Wage War – Pressure

Geschreven door op 24-08-2019 om 17:32.

In 2015 debuteert Wage War met Blueprints, later volgde nog Deadweight. Met nummers als Alive, The River en The Stitch haalden ze miljoenen streams op Spotify. Nu komen deze Amerikanen uit Ocala, Florida met Pressure. Het Fearless label kent een bont allegaartje bands als daar zijn As It Is (die recent nog samen met Enter Shikari in Tilburg het podium onveilig maakten) maar ook een vette band als Ice Nine Kills heeft hier onderdak gekregen. Wage War is voor mij een onbekende in het metalcorewereldje, niet een nobele, maar het komt toch aardig in de buurt. Waar je bij As It Is van in het begin een verzameling gemakkelijk wegslikbare emo-rock voorgeschoteld krijgt, ligt dit bij Ice Nine Kills toch even anders. Deze laatste is veel verfijnder doch agressief in uitvoering en presentatie. En dan vraag ik me af, wat ziet een label in een band als Wage War?

Je krijgt twaalf nummers voorgeschoteld, wat ik op zich altijd wel veel vind. Als ze maar hoop en al drie en halve minuut duren, heb je al niet veel keuze natuurlijk, zeker niet als je een volledige plaat wil afleveren. Pressure start lekker venijnig met Who I Am. De scream/grunt zit er direct op, net als de cleane zanglijn. Je hoort al van in het begin dat deze gozers in staat zijn directe en heldere nummers te schrijven waarbij de refreintjes vanaf de eerste luisterbeurt een poging doen om gemakkelijk te blijven hangen. En de toon is gezet, dit beproeft concept houden ze de hele langspeler vol. Soms doen ze iets geks een blastbeat in het nummer Ghost bijvoorbeeld, dan weer leveren ze een echte meebruller aan met name Me Against Myself. Met het daaropvolgende Hurt lijken ze een ware ballade geschreven te hebben. Soms gooien ze er wat eigenaardige samples tussen, luister naar The Line en Fury. Het past allemaal wel hoor.

Voor mij ligt Wage War ergens tussen Imminence en Bury Tomorrow in, met wat korrels As It Is. De band levert met Pressure een puik werkje af. Het klinkt allemaal wel wat te veel van hetzelfde maar kom. Tja, en ik ga het toch zeggen: twaalf nummers is net te veel van het goeie. Nu, dat neemt niet weg dat het Fearless label toch weer een diamantje in hun schuif heeft liggen. Of waar bewaar jij je edelstenen?

Score:

80/100

Label:

Fearless records, 2019

Tracklisting:

  1. Who I Am
  2. Prison
  3. Grave
  4. Ghost
  5. Me Against Myself
  6. Hurt
  7. Low
  8. The Line
  9. Fury
  10. Forget My Name
  11. Take The Fight
  12. Will We Ever Learn

Line-up:

  • Briton Bond – zang
  • Cody Quistad – gitaar, zang
  • Seth Blake – gitaar
  • Chris Gaylord – bas
  • Stephen Kluesener – drum

Links: