Vile Crone – Apostle

Als je je biografie begint met de magische openingszin: ‘Ik startte mijn soloproject als een hobby. Gewoon ook om te zien tot wat ik, als niet-muzikant, in staat zou zijn te maken en dit met behulp van een kapotte gitaar en een krakkemikkige computer.’ Dan kan je er natuurlijk van uitgaan dat heel wat mensen die dit lezen, in hun haren beginnen krabben. Vile Crone is een éénmansband uit het zonnige Australië, met name Adelaide. Hij komt met de EP Apostle, een EP die eigenlijk geen EP is, als je het mij vraagt. Het is een mix, als we weer de biografie mogen geloven, van black en doom metal met hier en daar invloeden van death en industrial. Dan heb je natuurlijk ook direct gezegd dat je op alle paarden in de race, een weddenschap hebt lopen. De heer Tom G. speelt alles in, zorgt voor de opnames en voorziet zijn werk van het nodige artwork.

De EP opent met het nummer Apostle en Tom G. laat direct horen dat hij erg hoog kan gillen. Gelukkig houdt hij dit niet de hele track vol en schakelt hij al snel over op een goed verstaanbare semi-grunt. Inderdaad, het is een boosaardige mix van black en doom metal als ik de eerste maten hoor. Het industrial-gevoel ligt hem waarschijnlijk deels in de sound die gekozen wordt voor bijvoorbeeld de drum en de ondersteunende, eerder militaristisch aanvoelende achtergrondgeluiden. Dit alles komt behoorlijk getriggerd en mechanisch over. Je voelt doorheen heel het nummer dat deze gozer behoorlijk wat opgekropte frustratie kwijt wil. Om als niet-muzikant dit in elkaar te draaien met een kapotte gitaar en een krakkemikkige computer moet ik, eerlijkheidshalve zeggen, dat er al ergere zaken gepasseerd zijn. Hier kan je gewoon naar luisteren hoor.

Nochtans word ik er persoonlijk niet echt warm van en vind ik het behoorlijk saai. Gelukkig hoor je doorheen de plaat zo nu en dan wat eigenaardige escapades die je trachten bij de les te houden. Zo zit er in Gatekeeper een voorzichtige dance-beat verstopt en hoor je in Writhe In Decay langere gesproken passages. Soulless, Endless geeft dan weer van in het begin het gevoel mee dat het wel eens een ellenlange monotone trip zou kunnen worden ondanks de aanwezige dissonante gitaarpartij die op gepaste momenten passeert.

Als je naar de speelduur van elke track kijkt, dan klokken deze toch gemiddeld boven de zes minuten af. Het nummer Soulless, Endless gaat zelfs vlotjes over de veertien minuten. Dit alles samengeteld kan je dan ook bezwaarlijk een EP noemen. Vandaar dat ik ook een puntenaantal toeken alsof het een full length album is.

Slecht is dit niet, maar of Vile Crone hiermee potten gaat breken, betwijfel ik. Een tip: laat die hoge King Diamond-achtige uithalen gewoon achterwege, die zijn vaak erg irritant en bederven een beetje de sfeer.

Score:

55/100

Label:

Eigen Beheer, 2020

Tracklisting:

  1. Apostle
  2. Gatekeeper
  3. Writhe In Decay
  4. Soulles, Endless
  5. As The Fires Fades

Line-up:

  • Tom G. – Alle instrumenten, zang

Link: