Toen in 2014 Phenomena uitkwam van Within The Ruins, wist ik niet goed wat ik precies hoorde. Zelden had ik zo’n djenterig en verkapt gitaargeluid gehoord. Het is mij nog steeds een mysterie hoe je de sound bekomt van zoiets trouwens. Nu, het album was een commercieel succes en de heren gaan gewoon verder met het maken van dit soort van progressieve (laat me niet lachen) deathcore. Deathcore is het niet, progressief is het ook niet. Technisch, dat dan weer wel. En catchy al helemaal.
Zo ook op Halfway Human, een album dat bol staat van de staccato productieriffs en kleverige melodielijnen (nu ook met cleane zang ter ondersteuning). Het klinkt echter nog steeds als iets wat uit een Arcadehall komt, of een oude Sega, als een soundtrack voor een Motorbike-spelletje. Dat het allemaal bijzonder opgefokt wordt, verandert daar helemaal niets aan. Meer zelfs, het komt soms lachwekkend over, alsof Five Finger Deathpunch en Soilwork een robot gebaard hebben. Die robot is daarbij nog eens minder bruut geworden en richting mainstream opgeschoven, met behulp van melodische middeltjes en cleane nu-metal emotionaliteit. Hè bah. Niet doen, nu heb ik nog minder argumenten om het niet onder machinale djent te schuiven waar de mannelijkheid van werd ontdaan. Gelukkig is Halfway Human een gevarieerde plaat geworden waar de techniek wel degelijk verschil maakt en waar de grenzen van het djentgenre verlegd worden. Mocht dat nu ook wat organischer klinken, dan was het feest, maar zelfs Meshuggah kan deze band een lesje leren in het brengen van atmosfeer. Heb je daar echter geen last van (lees: luister je naar Born of Osiris), tel dan gerust tien punten bij de score.
Score:
74/100
Label:
eOne, 2017
Tracklisting:
- Shape-Shifter
- Death of the Rockstar
- Beautiful Agony
- Incomplete Harmony
- Bittersweet
- Objective Reality
- Absolution
- Ivory Tower
- Sky Splitter
- Ataxia IV
- Treadstone
Line-up:
- Paolo Galang – Bas
- Kevin McGuill – Drums
- Joe Cocchi – Gitaar
- Tim Goergen – Keel
Links: