The Sleeping – The Big Deep
Victory Records, 2010
Het tijdperk van de vallende blaadjes en gure winden bereikt ons langzaam, maar zeker. Tijd om de gordijnen te sluiten, kaarsen aan te steken, een glas wijn in te schenken en te genieten van de nieuwste telg van het Amerikaanse The Sleeping.
The Sleeping mag weliswaar met The Big Deep toe zijn aan haar vierde album, ik had tot voor kort nooit van ze gehoord. De band timmert vooralsnog dan ook enkel aan de andere kant van de oceaan hard aan de weg. Zo heeft band, naast enkele festival tours, uitvoerig getoerd met bands als Boy Sets Fire, Alexisonfire, Silverstein, en Funeral for a Friend. De groep heeft zijn roots liggen in de hardcore post-punk, maar wat ze op The Big Deep laten horen is duidelijk meer indie-rock georiënteerd.
Op het album staan elf nummers die bol staan van ingetogen frustraties en somberheid. Het brengt de typische sfeer van… tja, de herfst. Je krijgt er aan de ene kant een wat gelaten gevoel van, maar aan de andere kant voelt het alsof je een warme en vertrouwde jas aantrekt. Hoewel de nummers wat gladjes worden gebracht, ongetwijfeld bedoeld voor de Amerikaanse markt, zit er voldoende bite in het album om ook buiten Amerika wat potjes te breken. Dat de heren een breed spectrum aan muzikale invloeden inzetten, blijkt wel uit het feit dat er naast de eerder genoemde invloeden, ook hier en daar wat jazz-invloeden zijn te bespeuren. Ik meen zelfs wat reggae te hebben gehoord! Een mooi voorbeeld van deze samensmelting van stijlen is het nummer The Phantom of Darker Clouds.
Maar er is meer. Zo doet de band en dan met name zanger Douglas Robinson me meer dan eens denken aan Papa Roach. Alleen heeft Douglas een breder bereik dan Jacoby Shaddix (Papa Roach), die toch niet slecht is. Het is dan ook fantastisch om te horen hoeveel gevoel hij in de nummers kan leggen en toch ook een rauw randje aan het geheel weet mee te geven. Zijn bandmaten kwijten zich uitstekend van hun taak, maar Chris Evans die de keyboards voor zijn rekening neemt, verdient een eervolle vermelding. Evans weet met zijn keyboard vrij dicht bij een gitaargeluid te komen die perfect integreert in het bandgeluid. Sterker nog, hij zorgt voor net dat beetje extra aan sfeer zonder daarbij dominant over te komen. Zo heb ik meerdere luisterbeurten nodig gehad om het aandeel van de keyboards goed te kunnen doorgronden.
Typisch voor het album is dat werkelijk alle nummers zich direct in je hoofd nestelen. Het strekt te ver om alle nummers los te bespreken, maar een nummer als Oh, Gloria wil ik niet onvermeld laten. Het nummer pakt je meteen in een wurggreep met al zijn treurigheid en fragiliteit. De vele details merk je pas op na meerdere luisterbeurten in tegenstelling tot het refrein. Het refrein laat je na één luisterbeurt de rest van de dag niet meer los. Heerlijk!
Mijn kennismaking met The Sleeping en dan in het bijzonder uiteraard met The Big Deep, is wat dat betreft meer dan aangenaam te noemen. Al vanaf het eerste draaibeurt heeft het album mij geraakt en is het daarna alleen maar gaan groeien. Het is bewonderenswaardig dat de groep zoveel muzikale invloeden tot een glad geheel heeft weten te strijken. Met The Big Deep zal de band het in Amerika ongetwijfeld goed doen, maar ik ben ervan overtuigd dat het album ook in Europa een kans van slagen heeft. Mocht de band ooit de oversteek wagen, zal ik zeker proberen ze live aan het werk te zien. Klasseplaat!
Tracklisting:
- Dark Days
- Boroughs of the Ocean
- Beautiful Gloom
- Retiring Spies (Change Your Life)
- Deafening the UK
- The Phantom of Darker Clouds
- Oh, Gloria
- Get You back
- The Big Deep
- Black Waves (Vaya Con Dios)
- Young Vibes …(Don’t Run Away From Me)
Line-up:
- Douglas Robinson – Vocals
- Paul Cadena – Guitar
- Sal Mignano – Bass
- Joe Zizzo – Drums
- Chris Evans – Keyboards
Links: