Eén van de bands die ik ontdekte in een embryonaal stadium en meteen een plaats toewees in mijn geheugen, heeft opnieuw een plaat uitgebracht. Vukari uit Chicago, daar heb ik het over. In 2013 zag het album Matriarch het levenslicht, een album met een grote complexiteit aan stijlen, die ondanks/dankzij Cascadiaanse invloeden en prairie-rock/southern-rock invloeden in zijn black metal heel wat indruk maakte. Ook de EP En To Pan en de vorige langspeler Divination hebben veel impact gehad op mijn wezen. Nu is er Aevum, een album dat zich meteen laat opmerken door de schoonheid in het artwork. De heren hebben een nieuwe gitarist in dienst sinds enige tijd, Jace Kiburz van Warforged (progressieve blackdeath).
Vukari laat wederom weemoedige uptempo black horen met kilobars aan sfeer en gewicht op je gevoelscentrum. Blij ga je hier niet van worden, Aevum is namelijk veel te bedrukt om een lach los te weken. In ieder geval geen lach van blijheid, mogelijk wel een lach omwille van de subliem opgebouwde spanningsbogen en technische klasse (die drummer is fantastisch in zijn rolls & fills – erg jazzy bij momenten). De contrasten zijn op Aevum wel minder sterk uitgesproken en worden ook minder uitgespeeld als troef. Vukari wordt duidelijk wat ouder en kijkt meer naar de inhoud dan naar de vorm. Die vorm bestaat steeds meer uit post black metal – denk aan oudere Sun Worship – licht epische Cascadian black (Wolves in The Throne Room) en emotioneel beladen Amerikaanse black (Deafheaven natuurlijk). Soms gaat het een versnelling hoger en laait de aloude grimmigheid weer op, zoals tijdens Entire Worlds Encased in Ice en dan hoor je wel een zekere adoratie voor Craft, Emperor, Enslaved, …
Voor iemand die vooral zweert bij nostalgische black metal uitvoeringen en last heeft van inwendige zweren wanneer zijn black bezorgd wordt door de post-bode, moet ik Vukari het opnieuw aangeven mijn complexen aan de kant te kunnen zetten. Het is allemaal zo atmosferisch, hypnotiserend en melancholisch dat de muziek op verschillende manieren alles overstijgt. Mooi, echt mooi. Ik heb gekozen voor Curiosity and Obsession als stream, waarin zelfs Winterfylleth fans zich volgens mij in kunnen terugvinden.
Score:
83/100
Label:
Vendetta Records, 2019
Tracklisting:
- Abrasive Hallucinations (Reality Hemorrhaging)
- Agnosia
- Entire Worlds Encased in Ice
- Curiosity and Obsession
- Voidwalker
- Disparity (The Great Works)
- The True King Is Death
- Vacating Existence (The Final Departure)
Line-up:
- Spenser Morris – Bas, Keyboards, Effecten
- Mike DeStefano – Drums
- Marek Cimochowicz – Gitaar, Keel, Keyboards
- Jace Kiburz – Gitaar
Links: