Voor ik 35 jaar oud was en de testosteron nog ongecontroleerd hard gierde in mijn lichaam bleef ik meestal tot 1 uur ‘s nachts op. Na elven werden de reviews meestal wat ‘sloppy’ en vervloekte de eindredacteur mij omwille van de vele onsamenhangende zinnen die hij vaak weigerde recht te trekken. Daarom ging ik meestal op zoek naar nieuwe geluiden, nieuwe bands, onbekende groepjes. De laatste tijd is dat nog maar zelden iets waar ik aan toekom. Maar toch, dankzij Spotify zowaar, ben ik geland op iets wat ik nog niet kende. Een beginnend Fins melodeath bandje dat net een eerste EP uit heeft en zowaar nog goed klinkt ook. Voidfallen.
Een tweede reden – los van de mogelijkheid eens een stuk van mijn eigen evolutie te kunnen verwerken in tekstvorm – dat ik deze band toch maar een review geef is gelegen in het feit dat het een ferm lekkere melodeath-EP is geworden, met een vrij gedateerde sound. Ik was destijds gek van de debuut-EP van Dimension Zero, van Mors Principium Est (nog steeds), van Omnium Gatherum (nog steeds), Wintersun, Kalmah en dingen als Ebony Tears, Chastisement en Skyfire. Zegt het u iets? Wel dan zit u met Voidfallen aan het goede adres. Stuwende en onverstoorbare hogesnelheidgedrum, een semi-kitscherig keyboard, vocalen die screamen en toch ook weer niet, een leadgitarist die zich precies van genre vergist en een strak hakkende ritmegitarist die opruiend de boel samen ragt. Een lekkere EP, slechts drie nummers lang, voor genreliefhebbers die ook fans van Saille of Lemuria gerust eens mogen natrekken!
Label:
Eigen beheer, 2019
Tracklisting:
- Sinners
- The Plague
- Voidfallen
Line-up:
- Lauri Myllylä – Bas
- Mika Lumijärvi – Drums
- Aleksi Tossavainen – Gitaar
- Henri Vuorenmaa – Gitaar
- Tommi Kangaskortet – Keel
Links: