De naam Yith dook al op op het forum van Zware Metalen eind vorig jaar, maar officieel is deze release pas is in 2017 verschenen via Hellthrasher Productions. De Amerikaan achter dit project, die zelf de naam Yith draagt, bleek vanuit het niets een genie te zijn. Metalheads overdrijven, net zoals andere mensen, bijzonder graag. Ik ook, maar dan anders. Yith dus.
Nu, los van het feit dat Amerikaanse bands vaker wel dan niet onterecht gehypet worden, is deze keer de commotie rond deze band niet overdreven. De blacke doom mag dan wel veelvuldig geherkauwd Lovecraftiaans zijn, er hangt een zekere eigenzinnig gothic-emo-personata aan vast, met een pathos dat authentiek en doorleefd klinkt. Dat op zich was voor Hellthrasher Productions al genoeg om deze plaat opnieuw uit te brengen. Muzikaal vertaalt zich dat “doorleefde” element vooral door ‘tremelo picking’ post-rock en slo-mo doom/black, waar de negatieve zwartgalligheid een opening maakt voor de trillende vibraties van de ziel. Dread dus, zoals het woord duidelijk maakt. Vooral het feit dat het vrij iel en scherptonig klinkt, zonder doffe doomfrequenties, levert Yith punten op – ookal mocht het voor mij nog meer old school The Ruins of Beverast-intensiteit gekend hebben. Yith jeukt, en vergt veelvuldig gekrab. Zowel met gevoel (melodie), als tegen beter weten in (jengelende repetitiviteit). Arrogantie door nodeloze anonimiteit heb ik niet teruggevonden, dus luister gerust zonder last te hebben van hipsterfobie.
Score:
82/100
Label:
Hellthrasher Productions, 2017
Tracklisting:
- Time and Loss
- Resentment
- Remembrance
- Dread
- Centuries of Horror
- Upon Dark Shores
- Immurement
Line-up:
- Yith – Alle instrumenten, Vocalen
Links: