Unearthly Trance – V
Relapse, 2010
Daar is hij dan, de nieuwe Unearthly Trance. Een plaat waar ik naar uit heb gekeken, puur en alleen om het feit dat deze Amerikanen mij nog nooit teleurgesteld hebben. Zowel het oude werk als het nieuwere iets toegankelijkere werk (hoewel, toegankelijk?) gaan er bij mij in als koek. De hoes doet een verandering van richting verwachten. In mijn ogen is het een geluk dat de verwachting die de hoes bij mij oproept niet uitkomt. Van een stijlverandering is echter wel sprake, en de vraag is natuurlijk of die bij iedereen zo goed valt als bij mij.
De stijlomschrijving is dan weer een stuk minder veranderd dan de muziek zelf. We hebben nog steeds te maken met ijzige sludge, inclusief de zwartgalligheid waar Unearthly Trance om bekend staat. Voeg daar voor het gemak even de term funeral aan toe. Men is een flink stuk de geschiedenis ingedoken, terug naar de tijd van het debuut: Season of Séance, Science of Silence. Onlosmakelijk daarmee verbonden is het sporadisch enorm lage tempo, ongeveer dat van een gletsjer die zijn weg door rotswanden heen bikt. Bijna volledig afwezig zijn de agressieve (snelle) sludge-stukken, alom aanwezig de zieke sfeer en zwartgalligheid die het debuut zo sterk maakten.
Van melodie is zelden sprake, de band concentreert zich op dit V puur op sfeer door middel van lang aanhoudende klanken en de variërende vocalen van Ryan Lipynsky. Hij houdt het spannend door af te wisselen tussen de voor hem karakteristieke gekermde cleane vocalen en extreem haatvolle screams. De drummer verbindt het geheel door, ondanks het lage tempo, veel verschillende ritme’s toe te passen.
Voor fans van het laatste uur zal het even slikken zijn. Mensen die uit hun dak gaan op het debuut kunnen overgaan op een blinde aanschaf. Het overwegend lage tempo heeft uiteraard ook een nadeel, en dan wel in het bijzonder voor meneer de recensent. De plaat voelt als één geheel, en individuele nummers vallen niet in het bijzonder op. Het voelt alsof je met een klein aantal lange nummers te maken hebt terwijl er in werkelijkheid sprake is van dertien voor het genre korte nummers. Een ander minpunt vind ik het in vergelijking tot de muziek ietwat banale artwork. De sfeer die op het album neergezet wordt, komt veel meer overeen met de waanzin, angst en haat van verhalen geschreven door Lovecraft. Artwork zoals die van het debuut past daar mijns inziens beter bij.
Tracklisting: 
- Unveiled
- The Horsemen Arrive in the Night
- Solar Eye
- Adversaries Mask 1
- Adversaries Mask 2
- The Tesla Effect
- Sleeping While they Feast
- Submerged Metropolis
- Current
- Physical Universe Distorts
- Into a Chasm
- The Leveling
- Untitled
Line-up:
- Ryan Lipynsky – Vocalen, Gitaar
- Jay Newman – Basgitaar, Noise
- Darren Verni – Drums
Links: