‘De vijand van de mensheid’, een titel die vandaag wel naar menig politici zou kunnen wijzen, maar ongetwijfeld wijzen de Zweden van Ye Banished Privateers hiermee naar een context die we eerder in de richting van Pirates of the Caribbean moeten zoeken. Ik leerde deze band kennen met het vorige album First Night Back In Port, wat ook het eerste album was dat werd uitgebracht door Napalm Records. Ondertussen ben ik door de discografie van deze meute (+/- 18 lieden!) gegaan en behoort het eerste album, The Legend of Libertalia, eveneens tot mijn favorieten.
De muziek van dit gezelschap is ook gewoon enorm aanstekelijk. Piratennummers, zonder dat daar enige vorm van metal op zijn Alestorm bij komt kijken. Neen, dit is eigenlijk muziek die folkloristisch verfijnd is en thematisch zuiver om piraterij gaat. Net als zijn voorganger, klinkt Hostis Humani Generis erg divers. Geen diepgaande treurnis zoals op Skippy Aye Yo, maar Death of Bellows grijpt je toch wel bij de keel, zeker met daarna het afsluitende nummer Why The Big Whales Sing, dat wel wat doet denken aan de sfeer van Hoist The Colours van de genoemde Disney film.
Hoewel er ook vrolijke deuntjes zijn, is de insteek toch duidelijk anders dan op de vorige plaat. Een nummer als Swords to Plowshares doet me spontaan aan de stijl van The Pogues denken, terwijl Rowing with One Hand eerder een authentiek ‘jolly’ piratennummer is dat meteen blijft hangen. They are Marching Down on High Street doet me dan weer denken aan de stijl van Flogging Molly, mogelijk door de stem van deze zanger. Zelf ben ik iets minder overtuigd van het openingsnummer No Prey, No Pay.
Je hoort het dus al, Ye Banished Privateers klinkt op deze plaat aardig afwisselend. Hoe kan het ook anders, zou je zeggen, met zo’n berg aan artiesten. Wel heb ik het gevoel dat deze plaat nog wat moet rijpen en dat er net als vorige keer wel wat fillers te vinden zijn, maar tegen deze zomers zitten alle nummers er ongetwijfeld in en wordt het een prima feestje op menig festival. Castle Fest misschien? Tot dan!
Score:
80/100
Label:
Napalm Records, 2020
Tracklisting:
- No Prey, No Pay
- Hush Now My Child
- Blame The Brits
- Capstan Shanty
- Elephant’s Dance
- Swords to Plowshares
- Flintlock
- Parting Song
- Rowing with One Hand
- A Swinging We Must Go
- They Are Marching Down on High Street
- Death of Bellows
- Why The Big Whales Sing
Line-up:
- Anders ‘Nobility’ Nyberg – Cembalo, pomporgel, miniatuurpiano
- Anton ‘Quinto Taljenblock’ Teljebäck – Viool pomposa, viool, mandoline, effecten
- Björn ‘Bellows’ Malmros – Squeeze box, hurdy gurdy, zang
- Eva ‘The Navigator’ Maaherra Lövheim – Viool, nyckelharpa, zang
- Frida ‘Freebird af Wærmaland’ Granström – Viool, viola, zang
- Hampus ‘Monkey Boy’ Holm – Drums
- Louise ‘Happy Lou’ Gillman – Viool
- Ina ‘Battery’ Molin – Cajon, marimba, percussie
- Jens ‘Wan Chou Zhong’ Tzan Choong – Stringdrum, banjo, gitaar, sitar, guzheng
- Jim ‘Silent Jim’ Sundström – Mandoline, gitaar, banjo,
- Jonas ‘Hogeye McGinn’ Nilsson – Gitaar
- Magda ‘Magda Malvina Märlprim’ Andersson – Gitaar, zang
- Nick ‘Meat Stick Nick’ Bohman-Ernhill – Ukulele bas, trombone, dubbele bas
- Peter ‘Quartermaster Blackpowder Pyte’ Mollwing – Zang
- Richard ‘Old Red’ Larsson – Snaarinstrumenten
- Sara ‘Landmark’ Lundmark – Percussie, drum
- Stina ‘Filthylocks’ Hake – Viool, blaasinstrumenten
- William ‘Shameless Will’ Hallin – Zang
Links: