Udånde – Slow Death – A Celebration of Self-Hatred

Udånde is een éénmansproject opgericht door multi-instrumentalist Rasmus Ejlersen. Het is een project dat meer is dan enkel en alleen maar muziek op je loslaten. Het is een project dat de diepste grieven van deze man blootlegt. Van oorsprong Deens maar heden ten dage is de heer Ejlersen, die in het verleden ook nog wat livewerk verrichtte voor Afsky, woonachtig in het Slowaakse Bratislava. Als je kijkt naar de albumtitel en naar de titels van de zes nummers gaat het geen vrolijke rit worden door de groeven en greppels van ‘s mans hersenspinsels. Vendetta Records is de platenboer van dienst en dan weet je eigenlijk al op voorhand dat er weinig mis kan zijn met deze release. Of vergis ik me toch?

Bijzondere leeftijdsgerestricteerde videoclip bij het eerste nummer als je het mij vraagt. Het plaatst de donkere zieleroerselen van de heer Ejlersen toch in een speciaal daglicht. Misschien worstelt deze brave man niet alleen met depressieve ondertonen maar zoemen er nog andere zwaarder psychiatrische tonen ergens boven. Dit neemt niet weg dat de black metal die dit heerschap brengt van een erg degelijk niveau is. De typische screams worden vervangen door een eerder grommende onderlaag. Het zijn de dreunende bas- en drumpartijen die de bij wijlen wat chaotisch aanvoelende gitaarlijnen in de goede richting duwen. Nochtans herbergen deze gitaarlijnen toch erg penetrante melodieën. Het geheel doet me alzo aan wat ouder werk van Aeternus denken.

Doorheen het album zijn het toch wel die wat zwaarder aanvoelende gitaarpartijen die samen met die donkere, duistere, diepere grondtonen de typische kenmerken aan Udånde geven. Noem het gerust, de typische eigen littekens. Een nummer als And Denied All Sense And Reason snijdt alzo diepe sleuven in je onderarm en laten je denken dat een doos versuffende pillen en capsules bij momenten toch wel een juiste oplossing zou kunnen bieden. Soms lijken de noten zich nog even te moeten oriënteren alsof een intraveneuze naald ook nog even moet zoeken naar de juiste toegang tot je aderlijke systeem alvorens de medicatie zijn werk kan doen. Luister hiervoor naar de eerste maten van I Mean, Who Am I To Blackout.

Erg beklijvend nieuw werk van alleskunner Rasmus Ejlersen. Dit Slow Death – A Celebration of Self-Hatred mag als opvolger van Life Of A Purist zeker niet in je blackmetalcollectie ontbreken. Positioneer hem dan wel in de categorie: depressieve blackmetalplaatjes waar hij thuishoort.

Score:

80/100

Label:

Vendetta Records, 2022

Tracklisting:

  1. I’m Not A Pessimist, I’m A Realist
  2. Who Got Diagnosed Years Later
  3. And Denied All Sense And Reason
  4. I Mean, Who Am I To Blackout
  5. We Should Welcome The Suffering,
  6. Remember Not To Praise The False King

Line-up:

  • Rasmus Ejlersen – Zang, alle instrumenten

Links: