Toundra- Hex

Geschreven door op 21-02-2022 om 20:09.

De vorige plaat van Toundra, Das Cabinet des Dr. Caligari, werd door mijn collega Yves beloond met 90 punten. En terecht. Wetende dat hij een zeer groot fan van de band is, begon ik enigszins met bibberende vingers aan de recensie van Hex. Waar Das Cabinet des Dr. Caligari Toundra’s versie is van filmmuziek bij de stomme film met dezelfde titel, is Hex een terugblik op wat de wereldwijde coronacrisis bij de band heeft opgeroepen.

toundra- hex

Het album start met El Odio, wat Spaans is voor haat. El Odio is een 22 minuten durend nummer, opgedeeld in drie stukken. Het nummer is een weergave van de gedachten en gevoelens van gitarist Esteban Girón die hij kreeg na het regelmatig zien van gewelddadige uitspattingen in de wereld, vaak geuit naar de meest kwetsbaren in de samenleving. Girón refereert aan een video waarop een groep mensen een balkon op klimt om er een regenboogvlag van af te scheuren en vervolgens in brand te steken. Dit alles onder luid gejuich van toeschouwers. “We leven in 2021, de mens is gedegenereerd en haat bijna alles wat hem vreemd is. Vaak gevoed door vreemde, niet onderbouwde meningen van anderen.”

Girón vertelt verder dat hij als kind is opgegroeid tussen de beesten en dat haat totaal onbekend is in de dierenwereld. Hij wil niet meegaan in de maalstroom van haat, racisme en intolerantie ten opzichte van de medemens. “Als wij dit gewoon gaan vinden, hoe zullen onze kinderen, de volgende generatie, dan wel niet gaan denken?”.

El Odio, Parte I duurt acht minuten, begint rustig (deels met akoestische gitaar) en heeft een heerlijk dromerige melodie. Al snel volgen hardere gitaarriffs en flink drumwerk Ondanks dat blijft Parte I dromerig, ver weg van alle haat waar El Odio over gaat. In Parte II hoor je Girón bijna tandenknarsen. Dat uit zich in het langzaam steeds zwaarder worden van de muziek. De werkelijke zorgen over de haatgevoelens die hij ervaart, komen pas tot uiting in het slotstuk, Parte III. Het klinkt vooral donker en ongemakkelijk. Als je goed luistert, hoor je riffs die beter zouden passen bij een blackmetalband in plaats van bij een post-rockband als Toundra.

Na El Odio volgen nog vier nummers, te beginnen met Ruinas en La Larga Marcha. Beide prima post-rocknummers: zachte, dromerige melodieën. Een voorbode op het volgende nummer Watt. De track begint met de dromerige melodieën waar La Large Marcha mee eindigde. Na ongeveer een minuut gaat het nummer de diepte in. Enerzijds hoor je de melodieuze riff doorgaan. Deze wordt echter verstoord door een detonerend tegengeluid van gitaar en saxofoon. Wat mij betreft is het daarom ook de mooiste track van de plaat. Hex eindigt met het nummer Fin: een minimalistisch stuk dat het album waardig afsluit.

Met Hex is Toundra er wederom in geslaagd een prachtig album te creëren. Dit keer geen filmmuziek bij een bestaande film, maar een persoonlijke soundtrack van de band bij de coronacrisis.

Score:

88/100

Label:

Inside Out Music, 2022

Tracklisting:

  1. El Odio, Parte I
  2. El Odio, Parte II
  3. El Odio, Parte III
  4. Ruinas
  5. La Larga Marcha
  6. Watt
  7. FIN

Line-up:

  • AlbertoTocados – Basgitaar, synthesizer
  • ÁlexPérez – Drums, piano
  • DavidLópez“Macón” – Gitaar, synthesizer
  • EstebanGirón – Gitaar

Links: