Trivium – In the Court of the Dragon

Geschreven door op 10-11-2021 om 19:52.

Begin vorige maand bracht Trivium een nieuwe plaat uit. Met een beetje vertraging volgt hier de recensie. Het zegt tegelijk veel over deze band. Vijftien jaar geleden zou het geen maand geduurd hebben vooraleer iemand van onze redactie het nieuwe Trivium-album zou bespreken. Trivium schoot midden de jaren ‘00 namelijk furieus uit de startblokken. Even leek het of een nieuwe metalgrootheid was opgestaan, maar hoewel de band een hele schare fans rond zich verzamelde is die belofte nooit helemaal waargemaakt. Het verhaal is genoeg bekend. Best leuke muziek, maar zanger Matt Heafy kende wat stemproblemen en het geluid van de band werd er cleaner door. Die stemproblemen behoren ondertussen tot het verleden en de band lijkt zich ook te hebben herpakt. Getuige daarvan zijn de laatste albums. Nu is er dus een nieuwe plaat en we zijn benieuwd hoe deze klinkt.

Slaand en zalvend blijkbaar. In The Court Of The Dragon start zacht met de intro X, maar ontploft al snel in de eerste nummers. Titelnummer In The Court Of The Dragon en Like A Sword Over Damocles klinken helemaal zoals we Trivium willen horen. Melodieus, maar ook thrashhard. Harde gitaren gekoppeld aan een herkenbaar, meezingbaar refrein. Klassieke Trivium als je het mij vraagt. Feast Of Fire, A Crisis Of Revelation en No Way Back Just Thought volgen al evenzeer dezelfde blauwdruk. Met The Shadow Of The Abattoir wijkt Trivium een eerste keer af van de formule. Dit nummer start zacht als een ballade, maar gaat al snel episch en meeslepend. Een beetje emo zelfs. Maar het werkt wel. Naar het einde toe weerklinkt weer die thrashsound die we feitelijk van Trivium willen horen. De hele band excelleert eigenlijk op dit nummer. Van zanger Heafy tot drummer Bent, met Beaulieu en Gregoletto elk in hun element. 

Voor mij persoonlijk staan de beste nummers helemaal achteraan. Fall Into Your hands doet me aan Gojira denken – althans tot het refrein – en From Dawn To Decadence is moderne thrashmetal. Snoeihard, maar met een peperkoeken hartje. Afsluiten doet de band met The Phalanx, mijn favoriete nummer op de plaat. Het nummer doet aan Metallica denken, de gitaarriff en zanglijn konden zo door James Hetfield zijn aangeleverd. The Phalanx duurt ruim zeven minuten en klinkt naar het einde toe meer progressief dan thrash. Puik gedaan hoor. Het nummer werd blijkbaar reeds in 2008 geschreven, wat misschien direct verklaart waarom het naar mijn aanvoelen zo hoog boven de andere nummers uitsteekt.

Trivium levert een goed album af. Lekker geproduceerd en kwalitatief opgenomen. De twee gitaren bouwen heerlijk op elkaars geluid verder, drummer Alex Bent lijkt zijn plaats in de band te hebben gevonden en frontman Matt Heafy klinkt bij momenten weer zo grommend als in zijn beste dagen. Trivium-haters zullen met dit album wel niet worden bekeerd, maar daar zal niemand van de band wakker van liggen. Zelf ben ik ook geen fan, maar ik erken wel dat het de goede kant opgaat met deze band. Dit album vind ik Triviums beste werk in ruim een decennium, ook al had The Sin And The Sentence (2016) zeker zijn momenten.

Een tiende album is voor iedere band een mijlpaal, zo ook voor Trivium. De band groeide misschien niet uit tot een metalband die stadions laat vollopen zoals Metallica of Rammstein, maar dit album staat bol van de nummers die live op festivals episch kunnen worden gebracht. Een leuk voorteken voor de volgende zomer hoor. Zet maar op de affiche dit Trivium. De band heeft er zin in!

Score:

84/100

Label:

Roadrunner Records, 2021

Tracklisting:

1. X
2. In The Court Of The Dragon
3. Like A Sword Over Damocles
4. Feast Of Fire
5. A Crisis Of Revelation
6. The Shadow Of The Abbatoir
7. No Way Back Just Through
8. Fall Into Your Hands
9. From Dawn To Decadence
10. The Phalanx

Line-up:

  • Matt Heafy – Zang, gitaar
  • Corey Beaulieu – Gitaar
  • Paolo Gregoletto – Basgitaar
  • Alex Bent – Drums

Links: