Na twee EP’s en een langspeler gevuld met voornamelijk door beukende riffs gedreven post-metal, heeft When Icarus Falls er op Resilience voor gekozen om de zaken iets anders aan te pakken.
De ruim tien minuten durende openingstrack One Last Stand start met een rustige, in delays gedrenkte gitaarriff, waar gaandeweg steeds meer lagen en soudscapes aan toegevoegd worden. Voorzichtig maar effectief wordt de luisteraar zo stapje voor stapje de hypnotiserende wereld van When Icarus Falls ingezogen. De steeds veranderende patronen in de muziek verlangen de continue aandacht van de luisteraar. Zo werkt het nagenoeg instrumentale nummer toe naar een climax die vanaf minuut negen wordt bereikt, wanneer eindelijk de eerste heavy riff zijn intrede doet.
Aan het einde van het navolgende Into The Storm doet voor het eerst de schreeuwende stem van Diego Mediano zijn intrede. Het is echter op het dreigende The Lighthouse dat de band voor het eerst echt los gaat. Dit zijn, respectievelijk, met ruim vier en vijf minuten ook de twee kortste tracks van het album.
Hoogtepunt is het afsluitende A Blue Light. Net als in het openingsnummer neemt men hier de tijd om de luisteraar mee te voeren in de wereld van When Icarus Falls met een mengeling van post-rock, shoegaze en sludge. Hier doet de band op momenten denken aan het latere Anathema, maar is de overeenkomst met een band als Cult Of Luna ook niet ver weg.
Resilience is een mooi sfeervol post-rockalbum geworden, dat de volle aandacht van de luisteraar vraagt. Wie dit 42 minuten lang kan opbrengen wordt zeker beloond!
Score:
85/100
Label:
Czar Of Bullets, 2017
Tracklisting:
- One Last Stand
- Into The Storm
- The Lighthouse
- Resilience
- A Blue Light
Line-up:
- Diego Mediano – Zang
- Yann Cottier – Gitaar
- Luis Cordeiro – Gitaar
- Claude Humbert-Droz – Basgitaar
- Xavier Gigandet – Drums, Keyboard
Links: