Amon Amarth, Dark Tranquillity en Omnium Gatherum in TivoliVredenburg

Op donderdag 23 maart maakt Utrecht zich op voor een Scandinavisch feestje. TivoliVredenburg haalt het Zweedse vikingschip Amon Amarth binnen, met in hun kielzog de Zweedse collega’s van Dark Tranquillity en hun Finse buren van Omnium Gatherum. Dat levert een uitverkochte zaal Ronda op en hordes metalheads waarvan sommige de gelegenheid te baat hebben genomen om kilts en drinkhoorns uit het stof te halen. Vooral een jong publiek, maar zeker ook de nodige oud gedienden en hier en daar zelfs een compleet gezin, staan klaar voor het machtspektakel van de stoere vikingbonken. Maar eerst is de eer aan de twee andere bands om het publiek op te warmen.

Het Finse Omnium Gatherum speelt deathmetal in de Gothenburg-stijl. Zes man sterk staan ze op het podium, waarbij de langharige heren het headbangen tot een ware kunst hebben verheven en per persoon een soort tornado ontketenen binnen hun eigen bescheiden habitat. En ze blijven er stuk voor stuk ook nog eens machtig goed bij spelen, want dat is iets wat deze band in het oog doet springen: de muzikale kwaliteit druipt er vanaf, evenals het speelplezier. Harde, snelle passages worden afgewisseld met epische melodielijnen waarbij afwisselend gitaren en keyboard op de voorgrond treden. Zanger Jukka Pelkonen heeft een aangename, diepe grunt die daar voorbeeldig overheen raast. Alles bij elkaar weet deze band een magische balans te creëren als het gaat om het geheel, en doet daarmee zijn naam eer aan waarin in feite het wezen der dingen besloten ligt: de groepering of samenkomst van alles.

Ook Dark Tranquillity is schatplichtig aan de Gothenburg-stijl en staat zelfs bekend als één van de pioniers binnen het genre. Deze deathmetalformatie bestaat eveneens uit zes leden en doet een nog grotere grote duit in het zakje dan de vorige band als het gaat om virtuoze melodielijnen. De Zweden hebben daarnaast een groot scherm meegebracht waarop sfeervolle beelden worden getoond die de muziek visueel prachtig ondersteunen, op een haast dromerige manier. Zo begint de projectie met een man die we oneindig zien vallen in de ruimte. Het beeldmateriaal vloeit steeds naadloos in elkaar over, waarbij het soms concrete voorstellingen zijn en er dan weer niet nader te bepalen organische en fysische vormen worden gedemonstreerd.

Dark Tranquillity begint het optreden met Force of Hand, The Treason Wall en Atoma, waarbij dit laatste nummer afkomstig is van het meest recente, tevens gelijknamige album uit 2016. Vervolgens is het tijd voor een stukje maatschappijkritiek met het poëtisch nummer getiteld The Science of Noise dat gaat over ‘critical thinking, which we now need more than ever’, aldus frontman Mikael Stanne. Met Terminus (Where Death Is Most Alive) neemt de band de aanwezigen mee naar hun ‘hometown’ Gothenburg. Hierna worden er opnieuw bijdragen gespeeld van het nieuwste album Atoma met de nummers Clearing Skies en The Pitiless. Als afsluiter van een erg sterk optreden brengt Dark Tranquillity tot slot het catchy nummer Misery’s Crown ten gehore.

En dan is het ‘alle hens aan dek!’ met de kopstukken van Amon Amarth. Er is nog net geen compleet vikingschip TivoliVredenburg binnen gehesen, maar het scheelt niet veel. Het decor bestaat uit een enorme gehoornde vikinghelm waarop drummer Jocke Wallgren zijn hoogsteigen podium heeft. Wallgren is ook meteen het jongste bandlid (erbij gekomen in 2016) in een band die verder al vijfentwintig jaar wordt gekenmerkt door een zeer consistente line-up.

Daarbij komt dat Amon Amarth tien albums later nog altijd grotendeels vasthoudt aan dezelfde muzikale, bombastische stijl. Al vormt het meest recente album Jomsviking voor het eerst een lichte stijlbreuk met het voorgaande werk, in die zin dat het de bands eerste conceptalbum betreft. Het geheel handelt over de Jomsvikingen en bergt zelfs een heus liefdesverhaal in zich, al wil de band het romantische aspect niet al te sterk benadrukken. Het gaat uiteraard vooral om de strijdlustige daden van de krijger, met toepasselijke songs als First Kill; een nummer dat vanavond tijdens de show uiteraard ook niet ontbreekt.

Voor de liefhebbers – en die zijn vanavond in grote getale aanwezig – is het vanaf de eerste noten één groot heidens feest. De zaal gaat los en er wordt uit volle borst meegebruld met openingsnummer The Persuit of Vikings. Gedurende het hele concert is er een actieve moshpit in het midden van de zaal (het publiek lijkt wel een ruwe zee) en er wordt flink van de gelegenheid gebruik gemaakt om te crowdsurfen (tot lichte irritatie van de beveilingingsmedewerkers, die spartelende armen en benen moeten zien aan te pakken en veilig naar de grond zien te bewegen). Op een gegeven ogenblik gaat een gedeelte van het publiek in de zaal op de vloer zitten en begint te roeien als moest ze een heus vikingschip voortstuwen. Ondertussen komt de ene na de andere kaskraker voorbij: At Dawn’s First Light, Cry of the Black Birds, Deceiver of the Gods, Father of the Wolf en War of the Gods. Om maar eens wat te noemen.

Sinds het laatste album Jomsviking heeft Amon Amarth ook een heus drinklied in het repertoire opgenomen met de klinkende titel Raise Your Horns. Tijd voor het publiek dus om massaal de meegebrachte hoorns te tonen, maar – je hebt altijd baas boven baas – eerst heft opperviking Johan Hegg hoogstpersoonlijk zijn uit de kluiten gewassen exemplaar voor een toost (waarschijnlijk kent hij het woord ‘proost’ in alle mogelijke talen, maar in elk geval ook in het Nederlands) om deze vervolgens demonstratief te ledigen. Tijdens de toegift, die ook nog de nummers Guardians of Asgaard en Twilight of the Tunder God bevat, ontvouwt zich een enorm zeemonster op het podium aan weerszijden van de vikinghelm, dat Hegg vervolgens heldhaftig te lijf gaat met de hamer van Thor. Het spektakel is compleet, maar wat smaakt het verdomd lekker.

De bebaarde mannen van Amon Amarth kun je gerust om een boodschap sturen, zoveel is duidelijk. Succes gegarandeerd. En voorlopig zijn de heren ook nog niet uitgespeeld. Een snelle blik op het tourschema leert ons dat de Zweden tot het einde van de zomer een volle agenda hebben en daarbij verschillende werelddelen aandoen. Oftewel, u doet er verstandig aan uw drinkhoorns voorlopig uit het vet te laten.

Foto’s:

Silvy Maatman Photography

Datum en locatie:

23 maart 2017, TivoliVredenburg, Utrecht

Link: