Uranium – Pure Nuclear Death

Oorterreur is wat mij betreft een woord wat opgenomen zou moeten worden in de Dikke Van Dale. Uiteraard met meerdere interpretaties, want waar dit voor de één een negatieve aanduiding zal zijn van een auditieve manifestatie, is het voor de ander een aanduiding voor kwalitatief interessante herrie. En wij van Zware Metalen houden nu eenmaal van kwalitatief hoogwaardige herrie. Uiteraard heeft dat ook zo zijn grenzen, die dan ook weer geheel afhankelijk zijn van de luisteraar in kwestie. Zo ken ik lieden die onophoudelijk minuten lang naar een lading ruis kunnen luisteren, omwille van de beleving of het kader waarin de penetrante rommel op plaat werd gezet.

 
Die schaarse liefhebbers zou ik dan ook eens willen uitnodigen om wat Uranium tot zich te nemen. En neen, dan bedoel ik niet de fysieke, uiterst nucleaire variant natuurlijk! Ik doel op Pure Nuclear Death. Een plaatwerk van de eenmansband Uranium waar nog maar weinig over te vinden is. Ik veronderstel maar voor het gemak dat dit het debuut is, want de promo en de metalen archieven laten mij in de steek. Dit is vanaf meet af aan monsterlijk, elektronisch, breakcore en industrial. Met invloeden vanuit de Godflesh– en Swans-hoek, zoals de promo wel verklapt, alleen dan toch een pak minder geniaal.

Voor het overgrote deel van de (black)metalfans zal dit onluisterbaar zijn. Niet vanwege een lo-fi geluidsbehandeling deze keer, wel vanwege de rommelige penetrante… Oorterreur. En oh, wat zou ik graag willen dat ik dit positief kon onderstrepen middels superlatieven en dergelijke. Maar dat is hier geenszins het geval. Dit is de variant die ik niet kan verdragen, de variant die mij doet verlangen naar de bands die mij volledig in trance weten te brengen door iets onverwachts geniaal te doen met geluid. Ik ga nu nog geen namen noemen, daarvoor ziet u aan het einde van dit jaar mijn jaarlijst maar in. Evengoed komen daar platen in te staan met een geluidsoverdracht die grenst aan een nucleaire explosie, maar deze van Uranium zeer zeker niet. Neem nu bijvoorbeeld het laatste nummer Black Knight Satellite, een tunnel waar ik niet meer uit kan ontsnappen, zonder enige nuances en ratio. Wel gestoord geruis, vreemd stemgebruik en dito geluiden. Een straaljager die maar niet op kan stijgen, zo lijkt dat dan toch. Auditieve nonsens die hier als waanzin wordt gepresenteerd, meer kan ik er niet van maken.

Pure Nuclear Death is oorterreur, omwille van het terroriseren van de gehoorkanalen. Niet om het brein kortstondig in vervoering te brengen. Kortweg gezegd kan ik helemaal niets met deze geluidsbrij vol geknisper, die zelf nog te pijnlijk is als achtergrondmuziek in een willekeurige SM-kelder. De omschrijving vanuit de promo, een getormenteerde soundscape, lijkt bij benadering wel accuraat. Positief aan deze plaat is het feit dat ik andere bands die wel in staat zijn om geslaagde oorterreur aan de man te brengen, nu nog harder ga waarderen. En alleen al voor dat inzicht geef ik Uranium een paar punten. Voor degene die het toch aandurven, het toegevoegde titelnummer inclusief gesproken samples laat een op hol geslagen drilboor horen.

Score:

20/100

Label:

Sentient Ruin, 2023

Tracklisting:

1. Absolute Terror
2. Pure Nuclear Death
3. Casual Violence
4. Fortifed Mass Fungus
5. Black Knight Satellite

Line-up:

  • AA – Alles

Links: