Volbeat – Guitar Gangsters & Cadillac Blood
Mascot Records, 2008
Kon er de afgelopen tijd nog iemand om Volbeat heen? Op een lading teleurgestelde Graspopbezoekers na niet, dacht ik zo. Het eerste album The Strength/The Sound/The Songs (2005) legde de band al geen windeieren maar toen Rock The Rebel/Metal The Devil (2007) het levenslicht zag kon het niet meer stuk voor Michael Poulsen en de zijnen. Het grote nadeel is natuurlijk de gigantische druk die het volgende album met zich mee brengt. De verwachtingen voor album numero drie zijn dan ook ongelooflijk hoog en het blijft natuurlijk maar de vraag of de band aan deze hooggespannen behoeftes kan voldoen.
Guitar Gangsters & Cadillac Blood, zo heet het album. De naam van deze plaat heeft te maken met een verhaal en zeven van de dertien Volbeat tracks op dit album zijn door dit verhaal met elkaar verbonden. Kort gezegd gaan deze nummers over een frontman van een band die ooit werd neergeschoten in een woestijn. De arme man werd daar voor dood achtergelaten maar kwam er toch weer bovenop. Tijdens de optredens die na deze gebeurtenis volgden struinde de man steeds weer zijn publiek af in hoop dat hij de dader weer zou tegenkomen. Een leuk concept als je het mij vraagt. De teksten zijn geschreven vanuit het oogpunt van de zanger en beschrijven veeluit de verschillende gezichten die hij iedere avond ziet. Goed, nu moeten we het écht over de muziek gaan hebben. Voldoet Volbeat aan de hoge verwachtingen? Mijns inziens is het antwoord volmondig ja. Aan de ene kant klinkt deze plaat erg vertrouwd maar aan de andere kant hebben de mannen toch voldoende aandacht besteed aan de nodige vernieuwing.
De ietwat nietszeggende titeltrack en tevens opener valt me wel wat tegen, dat neemt echter niet weg dat dit nummer live gigantisch aan zal slaan evenals het korte en wat fellere Back To Prom. Pas echt vrolijk word ik bij het beluisteren van Mary Ann’s Place, hoewel dit nummer muzikaal veel wegheeft van bepaalde nummers op het voorgaande album wordt de luisteraar plots verrast door een, mij onbekende, vrouwelijke zangeres. Haar aardige stemgeluid in combinatie met de karakteristieke keel van Poulsen doet mij goed. Refreinen die uiterst meezingbaar zijn, krachtige muziek die makkelijk te verteren valt en een energiek totaalgeluid doen mij het zeker weten, Volbeat flikt het ‘m weer! In We schuilt weer een live kraker van jewelste en Still Counting zal het ook zeker goed doen vanaf het podium, mensen die de band eerder live hebben gezien kunnen dit beamen aangezien deze song al een tijdje werd gespeeld en daarnaast ook te horen is op de dvd Live: Sold Out! (2008). Light A Way doet me wat denken aan de Soulweeper tracks op de voorgaande albums en de single Maybellene I Hofteholder is wederom een meezinger van formaat. Naast iconen zoals Johnny Cash, Elvis Presley en een handvol countryzangers ziet het viertal Metallica ook als belangrijke inspiratiebron, het lekker klinkende en met momenten vrij harde Wild Rover From Hell is dan ook speciaal voor hun Amerikaanse collega’s geschreven.
Wanneer het einde van het album nadert met de Hank Williams cover I’m So Lonesome I Could Cry, het lekker in het gehoor liggende A Broken Man And The Dawn en het sfeervolle Find That Soul weet ik zeker dat iedere Volbeat liefhebber ook dit schijfje tot in den treuren zal beluisteren en dat de band weer veel nieuwe zieltjes zal winnen. Wederom blijft het album hangen en bevat het de perfecte combinatie tussen metal enerzijds en rock anderzijds. Hebben we dan eindelijk een band gevonden die over een jaar of tig de hoogbejaarde mannen van Iron Maiden, Judas Priest, Motörhead of Slayer kan vervangen als afsluiter op een groot openlucht festival? Denk het wel.
Tracklist:
- End Of The Road
- Guitar Gangsters & Cadillac Blood
- Back To Prom
- Mary Ann’s Place
- Hallelujah Goat
- Maybelenne I Hofteholder
- We
- Still Counting
- Light A Way
- Wild Rover Of Hell
- I’m So Lonesome I Could Cry
- A Broken Man And The Dawn
- Find That Soul
- Making Believe (Bonus Track)
Line-up:
- Michael Poulsen – Vocals, Guitars
- Anders Kjølholm – Bass
- Jon Larsen – Drums
- Thomas Bredahl – Guitars
Links: