Violet Cold zette in 2016 met Magic Night Azerbeidzjan muzikaal op mijn kaart en dat zal vanaf dat moment nooit meer veranderen. Emin Guliyev, de man achter dit project, bracht met Violet Cold blijkbaar al zes albums uit, dit Anomie is zijn zesde. Geen idee waar de andere vier naartoe zijn, die snor ik meteen op en dat zouden jullie ook moeten doen. Maar we beginnen met deze.
Wat wat een plaat is dit Anomie geworden. Atmosferische black metal op een bed van serene en intieme post-rock, die zich in de snelle stukken voortbeweegt op een onderstroom die aanvoelt als Bachiaanse klassieke muziek. In de nog sfeervollere, temporiserende tussenstukken krijg je instrumenten te horen die je doen wegdromen naar avondlandschappen uit de woestijn, waar nomaden samenscholen om de sterren te bewonderen. Als uit de verte dan nog eens opwekkende post-rock weerklinkt en een esoterische, bezwerende, Midden-Oosterse fluit je betovert, dan ben je vertrokken voor een zalige atmosferische blackgazetrip vol gloed, weemoed en andere vormen van intense emotionaliteit. De vertrouwde, zachte (wollige) synths herinneren opnieuw aan Germ, net als de oplopende drumsequenties en de hysterische, gecontroleerde screams vanuit de verte. Net als Germ brengt Violet Cold pakkende en ontroerende nummers die in ieder subgenre zouden beklijven. Dit is jaarlijstmateriaal. Abso-freaking-luut. Wederom. Zalig.
Score: 87/100
Label:
Eigen Beheer, 2017
Tracklisting:
- Anomie
- She Spoke Of Her Devastation
- Lovegaze
- My Journey To Your Space
- Violet Girl
- No Escape From Dreamland
Line-up:
- Emin Guliyev – Alle instrumenten, Vocalen
Links: