Wasted Cathedral – Atmospheric Hangover

Geschreven door op 10-05-2019 om 23:21.

Voordat iemand grappen gaat maken: Wasted Cathedral had zijn naam al vóór het debacle met de Notre Dame. Het zesde werk van deze band uit Canada draagt de naam Atmospheric Hangover. Zoals ‘Hangover’ en ‘Wasted’ al voorspellen: er is alcohol in het spel. Wasted Cathedral kan misschien het beste vertaald worden als ‘Kathedraal van Lazarus’. Hoe het ook zij; pak er een beker sacramentele wijn bij, en neem devoot plaats in uw favoriete fauteuil.

Een persing van slechts 200 LP’s is voor dit album geschikt bevonden. Een album dat min of meer instrumentele muziek bevat. De bezopen voorganger in deze dienst luistert naar de naam Christopher Laramee. De beste man speelt onder meer in The Shooting Guns en The Radiation Flowers. Atmospheric Hangover is een compilatie van tracks die de afgelopen jaren zijn gemaakt, maar nog niet uitgebracht. Luister het in willekeurige volgorde of volgens het boekje, het maakt niet veel uit. Een intrigerend werkje voor de liefhebber van elektronische ambient dub kraut. Zoiets.

Na het betreden van de dansvloer in deze Wasted Cathedral wordt de muziek aangeslingerd en daar is: MainStreets Dub. Een buitengewoon funky loopje. De microfoon wordt eerst voorzichtig ontdekt, en naarmate het nummer vordert enthousiast gebruikt. Pak er nog maar een beker wijn bij, want het feest is immers pas net begonnen. Een man in strak pak is achter het orgel neergedaald, en vangt aan met een duistere drone-toon, in de vorm van een geluidsmuur. Winnipeg Noir is de naam. De rituele drumsectie, en een door de alcohol bevangen dame, beginnen de vibe na luttele minuten te ervaren. Een korte adempauze volgt na zo’n acht minuten, zodat de kerkgangers even hun pepermuntjes kunnen doorgeven. Het vervolg bestaat uit golvende elektronische tonen onder een akoestische gitaar en toetsen. De loop draait loopings tot onze favoriete mevrouw terugkeert, en wijsheden in de verre verte meeneuriet. Dit alles op een wijze zoals je bij Deep Forest zou kunnen tegenkomen. Het mondt uit in de boodschap: ‘I can see’, 19 boeiende minuten later.

En dat moet gevierd worden. Hele bekers met wijn gaan nog eens rond, terwijl Ashtray of Nexus van start gaat in totaal dronken toestand. Ditmaal een ronkende beatmachine die plotseling kapot gaat, waarna de rust wederkeert, en de voorganger zijn schaapjes rustig met een akoestische gitaar in slaap sust. Na het laatste ‘Amen’ mag eenieder de kathedraal weer verlaten en zijn weg vervolgen. Revenge on the Highway klinkt nog repetitief na als de deuren sluiten. Hopelijk vatten de kerkgangers deze titel niet letterlijk op. Veilig rijden wordt onderschat.

Niet dat dit album een veilig en herkenbaar ritje was overigens. Wat kan je verwachten? Disco-edits, filmmuziek en gelaagde elektronische ambient, terwijl je als een dronken paddestoel je hersenen laat verkrachten. Je moet ervan houden. Ik geef het een duimpje omhoog.

Score:

80/100

Label:

Cardinal Fuzz, 2019

Tracklisting:

  1. MainStreets Dub
  2. Winnipeg Noir
  3. Ashtray of Nexus
  4. Revenge on the Highway

Line-Up:

  • Christopher Laramee – Alle dingen
  • Clayton Linthicum – Akoestische Gitaar

Links: