Violator – Unholy Retribution

Violator is een old school thrashmetalband uit Brazilië. Muzikaal vertonen ze de nodige overeenkomsten met bands als bijvoorbeeld Dark Angel, Exodus, Kreator, Morbid Saint en Vio-Lence. En dat is op zich best opmerkelijk, omdat deze vijf bands stuk voor stuk uit de jaren tachtig – de hoogtijdagen van de thrash – afkomstig zijn (Exodus zelfs ietsje eerder, meen ik), terwijl het viertal uit Brasília pas in 2002 het levenslicht zag en in 2006 zijn debuutalbum Chemical Assault uitbracht. Ach, niets mis mee als je inspiratie vindt in namen die wellicht je muzikale voorbeelden zijn geweest, toch?

Rond de band is het nooit helemaal rustig geweest. Tweemaal werd er de brui aan gegeven, om vervolgens binnen korte tijd toch weer door te gaan. Of dat verklaart waarom de discografie vooral bestaat uit split-releases en EP’s in plaats van volledige albums laat zich raden. Hun laatste volledige album, Scenarios of Brutality, verscheen in 2013. Ook de afgelopen jaren bleef het stil rond het viertal, maar nu zijn ze terug met een nieuwe plaat: Unholy Retribution. “The wait is over. The retribution is unholy. And it starts now”, aldus de band (“Het wachten is voorbij. De vergelding is onheilig. En die begint nu”).

Zoals al eerder aangehaald: Violator speelt old school thrash, met een dikke streep onder old school. Nee, muzikale verrassingen ga je hier niet tegen komen. Elke open deur wordt hardvochtig ingetrapt, geen enkel cliché wordt geschuwd. Maar de vurige, compromisloze intensiteit waarmee dat gebeurt, maakt veel goed. Violator lijkt ook helemaal niet de pretentie te hebben er met de originaliteitsprijs vandoor te willen gaan … en juist daarin schuilt misschien wel de ware kracht van dit Unholy Retribution. Of zoals de band zelf al zegt: “This is not a reinvention, it’s a reaffirmation.” (“Dit is geen heruitvinding, maar een herbevestiging.”)

Ziedende, vlijmscherpe riffs en felle, gillende uithalen à la Slayer (Cult Of Death, Chapel Of The Sick), rauwe, razende agressie, strakke ritmische precisie en venijnige intenties monden uit in acht verwoestende nummers. Voortdurend herkenbaar, soms iets meer grillig en onvoorspelbaar, maar altijd hardvochtig, bruut en met een onmiskenbaar gevoel van urgentie uitgevoerd. Dit is smerige, compromisloze thrash metal, gespeeld op een beukend, veelal moordend tempo. De nummers worden voortgestuwd door rauwe, schreeuwende vocalen, waarmee de felheid alleen maar nog verder opgezweept wordt. Ondanks het constante hoge tempo weet het viertal genoeg dynamiek te brengen om het geheel boeiend te houden. Al kan niet ontkend worden dat op de zeer spaarzame momenten waarop het tempo ietsje inzakt, zoals in gedeeltes van Persecution Personality of Destroy The Altar, de intensiteit, en daarmee de spanning, kortstondig wegvalt. Gelukkig duurt het nooit echt lang terug voordat de band weer terugkeert naar vol gas vooruit.

Tekstueel draait het album om het overwinnen van onzekere, donkere tijden. Denk daarbij aan onderwerpen als onrecht, corruptie, de pandemie maar ook de band zelf, die lange tijd ook niets van zich liet horen. En zoals het een thrashmetalband betaamt: politieke systemen en maatschappelijke normen zijn een treffend doelwit van kritiek. Zo stelt de band ‘the neo-fascist nightmare that has ravaged Brazil’ (‘De neofascistische nachtmerrie die Brazilië teisterde’ – wie zei daar Bolsonaro?) aan de kaak, maar ook het Israëlisch-Palestijns conflict (Chapel of The Sick), waarbij de band een duidelijke kant kiest, komt aan bod. Mocht een tekst als “Born in chains, colonized! See your land: occupied! Time to retrieve, time to regain. Time to resist, time for revenge!’ (“Geboren in ketenen, gekoloniseerd! Zie je land: bezet! Tijd om te heroveren, tijd om te herwinnen. Tijd om weerstand te bieden, tijd voor wraak!”) nog niet duidelijk genoeg zijn, bekijk de video van het nummer dan maar eens. Teksten als deze leggen onverbiddelijk de ontwrichting en aftakeling van de hedendaagse samenleving bloot en dagen je uit om met een kritische blik naar de wereld en haar gebeurtenissen te kijken.

Unholy Retribution is een nietsontziend thrashalbum: diep geworteld in de traditie, maar tegelijkertijd doordrenkt van eigentijdse urgentie. Thrashliefhebbers, zeker zij die de eerdergenoemde bands een warm hart toedragen, maar ook zij die hun metal het liefst vlijmscherp, verbeten en meedogenloos snel horen, komen hier volop aan hun trekken. Vernieuwend is het allerminst, maar is dat niet juist onderdeel van de aantrekkelijkheid? Dit is pure, compromisloze thrash: hardvochtig, onwrikbaar, onverzettelijk, standvastig en niets verbloemend. Precies zoals thrash metal bedoeld is en precies zoals jij het graag wilt horen, toch?

Score:

80/100

Label:

Kill Again Records, 2025

Tracklisting:

  1. Hang The Merchants Of Illusion
  2. Cult Of Death
  3. Persecution Personality
  4. Destroy The Altar
  5. The Evil Order
  6. Chapel Of The Sick
  7. Rot In Hell
  8. Vengeance Storm

Line-up:

  • Poney Ret Crucifier – Basgitaar, vocalen
  • Capaça Bloody Nightmare – Gitaar
  • Cambito Chains Killer – Gitaar
  • Batera Bone Crusher – Drums

Links: