Wino – Adrift
Exile on Mainstream, 2010
Scott Wino Weinrich is voor veel mensen geen onbekende. We hebben het over een zanger die verbonden is aan tal van kwalitatief hoogstaande traditionele doom releases waaronder van The Obsessed, Saint Vitus, Spirit Caravan en The Hidden Hand. Ik heb de beste man nog niet op een zwak moment of beter gezegd zwakke band kunnen betrappen. En dan nu solo werk. Niet voor het eerst, aangezien Adrift werd voorgegaan door Punctuated Equilibrium.
Is het solo werk van hetzelfde niveau als de bovengenoemde bands? Een vraag die ik gelukkig bevestigend kan beantwoorden, hoewel ik geen ervaring heb met het debuut. Adrift is in ieder geval een heerlijke luisterplaat geworden, gedragen door akoestische gitaarklanken (van de staalsnarige soort) en de karakteristieke stem van Wino. Deze karakteristieke stem schijnt volgens vrienden die niet bekend zijn met Wino’s werk nogal te lijken op Jack Black. Eerst reageerde ik sceptisch, maar toch zit er een kern van waarheid in. Muzikaal gezien hebben we te maken met een combinatie van de blues met Southern rock/country invloeden. Het is echter op zijn minst verbazingwekkend te noemen hoe metal een akoestisch gitaartje zonder drums kan overkomen. Sommige riffs, indien met distortion gespeeld zouden op een traditionele doom plaat niet misstaan. Ook de af en toe vrij ruige blues solo’s en de rouwe vocalen dragen bij aan deze uitstraling.
Met al het muzikale geweld dat mijn hoofd vrijwillig verdraagt is dit een heerlijk rustmoment. Opvallend is de Motörhead cover Iron Horse/Born to Lose. Naar ik vermoed kunnen de liefhebbers van de andere bands van Wino dit zonder twijfel waarderen. Indien dit heerschap nog geen belletjes doet rinkelen, probeer het vooral!
Tracklisting: 
- Adrift
- I Don’t Care
- Hold on Love
- Mala Suerte
- Old and Alone
- Iron Horse/Born to Lose (Motörhead cover)
- Suzanes Song
- DBear
- Whatever
- Shot in the Head
- O.B.E.
- Green Speed
Line-up:
- Wino – Vocalen, (Akoestische) Gitaar
- Ray Tilkens – (Elektrische) gitaar
Links: