Zeit – Drangsal

Geschreven door op 13-11-2019 om 21:24.

Een zwart pakketje met een doodskop en daaronder wat letters gekrijt viel op de deurmat. ‘Drangoal’ met waarschijnlijk ‘iets van black metal’ was de begeleidende boodschap van mijn collega. Het valt hem niet kwalijk te nemen. Niets op deze release wees erop wie de maker van deze pikzwarte schijf is. Zelfs de titel van het album is onduidelijk weergegeven. Bandleden worden niet genoemd en de bandnaam staat nergens. De enige leesbare onderdelen zijn de teksten en het feit dat ene Julian Müller de boel heeft gemixt, op matige wijze overigens. Hoe het nou zat, werd plotseling duidelijk. De teksten zijn in het Duits, dus dit album heet Drangsal. De band was vervolgens ook snel bekend: Zeit. Deze Duitse band is sinds 2010 actief als black-/sludgeband en zijn gitarist speelt sinds 2016 ook in Darkestrah overigens. Het mysterie is opgelost, nu is het tijd voor de muziek.

Doffe sludgeriffs die ondersteund worden door houterige drums bepalen het geluid. De opnames zijn aan behoorlijke compressie onderhevig. Muzikaal zijn de goede ideeën er zeker. Het doet op nummers als Schweigen en Stirn zelfs aan als pagan black metal. De overgangen zijn vrij hard en worden snel achter elkaar ingezet. Doordat de band veel varieert is de rode draad minder sterk aanwezig. Op Schweigen had je eigenlijk nog meer ruimte willen zien voor de verschillende motiefjes. Babylon laat breakdowns horen waar de grunter op vrij Duitse wijze (Negator) repetitief zijn zegje doet. Zeit slaagt erin een duistere, unheimliche sfeer neer te zetten. Menschmashine is thrashy op een hoog tempo. Hier komt de band met een betere opbouw. Op dit nummer wordt de tijd genomen om meer mogelijkheden met de riffs te verkennen. Het leidt tot de beste passage van het album. Eindelijk is er lucht in de zwarte brij voor de gitaar om de melodie in de breakdown naar de voorgrond te kunnen verplaatsen. Dat is precies wat er op een groot deel van dit album juist mist.

Samenvattend een tip en een top voor Drangsal. Een minpunt van deze release is de gejaagde manier waarop ze is ingespeeld en dan voornamelijk het houterige percussionele gedeelte. Een tweede punt is de zang. Deze is niet lekker opgenomen, met veel teveel compressie, waardoor hij nogal kaal en droog klinkt. In het verlengde daarvan is de mix over de gehele linie matig, omdat die met hetzelfde nivellerende geluidsprobleem kampt. De plaat klinkt dof en kaal. Positief zijn de druipend zwarte atmosfeer en de sterke gitaarbeheersing. Aan creativiteit en een eigen gezicht ontbreekt het de band niet, maar dit is momenteel nog echt middenmoot. Live zal dit vast al een pak beter en minder saai klinken dan op cd.

Score:

64/100

Label:

Eigen beheer, 2019

Tracklisting:

  1. Schweigen
  2. Stirn
  3. Babylon
  4. Menschmaschine
  5. Granne
  6. 357

Line-up:

  • Fur – Gitaar, vocalen
  • Win – Drums
  • Flakmann – Basgitaar

Links: