Manuel Gagneux staat inmiddels sterk in de schoenen met zijn Zeal & Ardor. In 2017 zagen we hem nog één van zijn eerste optredens geven met zijn unieke mix van black metal en zwarte slavenliederen in het Tilburgse Patronaat tijdens Roadburn 2017. Het optreden in het voormalige kerkje werd alleen hevig geteisterd door technische problemen. ‘This is what happens when you play the Devil’s music in a church’, grapte de sympathieke bandleider. Een jaar later ging het gelukkig wel vlekkeloos zagen collega’s Michiel en Jurgen in 013. Inmiddels beslaat de discografie alweer twee studioplaten en een concertregistratie van een optreden in Londen in 2019 en is er nu een nieuwe EP uit, genaamd Wake Of A Nation. En dat allemaal dankzij een racistische post op 4chan, één of andere impactvolle afvoerput voor internettrolls, wat de katalysator werd voor de oprichting van dit project en zijn distinctieve geluid.
Racisme dus, één van de meest beladen onderwerpen op het moment en anno 2020 een onderwerp waar veel de vingers niet aan willen branden. Zij het omdat men het gevoel krijgt zich steeds te moeten verdedigen, zij het omdat veel zaken makkelijk en snel als racistisch bestempeld worden zonder dat er kwade intentie in het spel is, zij het door pure onwetendheid of zij het inderdaad door pure, blinde haat. De polarisatie is groter dan ooit en de tijd van het voeren van een open dialoog raakt steeds meer in het geding aan alle zijdes van politieke spectra. Wake Of Nation is de directe reactie van Gagneux op de moorden op George Floyd en Eric Garner en de Black Lives Matter-beweging. Nu kan iedereen zijn eigen mening vormen over de situatie, enkele hoofdpersonen, de oorspronkelijke boodschap van de slogan en de beweging zoals die zich nu profileert, maar dat in de Verenigde Staten racisme nog altijd een groot probleem is valt niet te betwisten. Ice-T maakt er met zijn Body Count al decennia lang nummers over. En ook buiten de Verenigde Staten lopen de emoties al lange tijd hoog op.
Wake Of A Nation start met het soulnummer Vigil dat gezongen is vanuit het oogpunt van Garner en sterk leunt op de ‘I can’t breathe’ noodkreet. Dit nummer wordt vooral gedreven op rustig toetsenspel, maar gaandeweg doet ook de gitaar zijn intrede op de achtergrond. Maar het is toch uiteindelijk een nummer als Tuskegee waar ik als metalhead naar snak. De Zwitser is niet alleen een uitstekende muzikant, die mooi zingen kan, maar hij heeft ook een voortreffelijk smerige blackmetalstrot in huis. Het contrast tussen de soulelementen en het zwarte geweld wordt weer keurig gepresenteerd. At The Seams heeft meer een post-black sfeer en kabbelt voort naar een krachtige climax. I Can’t Breathe is een intermezzo met protestsamples, maar het opvolgende Trust No One behoort tot één van de beste nummers die Zeal & Ardor ooit uitbracht. Het spat van de woede en doem. Alles moet kapot en wel nu godverdomme! Helaas namen vele protesteerteers die gedachte veel te letterlijk en werden veel onschuldige personen van alle rassen slachtoffer van de massale blinde woede die ontstond als reactie op het buitensporige Amerikaanse politiegeweld.
Het afsluitende Wake Of Nation is een op bas en handgeklap gedragen nummer waar ik zelf niet zo veel mee kan, maar het past in het geheel op deze EP. Inhoudelijk zal voor sommige mensen deze EP te ‘woke’ zijn, maar in dat geval ben je als luisteraar te naïef geweest in de afgelopen drie jaar. Natuurlijk moest deze release er komen van Zeal & Ardor, maar persoonlijk hoop ik op meer metal van de talentvolle Manuel Gagneux in 2021.
Label:
Mvka, 2020
Tracklisting:
- Vigil
- Tuskegee
- At The Seams
- I Can’t Breathe
- Trust No One
- Wake Of A Nation
Line-up:
- Manuel Gagneux – Zang, Gitaar
- Marco von Allmen – Drums
Links: