Wastefall – Self Exile
Sensory, 2006
Normaal gesproken weet ik na een keer luisteren in grote lijnen wel wat mijn mening is over het aangeboden muziekje. Daarna luister ik nog een paar keer om die mening te verfijnen. Deze cd vormt daarop een uitzondering. Na drie keer luisteren staat mijn mening nog steeds niet vast. De Griekse band Wastefall maakt gevarieerde, moderne metal muziek met veel jazz/jazz fusion invloeden. Het lijkt heel sterk op Pain of Salvation, maar klinkt vooral bij de snellere passages wat krachtiger. Maar als het allemaal wat erg langzaam, slepend en pielerig wordt, haak ik een beetje af.
Wastefall is dus een Griekse band, die een jaar of drie actief is en nu met de derde cd komt. In die jaren zijn er wel wat personele wisselingen geweest, maar ieder jaar van het bestaan een nieuw werkstukje leveren, da’s zonder meer knap, vooral ook omdat het niet om snel inelkaar gedraaide geld machines gaat, maar om redelijk gecompliceerde, gevarieerde muziek. Dat Tommy Hansen deze keer voor de productie tekent, komt de helderheid en stevigheid van de muziek zeker ten goede.
Self Exile is geen cd die je zomaar even luistert, je moet erin groeien als het ware en de sfeer proeven en dan krijgt ie je te pakken. De zang is, bijna heavy metal-achtig clean en helder. De keyboards worden aanvullend en niet overmatig gebruikt en vooral de gitaarpartijen zijn zeer gevarieerd. Naar mijn smaak laat men het tempo iets te vaak en te lang zakken en is het bijna easy listening. Wat dat betreft is het dromerige Sleepwalk wat mij betreft een dieptepunt, maar ik kan me zo voorstellen dat er heel wat mensen zijn, die dat nu juist heel mooi vinden. Maar Willow man en E.Y.E. sluiten beter bij mijn smaak aan, zeker gezien de krachtige gitaarpartijen.
Voor al diegenen die van een sfeervol stuk moderne metalmuziek houden en vooral diegenen die Pain of Salvation hoog op hun favorietenlijstje hebben staan, is deze cd een absolute aanrader. Diegenen die neigen naar het wat stevigere en swingendere werk komen alleen bij tijd en wijle wat aan hun trekken. De cd zelf klinkt muzikaal en qua productie zeer verzorgd en hoes en boekje zien er ook zeer verzorgd en mooi uit. Geen topper, maar wel een zeer luisterbaar geheel, met geniale uitschieters.Wat dat betreft moet ik toch absoluut nog even het nummer Utopia Fragmented noemen. Maar goed, luister zelf maar eens en vorm een oordeel.
Tracklist cd:
- Intro
- Willow Man
- The Muzzle Affection
- Dance of Descent
- Another Empty Haven
- Strife for Definition
- Sleepwalk
- Eternal Yearning Entities
- Utopia Fragmented
- 4 Minutes to Abandon
- Provoke the Divine
Line-up:
- Domenik Papaemmanouil: Lead Vocals, Guitars
- Alex Katsiyiannis: Guitars, Backing Vocals
- Christos Kyrkilis: Keyboards
- Nick Valetzis: Bass
- Kostis Papaleksopoulos: Drums and Percussion
Links: