Windswept – The Onlooker

Geschreven door op 10-01-2019 om 19:00.

Na het welterusten zeggen wilden mijn zoontjes een aantal jaren geleden altijd nog even naar een muziekje luisteren voor het slapengaan. De jongste wil dat tot op de dag van vandaag nog steeds. Tegenwoordig kan dit simpelweg met een knopje op een babyfoon. Vroeger had je hier zo’n opdraai muziekdoosje voor nodig met een willekeurig figuur erop, meestal een clown of een ballerina. Een dergelijk spel uit zo’n muziekdoosje dient als het intro I’m Oldness And Oblivion van The Onlooker. Het gaat hier om het tweede album van de Oekraïense band Windswept. Een diepere betekenis van dit alles laat zich raden, evenals de tracktitels en teksten. Windswept voldoet namelijk aan de criteria voor true ende black metal, gezien het feit dat de heren geen interviews en live optredens geven. Bandfoto’s zijn al helemaal uit den boze. Maar met bandleden van Drudkh ben ik dan ook zeer benieuwd wat Windswept op dit album gaat brengen.

Na het intro trapt de band af met het nummer Stargazer en direct hoor je de typerende gitaarriffs die we kennen van Drudkh. De razend snelle blackmetaldrums zorgen voor een bijna onaardse cadans en voordat ik het weet, zit ik wild headbangend en half spastisch achter mijn bureau. Wat maakt Windswept dan toch anders dan Drudkh, hoor ik mezelf denken. Nou de beestachtige vocalen bijvoorbeeld, die werkelijk bestiaal zijn. Die Roman Sayenko (basgitarist van Drudkh) kan er wat van. Het dichtst in de buurt in mijn herinnering komt ene mijnheer Nocturnal Grave Desecrator and Black Winds van Blasphemy. En als je dat soort vocalen apprecieert, lijkt mij dat een groot compliment.

En die drums… A Gift To Feel Nostalgia (what’s in a name?) opent met een cymbalen festijn en nog sneller drumwerk dan op Stargazer. Werkelijk fenomenaal. Iets meer uitgesponnen, maar zeker niet minder indrukwekkend is het opvolgende nummer Disgusting Breed Of Hagglers. Vervolgens schakelt Windswept met orkaankracht op om Gustav Meyrink’s Prague ten gehore te brengen. Buiten het feit om dat dit nummer een hoogstandje is qua instrumentbeheersing, verkeer je door het repetitieve karakter in een gedwongen hypnotische toestand. Meneer Sayenko laat zich niet horen, wat uiteindelijk nog meer bijdraagt aan deze hypnose omdat je jezelf niet plotsklaps rot schrikt van zijn oergebulder. Dit maakt hij tijdens het opvolgende nummer meer dan goed.

Op Insomnia Of The Old Men klinken de vocalen als van de duivel zelve. Je zou bijna medelijden met de microfoon hebben die al dit oergeweld krijgt te verwerken. Gelukkig is men erin geslaagd om in de mix een mooie balans te vinden. Het is niet al te klinisch geworden, maar ook zeker geen lo-fi productie. Times Of No Dreamers & No Poets brengt dezelfde bizarre vocalen en muzikale hysterie. Het laatste nummer Bookworm, Loser, Pauper brengt ook weer een mooie variatie op eerder genoemde elementen om uiteindelijk te eindigen zoals het album begon, juist, met het speeldoosje. The Onlooker van Windswept: Voor als je intens kunt genieten van Drudkh maar diep van binnen naar een hogere snelheid en demonische elementen verlangt.

Ik wens mijn zoontjes welterusten en hoop dat ze lekker zullen slapen. Voor mij ligt er een rusteloze nacht in het verschiet na deze draak van een plaat. Wat een horror. Wat een geweld. Wat een oorgasme.

Score:

83 / 100

Label:

Season of Mist Underground Activists, 2019

Tracklisting:

1. I’m Oldness And Oblivion
2. Stargazer
3. A Gift To Feel Nostalgia
4. Disgusting Breed Of Hagglers
5. Gustav Meyrink’s Prague
6. Insomnia Of The Old Men
7. Times Of No Dreams & No Poets
8. Bookworm, Loser, Pauper

Line-up:

  • R. – Vocalen, Gitaar
  • K. – Basgitaar
  • V. – Drums

Links: