Therion – Sitra Ahra
Nuclear Blast, 2010
Een Therion-plaat blijft altijd een lastig werkje. Het materiaal van Johnsson en zijn band laat zich niet makkelijk ontleden en de essentie van een nieuwe plaat openbaart zich niet binnen een afzienbaar aantal luisterbeurten. Therion-albums zijn ingewikkelde entiteiten waarvan de ware schoonheid zich pas na verloop van tijd (soms maanden of zelfs jaren na dato) openbaart. Zo is ook het objectief recenseren van Sitra Ahra een haast onmogelijke opgave geworden. Dieptepunten zijn er niet, hoogtepunten des te meer, en per luisterbeurt dienen zich nieuwe hoogtepunten aan in het muzikale labyrinth.
Simpel gezegd ligt Sitra Ahra in het muzikale verlengde van het vorige album Gothic Kabbalah, al is dat natuurlijk wel heel simpel gezegd. Over het algemeen is de sfeer op het nieuwe album wat etherischer en blijven, vooral op het eerste gehoor, de echte individuele songs wat achterwege, waarbij eigenlijk vooral het titelnummer opvalt als aparte song. Pas later openbaren de andere songs zich meer als losstaande werken, waarbij bijvoorbeeld Unguentum Sabbati opvalt door zijn aan Pink Floyd’s Echoes herinnerende muzikale thematiek (of doet het aan Andrew Lloyd Webber denken; dat blijft natuurlijk altijd de vraag), of het redelijk rechtlijnige Hellequin dat zich ontpopt tot een zeer pakkende song. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
De rode draad op Sitra Ahra is zoals altijd het karakteristieke gitaargeluid van Christofer Johnsson zelf, de tekstuele verhandelingen over magie en oude kunsten en culturen, en de hele resem aan gastmuzikanten die ieder Therion-album tot een zo enorm gevarieerd werk maken. En ook qua instrumentalisatie valt er wederom niets te klagen op dit nieuwe album, waarbij er zoals gewoonlijk behoorlijk de ruimte is voor aparte instrumenten, vreemdsoortige arrangementen en natuurlijk de nodige bombast. Apart is overigens de verrassingsaanval van mondharmonica en accordeon in Land Of Canaan (evenals het groots opgezette koorwerk tijdens dat tien minuten durende nummer), en Johnsson schudt weer de ene prachtige melodie en zanglijn na de andere uit zijn mouw. De twee meest opvallende tracks op Sitra Ahra zijn met afstand het stevige Din, waarbij Therion weer eens oog in oog staat met het death metal-verleden van de band, en het afsluitende, zeer rustgevende After The Inquisition: Children Of The Stone, inclusief kinderkoor.
Over Therion kun je blijven schrijven wat je wilt, en tien tegen één dat er wederom busladingen mensen zijn die met dit nieuwe werk niets kunnen aanvangen, maar Johnsson staat, wie hij ook om zich heen vergaart, altijd garant voor imposante en kwalitatief hoogstaande muziek. Op het eerste gehoor iets minder sterk als Gothic Kabbalah, op het tweede gehoor stukken beter en zo gaat het voort. Maak ervan wat je zelf wilt, maar dat Sitra Ahra een dijk van een plaat is geworden staat buiten kijf.
Tracklisting:
- Sitra Ahra
- Kings Of Edom
- Unguentum Sabbati
- Land Of Canaan
- Hellequin
- 2012
- Cu Chulain
- Kali Yoga III
- The Shells Are Open
- Din
- After The Inquisition: Children Of The Stone
Line-up:
- Christofer Johnsson – gitaar
- Thomas Vikström – zang
- Christian Vidal – gitaar
- Nalle Phalsson – bas
- Johan Koleberg – drums
Links: