Italië kent best veel goede metalbands en kan zelfs wedijveren met landen als Zweden en Finland als het aankomt op het hoge volume aan metalbands in het land. Acts als Rhapsody of Fire, Lacuna Coil, Graveworm en Fleshgod Apocalypse zullen menig metaalhoofd ook niet zijn ontgaan. Tijd dus om deze band uit Rome eens te bestuderen. Progressieve metalband Veil of Conspiracy presenteert het debuut: Me, Us and Them.
Gevormd in 2016, heeft Veil of Conspiracy verschillende muzikale transformaties doorgaan om zo in 2017 een meer gedefineerde klank te ontwikkelen. De composities zijn beinvloed door een obscure, maar tegelijkertijd een geraffineerde, elegante sfeer. Bands als Katatonia, Opeth, Nevermore en Soen hebben bijgedragen aan de inspiratie voor dit debuut. Het thema van het album is de mentale ziekte in de meest duistere en kwade expressie. Schizofrenie, depressie, verdriet en wanhoop schijnen door in de obscure riffs en zeurende arpeggio’s, krachtige ritmesecties en een band van dramatische clean zang en wanhopige screams, met soms zelfs een knipoog naar de progressieve rock uit de jaren zeventig.
Bovenstaande komt rechtstreeks uit hun biografie en het lezen van hun inspiratiebronnen doet mij hoop opwakkeren dat dit wel wat kan worden. Ook de onderwerpen die men aansnijdt in het thema van het album kunnen aanleiding zijn voor een goed lopend en meeslepend verhaal. Maar is dat dan ook zo?
Nou…ja en nee. Het album begint krachtig en captiverend met de opener en de twee opvolgende tracks. Het thema schijnt hier goed door en de atmosfeer voelt inderdaad wanhopig en beladen. De gitaarriffs winden er ook geen doekjes om en beide partijen complimenteren elkaars spel. De combinatie van de cleane zang vertaalt de depressie en verdriet, terwijl de screams de wanhoop doet uiten. Samen presenteren deze twee zangstijlen dan weer de schizofrenie. Het nummer Seshen zit muzikaal erg goed in elkaar, maar laat het voor mij net even afweten in de zang. Het is leuk dat hier een Oosters tintje aan wordt gegeven, maar de uitwerking klinkt haast… vervelend? Dat is vast niet zo bedoeld, maar zo komt het hier wel binnen.
We zijn bijna halverwege het album en luisteren naar de tracks Skinless en Split Mind. In de eerste van de twee genoemde komen de invloeden van Opeth goed aan bod, qua compositie en opbouw. De cleane vocalen vallen alleen opnieuw erg tegen in deze track. De screams zijn wel steeds ‘aan’ en dat zit wel goed. Ook het soleerwerk is van een redelijk hoog niveau. Bij Split Mind komt de emotionele atmosfeer wat beter over en ervaar ik zelfs een lichte vergelijking met Anathema.
Tot dusverre heb ik geluisterd naar meeslepende metal met een vleugje wanhoop en verdriet en een flink potje melancholie. En dat is prima en best aangenaam om te luisteren, maar ik ben nog op zoek naar het verrassende element… en dat lijkt helaas uit te blijven. Het loopt allemaal op een laag en mid-tempo voort waardoor mijn aandacht begint te verslappen. Even word ik bruut wakker geschud met de opener van Blasphemous Offering en lijkt er hoop op een stukje dynamiek. Dit is oprecht een goede track en mijn favoriet op het album. De opvolgende track, Collapse, kent ook een paar goede melodielijnen en de compositie is prima. De laatste drie nummers, echter, weten mijn aandacht er niet bij te houden.
Het album Me, Us and Them is een vrij aardig debuut, maar er schort nog wel het een en ander aan. Mijn aandacht was aanwezig bij het eerste deel van de plaat, maar zwakte vervolgens af. Zo richting het einde wakkerde mijn aandacht weer even aan, gedurende twee nummers, en kakte toen weer volledig in. Ik mis dan ook de balans en afwisseling in de nummers. Waren de nummers anders gearrangeerd geweest, dan was de luisterervaring al een stuk interessanter. Tweede punt van kritiek is de balans van de verschillende componenten in de nummers. Meer dan eens staan de vocalen te hard en vallen de gitaren weg. Over de gitaren gesproken, het klinkt allemaal wat blikkerig. De basgitaar klinkt meer als een lage brom en valt amper te onderscheiden van de andere instrumentatie. Het is niet slecht voor een beginnende band, maar nu nog eventjes een kritische blik werpen op het eindproduct.
Score:
65/100
Label:
Revalve Records, 2019
Tracklisting:
- Before Madness
- Mine Forever
- How to Find the Light
- Seshen
- Skinless
- Split Mind
- Fragments
- Blasphemous Offering
- Collapse
- Son of Shame
- Dorian
- Staring
Line-up:
- Chris De Marco – zang
- Luca Gagnoni – gitaar
- Emanuela Marino – gitaar
- Andrea Manno – basgitaar
- Davide Fabrizio – drums
Links: