Raar. Rraarr. Rrrrraaaaarrrrr. Het zijn de kreten van Michiel Romeyn gemaakt tijdens een bijzonder toneelstuk. Kees Prins deed er een schepje bovenop door op een zieke, manische manier te schaterlachen. Deze fameuze en tevens bizarre sketch van het Jiskefet-trio zal me altijd bij blijven vanwege de absurditeit en tegelijk het briljante ervan. Het predicaat “raar” zou je ook best op de muziek van het Amerikaanse Veilburner kunnen plakken. Is het ook briljant? Daar zullen de meningen over verdeeld zijn.
De band, of eigenlijk duo, levert al sinds 2014 zijn muziek af en startte met een trilogie die hij volledig in eigen beheer heeft uitgebracht. Je kunt minder ambitieus beginnen. Vanaf het vierde album heeft het Indiase label Transcending Obscurity de band onder contract en via dit label mogen we LP nummertje zeven ontvangen. De muziek wordt volledig ingespeeld door multi-instrumentalist David Moody onder het pseudoniem Mephisto Deleterio. De zang is voor rekening van Chris Sheppard, oftewel Chrisom Infernium. Zoals al in de inleiding al een beetje benoemd, Veilburner speelt zeer eigengereide muziek, waar we een combinatie van death metal, black metal en industrieel aantreffen waarbij rijkelijk met elektronische geluiden wordt gestrooid. Het geheel kan soms zo chaotisch klinken dat je af en toe even de weg kwijt lijkt te zijn en je wanhopig om je heen kijkt waar je ook alweer heen moet.
Zoals gezegd heeft elk nummer dezelfde lengte en dus duurt de plaat exact 49 minuten. 49 minuten aan waanzinnige muziek. Het eerste nummer genaamd Tem Ohp Ab in Mysticum begint al direct met een crescendo en het voor mij typische Veilburner-geluid. Gespeeld op hoge snelheid. Met de gesproken zang geeft dit een bijzonder contrast. De zanger zelf is een fenomeen op zich. Hij bedient zich van zoveel verschillende vocale richtingen dat je het idee krijgt dat je veel verschillende zangers aan het werk hoort. Van diepe grunt tot getormenteerde, heldere vocalen tot afgeknepen gekrijs en computer vervormde spacey uithalen. Wat een krachtpatser. En daarachter hoor je constant de desoriënterende muziek die het geheel vaak ongrijpbaar maakt maar tegelijkertijd is het enorm tastbaar. Vaak hakkend en beukend, tegen industrieel aan, dan weer met zwaar aangezette klokgeluiden of trompetgeschetter ertussen gemixt. Het zijn nuances die zich pas na meerdere luisterbeurten aan je openbaren en het is de moeite waard om die tijd te investeren.
En dat is wat dit album is. Een muzikale trip. Een geniale. Ik heb elke plaat van Veilburner in bezit en met heel veel interesse geluisterd en met name de voorlaatste VLBRNR heeft vele rondjes gemaakt in mijn cd-speler. En ik kan verklappen dat het dit The Duality of Decapitation and Wisdom exact hetzelfde lot zal overkomen. Nee, dit is geen standaard kost. Maar sta je open voor wat anders, laat je dan onderdompelen in wat Veilburner je biedt en laat het gewoon gebeuren. De gradatie aan kippenvel kan ik niet inschatten, maar dat de kans er is dat het gaat gebeuren is groot. Bij mij wel en elke keer weer. Geweldige plaat en zoals ik vroeg aan het begin, ja ik vind het briljant.
Score:
91/100
Label:
Transcending Obscurity Records, 2024
Tracklisting:
- Tem Ohp Ab in Mysticum
- III Visions of Hex-Shaped Hiss, Behead the Howling Spirit
- The Duality of Decapitation and Wisdom Part I
- The Duality of Decapitation and Wisdom Part II
- Shadows of a Shadow
- Woe Ye’ Who Build these Crosses…Are Those Who Will Serve Us Death
- V.I.I. (Voured Ichneumous Icon)
Line-up:
- Mephisto Deleterio – Alle instrumenten
- Chrisom Infernium – Zang
Links: