het jaar speelde. We moeten ons durven verzetten tegen dit soort toestanden mensen, dat is niet normaal hoor.

Net als we uitgeraasd zijn, stellen we vast dat de organisatie het niet nodig vond om te communiceren dat er een programmawijziging is. Er was een band weggevallen en vervanger World End Man werd op een vroegere plaats in het tijdsschema gezet, waardoor de act die we eerst dachten te zien een plek omhoog schoof. Zodoende selecteerden we de Japanners per ongeluk voor dit verslag. Het bonte gezelschap grijpt de plotse kans met beide handen. De gitarist met het roze haar is de fanatiekste en gaat een paar keer helemaal door het lint. Achter de drums zit er één die een togaversie van een kimono draagt en de bassist denkt dat hij een Amerikaan is met z’n baggy pants en basketbalshirt.

In een schelle sound schillen de hoge grinddoorzevingen de versterking. Wegens dat schrille geluid zijn de welgemikte slamharpoenen, die de uitroeiers van de oceaanfauna daartussen afvuren, aan de vezelige kant. Worst weest het de deathgrinders en hun emotieloze squaeler, die wel zegt dat ze heel blij zijn. “This is the best show we ever prayed.” Tenzij we net een Japanse gebedsdienst gezien hebben, bedoelt hij waarschijnlijk “played“.

Naar Acidic Vaginal Liquid Explosion Generated By Mass Amounts Of Filthy Fecal Fisting And Sadistic Septic Syphilic Sodomy Inside The Infected Maggot Infested Womb Of A Molested Nun Dying Under The Roof Of A Burning Church While A Priest Watches And Ejaculates In Immense Perverse Pleasure Over His First Fresh Fetus zijn we eens heel nieuwsgierig. Men zegt dat Acidic Vaginal Liquid Explosion Generated By Mass Amounts Of Filthy Fecal Fisting And Sadistic Septic Syphilic Sodomy Inside The Infected Maggot Infested Womb Of A Molested Nun Dying Under The Roof Of A Burning Church While A Priest Watches And Ejaculates In Immense Perverse Pleasure Over His First Fresh Fetus de langste groepsnaam ter wereld is. Catchy is het alleszins wel, want zeg nu zelf: Acidic Vaginal Liquid Explosion Generated By Mass Amounts Of Filthy Fecal Fisting And Sadistic Septic Syphilic Sodomy Inside The Infected Maggot Infested Womb Of A Molested Nun Dying Under The Roof Of A Burning Church While A Priest Watches And Ejaculates In Immense Perverse Pleasure Over His First Fresh Fetus, dat rolt over de tong, toch?

Meer nog, de Zuid-Afrikanen maken hun live debuut en doen dat met brute uitbeengrooves, technische arpeggio’s en neurotische leads waar dan zomaar klonter country of surfrock in opduikt. De vocale tweevuldigheid laat zich rond dragen in de circle pit, opent zelf de wall of death en corrodeert de stembanden met zieke squaels, helikoptergeluiden en freakend gutturals. Hun uitzinnigheid in zowel deathgrind als speelstijl herinnert aan een legendarisch optreden waarmee Sublime Cadaveric Decomposition de Gentse Frontline eens in duigen legde. Enige verschil is dat er nu véél meer volk de zinnen staat te verliezen op de speelplaats (want dat is de doordeweekse functie van het terrein).

Bij de beenderborende snaarslachterij ontstaat een enorme moshpit als restant van de wall of death. Voor een ‘traag nummer’ – we schatten 200 bpm – vraagt en krijgt thuiszanger en organisator Lukas een achterwaartse circle pit. Een straf staaltje Zure Vaginale Vloeistofexplosie Gegenereerd Door Massale Hoeveelheden Van Vuile Fecale Vuistseks En Sadistische Septische Syfilische Sodomie Binnenin De Geïnfecteerde Baarmoeder Van Een Gemolesteerde Stervende Non Onder Het Dak Van Een Brandende Kerk Terwijl Een Priester Toekijkt En Ejaculeert Van Immens Pervers Plezier Vanwege Zijn Eerste Verse Foetus!

Wanneer je een man met gestrekte arm over het podium ziet krasselen, terwijl hij met die omhoog gehouden vlerk allerlei handgebaren maakt, dan ben je naar Trevor Strnad van The Black Dahlia Muder aan het kijken. Zo stoned als de hele vangst van de garnaalvissers te paard, hebben hij en zijn bril die hij tegenwoordig blijkbaar draagt het over hoe we vanavond allemaal in onze tent gaan pissen en bedankt hij elk applaus met “Radical”, het stopwoord van Milhouse. De hyperkinetische notententakels die zich in allerlei wervelende melodiestrengen krullen, bedankt hij met die kwetterende scream of harige grunt van hem.

Er bevinden zich ook andere muzikanten op het podium, heb je dat ooit al meegemaakt zeg. Met verbeten trek brengen die hun vloeiende melodieën in kappende oftewel cirkelzagende opeenvolgingen. In het begin krijgen de Amerikaanse melodiemakers daarvoor een scherpe, knisperende sound toebedeeld, een song of zes later staat het subliem en genieten we een straffe, supersonische melodierietenregen.

Lees ook Death Feast Open Air 2018: De dag dat er een varken vloog (zaterdag).
Lees ook Death Fest Open Air 2018: Leve de nieuwe goregrondkakpioen (zondag).

Datum en locatie:

23 augustus 2018, Adernach, Duitsland

Links: