Union – Live at the Galaxy
Mausoleum Records (Suburban) – 11 November 2005
Vreemd verhaal, het verhaal van de Amerikaanse Hardrock formatie Union. Als bij elkaar geraapt zootje ervaren musici in 1996 bij elkaar komen, in 1998 een cd maken die vervolgens nauwelijks verkoopt en dan als 2e cd in 1998 een live cd uitbrengen, alsof je al jaren aan de top staat. In 2000 maak je dan weer een cd die wel mooi en bijna classic klinkt, maar weer voor geen meter verkoopt. Dan ga je in 2005 weer touren in een gewijzigde samenstelling en dan besluit men het live album uit 1998 wegens ‘grote belangstelling’ opnieuw uit te brengen. En dan mag ik em dus nu van een review voorzien voor Zware Metalen. Zoals ik al zei vreemd verhaal dus.
De platenbazen trappen er bij Union iedere keer weer in. Het bij elkaar zetten van bekende musici met een verleden in bekende bands zorgt wel voor publiciteit en fans van die beroemde bands komen wel een kijkje nemen of schrijven er her en der wat over, maar in de praktijk blijkt het geen garantie te zijn voor commercieel succes. Sterker nog, bij Union is het tegendeel het geval. Het verkoopt voor geen meter. En ik ben bang dat het met deze re-release weer precies hetzelfde gaat. Eerlijk gezegd had ik een beetje gehoopt op een live cd met de 2005 bezetting met Eric Singer en Chuck Garrick uit de begeleidingsband van Alice Cooper . Dat is niet het geval. Het gaat dus om de live registratie van een concert uit 1998. John Corabi (Motley Crue), Bruce Kulick (Kiss), Jamie Hunting (o.a David Lee Roth) en Brent Fitz (Seventh Heaven) spelen mee.
Ik vind het allemaal heel erg gewoontjes en heel erg standaard wat de jongens neerzetten en ik hoor dan ook niets wat een re-release een beetje rechtvaardigt. Ik kan een heleboel musici en bands opnoemen die een cd met dezelfde of betere kwaliteit op dit moment op kunnen nemen. Natuurlijk, Union bestaat uit goede musici die een degelijk stukje muziek neerzetten in de studio en op het podium. Wat dat betreft kunnen hard rock liefhebbers dit plaatje rustig gaan kopen. Maar nergens steekt het nu even boven de middelmaat uit. Nergens zet men ook maar een minuutje iets neer, dat op een eigen sound lijkt. Nergens is het origineel. Nergens wordt het nou eens spannend. Gewoon een standaard optreden van een standaard band die standaard muziek speelt. Niks meer en niks minder.
Als er zelfs oude Beatle en Cheap Trick nummers worden gecovered en het geheel helemaal niets nieuws of unieks toevoegt aan het hedendaagse muzikale spectrum, vraag ik me af waarom men met deze re-release komt. Er zijn genoeg bands die snakken naar een contractje, daar had het geld beter aan besteed kunnen worden. Als bonustracks worden overigens 2 acoustic studio tracks bijgeleverd, die er waarschijnlijk toe dienen om het verschil met de cd van 98 te maken. Dat is ook wel zo natuurlijk, maar muzikaal voegen ook deze tracks weinig toe helaas.
Tracklist cd:
- Old Man Wise
- Around Again
- Jungle
- Love(i don’t need it anymore)
- I Walk Alone
- Surrender
- Pain behind your eyes
- Power to the music
- Tangerine
- October Morning Wind
- Hide your love Away
Line-up:
- John Corabi – Guitar + Vocals
- Bruce Kulick – Guitar + Vocals
- Jamie Hunting – Bass
- Brent Fitz – Drums
Links: