Vandenberg’s MoonKings – MoonKings
Mascot, 2014
Het zal u niet zijn ontgaan. Adje van den Berg heeft de penseel neergelegd en de gitaar wederom ter hand genomen. En dat is nieuws, althans in Nederland. De laatste (volledige) plaat waarop Van den Berg speelde was immers het uit 1998 stammende Starkers In Tokyo, het akoestische uitstapje van Whitesnake. Het laatste ‘eigen’ werk van de Twent stamt alweer uit 1994. Het eerste en enige album van Manic Eden waarop Van den Berg vooral zijn voorliefde voor Jimi Hendrix etaleert via een Stevie Ray Vaughan-achtige plaat met enkele hoogtepunten.
Op de valreep van de respectabele leeftijd van 60 (dat zou je hem niet geven) komt Adje met een plaat die dieper naar de oorsprong gaat dan hij tot op heden heeft gedaan. Ondanks dat (met name de ritmesectie van) zijn band uit relatief jonge gasten bestaat zijn de invloeden op MoonKings geworteld in de jaren ’70 van de vorige eeuw. Opener Lust And Lies heeft een onvervalst Focus-riffje, Close To You had een Led Zeppelin-song kunnen zijn en Good Thing riekt ernstig naar Free. Is dat erg? Zeker niet. Wat niet gezegd kan worden van de obligate ballad Breathing. Gelikt en misplaatst. Neem daarbij dat ik, de verder prima zingende, Jan Hoving in dit nummer verdenkt van het gebruik van autotune of iets dergelijks en je kan je voorstellen dat dit nummer van mij de plaat niet had hoeven halen.
Steal Away, met zijn duidelijke refrein, doet mij dan weer denken aan de bluesy beginperiode van Whitesnake, toen Adje nog geen deel uitmaakte van de band. De jaren ’70-sfeer blijft lekker rondwaren op MoonKings. De kampvuur-ballad So Far Away mag er in tegenstelling tot Breathing wel weer zijn. Via het euforische Feel It, naar het (mede door de zang) aan Soundgarden en Audioslave-herinnerende Leave This Town komen we uiteindelijk via onder andere een trap in de ballen van voormalig bandleden Bert Heerink en Dick Kemper (Leeches) uit bij een nieuwe versie van het Whitesnake-nummer Sailing Ships. David Coverdale heeft hier de microfoon van Hoving heeft overgenomen. Leuke versie, maar het is feitelijk niet meer dan een iets meer georkestreerde versie van de versie van hetzelfde nummer zoals die op het hierboven aangehaalde Starkers In Tokyo staat.
Alle superlatieven die met name in Nederland rondom nogal eens rond Adje van den Berg hangen zijn niet helemaal terecht. Laten we eerlijk zijn: de bijdrage van Adje op Whitesnake-albums blijft buiten de gitaarsolo op de remake van Here I Go Again beperkt tot het matige Slip Of The Tongue, waarop Steve Vai en niet Adje alle gitaarpartijen voor zijn rekening neemt, het hierboven gememoreerde akoestische uitstapje en Restless Heart. Albums waarvan geen enkele song tegenwoordig nog op de setlist van Whitesnake staat. Dat neemt niet weg dat MoonKings een prima retro rock-album geworden, zoals die de laatste jaren overigens ook met enige regelmaat uit Scandinavië komen. Pluspunten voor de kristalheldere productie en het afwisselende songmateriaal.
Tracklisting:
- Lust and Lies
- Close to You
- Good Thing
- Breathing
- Steal Away
- Line of Fire
- Out of Reach
- Feel It
- Leave This Town
- One Step Behind
- Leeches
- Nothing Touches
- Sailing Ships
Line-up:
- Jan Hoving – zang
- Adrian Vandenberg – gitaar
- Sem Christoffel – bas
- Mart Nijen Es – drums
Links: