The Royalty – Lovers
Victory Records, 2012
Het enige wat dit met metal te maken heeft is de 666 in de titel van de pdf met bandinformatie. Zelfs de sfeer is gemiddeld genomen betrekkelijk vrolijk en zomers. Toch kan ik niet klagen. The Royalty speelt naar eigen zeggen garage pop en ze doen dit op zeer hoog niveau.
Wat dit zo fijn maakt is de 60’s vibe. Een vleugje surf, een vleugje modern retro en een zangeres die haar mannetje staat. De zang is milder en minder bewust ouderwets dan een Amy Winhouse en daardoor iets meer eigen dan de legio kopieermachines die nu rondlopen en faam maken in het commerciële.
De orgeltjes zijn uit de kast getrokken, vermoedelijk zo ook de fender jazzmasters en de oude reverbbakken. De sound is lekker organisch en intiem, hoewel het er af en toe behoorlijk vrolijk op los rockt. Door gebrek aan mainstream/indie ervaring kan ik het niet echt vergelijken met iets, maar duidelijk is wel dat The Royalty goed bezig is. Gezelligheid met kans op hitgevoeligheid en grootheid onder indie people. De perfecte medicatie tegen metaalmoeheid.
Tracklisting: 
- Bartender
- How I Like ‘Em
- Please Lie
- I Want You
- Bottle Breaker
- Mr. Hyde
- Other Boys
- Say the Word
- Every Little Bit
- Witchcraft
- Saint Bowie
- Won’t be Long
Line-up:
- Nicole Boudreau – Vocalen
- Jesus Apodaca – Gitaren
- Will Daugherty – Basgitaar
- Daniel Marin – Toetsen
Links: