The Ruins Of Beverast – Tempelschlaf

Geschreven door op 26-11-2025 om 23:57.

Weinig onder jullie weten dat één van mijn ultieme favoriete blackmetalbands allertijden het Duitse Nagelfar is. Misschien is dit voor een select clubje onder jullie al lang geen geheim meer. Maar waarom diep ik dit persoonlijk verhaaltje op? Eén ieder die toch eventjes oplet weet dat de heer Von Meilenwald de drummer bleek van dat cultgezelschap. De band hield ermee op ergens in 2002. Ik mocht nog de eer hebben om ergens verloren in de begin jaren 2000 op een podium gestaan te hebben samen met Zingultus de zanger van? Inderdaad Nagelfar. We speelden met één van mijn bands in het voorprogramma van Endstille, ‘s mans andere band. Het bleek een memorabele avond want net omdat ik een hoodie van Nagelfar aanhad kwam de brave man een praatje met me slaan. Memorabel! Ik schrijf het nogmaals.

Nu terug naar de dag van vandaag. The Ruins Of Beverast de band tegenwoordig voor de heer Von Meilenwald, komt met Tempelschlaf. Plaat nummer zoveel in de rij. Telkens kwam hij en zijn trawanten met een album om duimen, vingers, je vrouw, die blondine eens goed af te likken. De laatste plaat in 2021 die de plakker “cult” op zich gedrukt kreeg bleek The Thule Grimoires te heten. Het doet me plezier nu nog te lezen dat de heer MichielH er toch globaal hetzelfde als mij over dacht.

Intussen zijn we wel weer vier jaar verder en heeft de band op -tig verschillende festivals gespeeld. Voor deze nieuwste plaat heeft de heer Von Meilenwald het nodige buikvet van nummers weggesneden, laag voor laag om tot meer dan de essentie te komen. Wat achterblijft is nog altijd The Ruins Of Beverast maar met die kenmerkende synthpartijen en samples die je helemaal tureluurs kunnen draaien.

Heerlijk toch hoe die typisch dreunende, bezwerende thema’s je al vanaf de eerste seconde bij je nekvel pakken. De rollende tom’s sturen het geheel in één of gene richting. Beklijvende vocale lijnen nemen het heft vervolgens in handen en laten het geheel dartelen op een brutale doch eerder robuust, fluwele wijze. Kan je het volgen? Jammerende keelklanken plakken zich over een voorzichtig denderend dubbele basverhaal. Het gebeurt nog allemaal in het openingsnummer, het titelnummer. Hoekig, puntig gitaar- en drumwerk laat niet toe bij de pakken te blijven zitten. Zo ontstaat er een interactie met de samples en synthtpartijen die er wat tussendoor verwrongen lijken te zitten.

Het geheel krijgt al vanaf de eerste tel, eerste maat een soort van lugubere, morbide ondertoon mee. Luister je naar Day Of The Proacher dan heeft het in zijn skelet een merg  zitten van klassieke black metal. Op één of andere verwrongen wijze slaagt de heer Von Meilenwald er echter in die typische cadans er weer in te steken. Je raakt zo vervoerd dat je je op een bepaald moment betrapt op het meezingen van wat moet doorgaan voor het refrein. Je klinkt wel als een sjamaan. En of het nog niet genoeg is sleurt en sleept een nummer als Cathedral Of Bleeding Statues je doorheen de zwarte, korzelige modder. Compleet met huilende gitaren en diepe keelklanken. Bijzonder sterk! Het licht gestoorde Alpha Fluids komt er vervolgens achteraan koken en kolken. Verder? Tja, luister zelf maar naar al dat donker, duister lekkers. Ik druk nog een keertje op de repeatknop.

Tja, wat moet je dan nog schrijven? Dit Duitse The Ruins Of Beverast verdient toch een aparte ster aan het blackmetalfirmament in mijn ogen. Dit Tempelschlaf is opnieuw een beresterke plaat. Een toevoeging aan het al bijzonder indrukwekkende oeuvre van de band en dus een must voor de fans. Aanschaf verplicht in fysiek formaat natuurlijk!

Score:

90/100

Label:

Ván Records, 2025

Tracklisting:

  1. Tempelschlaf
  2. Day Of The Proacher
  3. Cathedral Of Bleeding Statues
  4. Alpha Fluids
  5. Babel, You Scarlet Queen
  6. Last Theatre Of The Sea
  7. The Carrion Cacoon

Line-up:

  • Alexander Von Meilenwald – Zang, alle instrumenten

Links: