Troll Teeth – Unwanted & Worthless

Hoera een nieuw album van Troll Teeth! Troll wie? Niet mee inzitten. Ik ken deze band ook niet, maar als je jouw band Troll Teeth noemt en jouw luisteraar een combinatie van stoner en doom serveert, of toch alleszins belooft te serveren, wel dan kom je als band snel op mijn radar terecht. Dit album wil ik vandaag heel graag eens beluisteren en met jullie bespreken. De prijs voor domste bandnaam heeft de band alvast, maar je mag nooit een boek beoordelen aan de hand van de omslag of naam natuurlijk. Hetzelfde geldt voor muziekalbums.

Eerst nog dit: aangezien ik deze band niet ken, moest ik deze eerst eens googlen. Kwestie van wat nuttige informatie te vinden. Enig idee wat je krijgt als je op Google Troll Teeth intypt? Heel wat gruwelijke foto’s! Gelukkig is er ook wat info over de protagonist van deze recensie te vinden. De bandleden komen uit Philadelphia – “born and raised” – en New Jersey. Deze Unwanted & Worthless is eigenlijk de bands debuutplaat uit 2014, die Troll Teeth nu opnieuw heeft uitgebracht bij zijn nieuwe platenlabel. Ik ben blij dat men dit deed, want ik ben aangenaam verrast door het resultaat.

De nummers op deze plaat werden allemaal geschreven in 2011. Sinds die tijd had gitarist Ben Dallackiesa echter de band verlaten. Voor de heropname van het album keerde de man terug naar Troll Teeth. Het was dus best speciaal om hem, tien jaar na het schrijven van de riffs, alles in een meer professionele omgeving te laten herspelen.

De plaat start met I don’t Feel Well, een nummer waarbij het openingsriffje verdacht veel lijkt op Black Sabbaths Children Of The Grave. De trend lijkt hiermee gezet. Het is duidelijk waar deze band zijn mosterd haalde en het is een druiloor die daarover zou klagen. Rob Zombie stelde het enkele jaren geleden reeds: “Alle coole riffs werden reeds door Black Sabbath geschreven. Je kan ze hoogstens trager, sneller of achterwaarts spelen”. Ik ga dus geenszins klagen over de gigantische invloed van Black Sabbath die deze Troll Teeth met zich meedraagt. 

Vanaf de tweede track, Watch The Roads, raakt het album overigens in een stroomversnelling. Dit is heerlijke, op de jaren ‘70 geënte metalmuziek. Diepe basriffs, snerende, snijdende gitaarsolo’s en een kwaadaardige sfeer die doorheen het volledige nummer als een lijkwade alles bedekt. Old-school doom gecombineerd met old-school heavy Blues. Het beste van twee werelden, samen op één bord. Ik hoor Geezer Butler basgitaar spelen zoals in zijn beste jaren. Deze plaat is nu reeds een ontdekking voor mij. Er passeren nog enkele gitzwarte parels de revue hoor. Nightmare met zijn zware, diepe gitaarriffs, Running met zijn jaren ‘80-vibe, het trage, vibrerende Leaving Hell en natuurlijk Pot Of Gold, de ruim vijftien minuten durende afsluiter van de plaat. Het nummer is bijna een EP op zichzelf.

Ik heb genoten van dit album en zal het in de toekomst nog wel beluisteren. De geslaagde cocktail van doom, heavy metal en stoner levert een zware, maar lekkere combinatie op. Je bent al dronken na enkele slokken. Ja ja, de jaren ‘70 zijn weer helemaal hip en terug van weggeweest. Het valt me op hoeveel bands lijken terug te grijpen naar old-school heavy metal en doom. Deze Troll Teeth heeft zijn naam niet mee, maar de muziek des te meer. Dit is 70’s metal zoals de jaren zeventig het bedoeld hebben. Zwaar, vettig en zonder compromissen. Voor de liefhebbers van bands als Kadavar, Wolftooth of Green Lung.

Score:

88/100

Label:

Electric Talon Records, 2021

Tracklisting:

1. I Don’t Feel Well
2. Watch The Roads
3. 7 Rings For The Foolish King Part I
4. 7 Rings For The Foolish King Part II
5. Nightmare
6. Running
7. Leaving Hell
8. Pot Of Gold

Line-up:

  • J.W. “Moe” Eccles – Basgitaar, zang
  • Benjamin “Squatch” Dallackiesa – Gitaar
  • Kyle “Thuds” Applebaum – Drums

Links: