The Very End – Mercy & Misery
SPV Music, 2010
Met een combinatie van death en thrash metal en een behoorlijke groovy inslag probeert het uit het Duitse Roergebied afkomstige The Very End het voor de tweede keer. Het debuut VS. Life schijnt in 2008 niet onaardig ontvangen te zijn en de stap van het kleinere Dockyard 1 Records naar SPV was dan ook rap gemaakt.
Nu wel, om heel eerlijk te zijn gaat Mercy & Misery hier een beetje het ene oor in en het andere uit. De dertien songs, waaronder met Michael Sembello’s Maniac (grappig) en Led Zeppelin’s Immigrant Song (niet doen, en laat de volgende band die iets van Zep covert alsjeblieft eens een minder uitgekauwd nummer pakken) twee covers, is niet onaardig maar ontbreekt de nodige substantie. De band kan zeker spelen en de productie is lekker in your face, maar de overige elf songs doen het gewoon niet echt, waarbij vooral de vocalen van Goossens, die er lustig op los schreeuwt en krijst, na verloop van tijd op de irritatiespieren kunnen gaan werken, vooral wanneer hij een werkelijke poging doet tot zingen (wederom: misschien gewoon niet doen).
Met Mercy & Misery brengt The Very End een plaat uit die goed beluisterbaar is en nergens uitblinkt. Vrij standaard, rechttoe rechtaan heavy metal zonder poespas. Waarschijnlijk wél erg geslaagd op de festivalbühnes deze zomer.
Tracklisting:
- Memento
- Ball And Chain
- The Leper
- Rat Nation
- Dead Is The New Alive
- Letters To The Living
- A Hole In The Sun
- For All Things Undone
- Vultures
- Immigrant Song
- Three Zero Nine
- Blacklisted
- Maniac
Line-up:
- Björn Goossens – zang
- Rene Bogdanski – gitaar
- Volker Rummer – gitaar
- Marc Beste – bas
- Lars Janosch – drums
Links: