Worlds Beyond – Symphony of Dawn

De band heet Worlds Beyond. Verdere werelden, werelden buiten die van ons. Alleen al de naam doet je raden over welk soort metal dit gaat. Inderdaad. Dit is niet de brutale of dood verwensende hardcore metal die je hier meestal ziet passeren. Wees gewaarschuwd. Dit gaat om de lieflijke, mensvriendelijke, fantasia metal, waar dansende feetjes je zullen verwelkomen in hun betoverend woud. Het merendeel van de Zware Metalen-volgers zal misschien verder scrollen bij deze naam. Ik doe dat niet want ik houd af en toe wel van feetjes in een betoverend woud.

Zware Metalen Worlds Beyond

Ik heb vooral heel veel respect voor deze sympathieke jonge bende, met zijn gezonde ambitie. Een ambitie die overduidelijk te zien en te horen is op het allereerste, zelf opgenomen album Symphony of Dawn. Aan de opnamekwaliteit is weinig tot niets aan te merken, behalve dat de zang misschien hier en daar luider mag. Maar desalniettemin, een zeer propere opname met mooie afgeborstelde en gestructureerde songs. Voor een debuutalbum is dit enorm veelbelovend.

Laten we hopen dat Worlds Beyond op het volgende album wat meer langs de lijntjes durft want er missen nog wat verrassende drumritmes (en oh, waar is die dubbele basdrum?), wat meer wisselende maten in plaats van de standaard 4/4, meer snelheid en wat tegendraadse double picking, tripple picking of misschien wel tremolo picking! Hoe dan ook, nog wat meer power, actie en variatie en dit komt helemaal goed.

De twee songs die de band actief promoot zijn Winterstorm en Moonlight. De viool erbij doet het wat meer fluweel klinken, wat meer mainstream, waardoor deze jonge muzikanten waarschijnlijk wel op een iets breder publiek zullen kunnen rekenen. Het brengt echter ook het risico met zich dat ze in plaats van in verre werelden, eerder tussen twee werelden zullen gaan dobberen: te hard voor de pop-/rockwereld, te zacht voor de metalwereld. Dit zie je wel vaker bij debuutalbums binnen dit genre. Maar zoals eerder gezegd, dit komt wel goed. En laten we eerlijk zijn, “female fronted” bands moeten altijd iets harder werken om hun ‘hardheid’ te verdienen in de metalwereld!

Over de zangeres gesproken, deze zingt hier onbetwistbaar perfect. Iedereen die iets anders beweert heeft proppen in zijn oren. Een heel goede zangtechniek, doordachte backings. Daarbij heeft ze een vrolijke, frivole uitstraling, iets wat op zich redelijk atypisch is voor dit soort muziek: atypisch of origineel.Heel knap is ook dat het gezelschap onmiddellijk drie videoclips heeft gemaakt. Winterstorm bijvoorbeeld, visualiseren ze door in bandsetting op te treden voor een… fruithal? In elk geval goed om de band even voor te stellen, want nu kunnen we iedereen eens goed kunnen bekijken. In de video Moonlight steekt wat meer creativiteit (en schattigheid…). Ook hier mist een beetje het duistere en mysterieuze.

Symfonische metal moet voor mij ook altijd een beetje eng zijn. En als ik naar deze vriendelijke jonge mensen kijk met een grote aaibaarheidsfactor, word ik dus niet bang. Maar kom, misschien wordt dat wel hun handelsmerk…. Een blije, vrolijke en optimistische symfonische metalband! Mijn zegen hebben ze alleszins.

Score:

75/100

Label:

Eigen beheer, 2020

Tracklisting:

  1. Wonder
  2. Winterstorm
  3. Ice King
  4. Moonlight
  5. Fallen Star
  6. The Fay
  7. Child in the Light
  8. Am I Lost
  9. Symphony of Dawn
  10. One
  11. Edge of Faith

Line-up:

  • Valerie De Kempe – Zang
  • Tijmen Matthys – Gitaar
  • Ewoud Dekoninck – Basgitaar
  • Robbe Adriaens – Keyboards
  • Jacob Declercq – Viool
  • Wout Debacker – Drums

Links: