Odessa aan de Zwarte Zee, Oekraïne, niet direct een regio waarin vele metalbands hun roots vinden denk ik dan. Wel deze White Ward die nu met Love Exchange Failure de opvolger voor Futility Report klaar heeft. De enige andere Oekrainse band die me nu te binnen schiet is 1914, die recentelijk met The Blind Leading The Blind een puik deathmetalplaatje afleverde. Maar dit wat ik nu te horen krijg, is heel andere koek! Voor zij die niet vaak verbaast geraken, het is de moment!
Deze formatie opent zijn tweede album met het titelnummer Love Exchange Failure. Het lijkt wel alsof je op het dak van het bewuste appartement, wat op de hoes staat afgebeeld (zou dit Odessa zijn?), de stad overschouwt op een druilerige avond. Je absorbeert de geluiden, de geuren van de metropool die aan je voeten actief blijkt. Net op het moment dat je alle sensaties hebt opgevangen en weet waar je ze moet plaatsen, barst er een hevig onweer los. Dit omschrijft het gevoel dat ik krijg als ik op de play-knop duw om deze plaat te starten. Furieuze blackmetalriffs worden onomwonden gecombineerd met piano en saxofoongedragen geluidsescapades en snijdende, messcherpe solo’s. Zelden gehoord, zelden heeft een band me in dit genre zo versteld doen staan. Op de nummers die volgen, brengen ze dit gevoel onder één of andere vorm doch anders tot leven. Het nummer Dead Heart Confessions bijvoorbeeld heeft zoveel routes die je kan volgen, alsof je in de bovenvermelde metropool in een lokale taxi zit en je je afvraagt of de chauffeur, die je natuurlijk niet verstaat, er wel in zal slagen je aan je obscure appartement in de buitenste contouren van de stad, af te zetten. En plots ben je er, op de plek waar je moet zijn. Shelter is een geluidslandschap opgebouwd uit een verzameling van eigenaardige ambient-achtige geluiden met daarbovenop een jazzy pianoverhaal. Wanneer No Cure For Pain opent, krijg je het idee of je in één of andere obscure nachtclub bent terechtgekomen na een omzwerving van een paar uur. Er wordt vernuftig gebruikt gemaakt van drum, gitaar, bas en saxofoon, jongens toch. Diezelfde gozers gooien de boel dan helemaal om en slaan furieus en wild om zich heen. De screamvocalen doen alle lampen en glazen barsten en breken. Niet door hoge noten maar door intensiteit. Surfaces And Depths brengt je weer de stad in, diep in de nacht, wandelend terug naar je appartement. Je zoekt je weg, je ontmoet eigenaardige straatfiguren die je aandacht proberen te claimen en behouden. Met Uncanny Delusions wordt deze magistrale plaat afgesloten. Een nummer dat je tracht te overtuigen om niet weg te gaan uit de stad, om je eigen nietige bestaan gewoon verder te zetten in deze drukke metropool, weliswaar in diepe anonimiteit. Verbazingwekkend ook hoe een solerende saxofoon of een wandelende bas je aandacht erbij tracht te houden.
Ik geef meestal punten uitgedrukt in veelvouden van vijf. Dat heeft een beetje met mijn georganiseerde alter ego te maken. Iets in mij zegt me dat het tijd wordt om dat nu te veranderen en misschien, wie weet éénmalig en enkel voor deze plaat, aan te passen. Geen 100, dan zit ik weer op een veelvoud van vijf en dan is er geen ruimte meer voor progressie, maar bijna perfectie bestaat ook.
Score:
98/100
Label:
Debemur Morti Productions, 2019
Tracklisting:
- Love Exchange Failure
- Poisonous Flowers Of Violence
- Dead Heart Confession
- Shelter
- No Cure For Pain
- Surfaces And Depths
- Uncanny Delusions
Line-up:
- Andrii Pechatkin – zang, bas
- Yurii Kazaryan – gitaar
- Evgen Karamushko – drum
- Serhii Darienko – gitaar
- Dima Dudko – saxofoon
- Stanislav Bobritskiy – keyboard
Links: