The Erkonauts – I Shall Forgive

Geschreven door op 05-11-2017 om 02:39.

De progressieve rock-versie van Motörhead… Als groepen hun sound zo omschrijven moet je voorzichtig zijn. Als Zwitserse groepen dat doen moet je dubbel voorzichtig zijn. Het mooie is: er is geen letter van gelogen! Deze Erkonauts hebben een geluid waar menig band jaloers op mag zijn. Je begint hier onbevangen naar te luisteren en negen nummers later heb je zoiets: what the fuck was dàt?

De sound van The Erkonauts valt te omschrijven als een crossover van zware metalriffs met punk/grunge zang. En daaroverheen een laag prog. En dan die bas! Die constant doorrollende pletwals die je een CD lang meeneemt op een trip die je niet licht zal vergeten. Little Mary is de opener. Meteen wordt de lat zeer hoog gelegd. Van schreeuwerige grunge tot bezwerende prog, in de eerste minuut krijg je meteen alles op je bord. Naarmate de waanzin vordert schreeuwt Ales Campanelli zijn stem volledig aan gort. En hij doet dat met klasse en overtuiging! Wereldnummer!

Hoewel alles van hetzelfde hoge niveau is springen er toch nog enkele nummers bovenuit. Globlebl is opgebouwd volgens het al eerder genoemde stramien maar met een Ace of Spades-achtig riffje er tussenin. The Snick daarentegen is een puur grungenummer waar de grootheden in dat genre met graagte een moord voor hadden gepleegd! De heren kennen ook hun klassiekers. Cacoit begint met een Locomotive Breath (Jethro Thull) loopje. Ook Soundgarden en Prong hoor je af en toe eens doorschemeren. Maar nooit storend en nooit zomaar. Het dient allemaal de nummers en die zijn ijzersterk. O ja, die referentie naar Motörhead? Luister eens naar Chaos Never Fails To Appeal. Lemmy is niet terug, maar hij heeft in elk geval een neefje.

De absolute uitschieter is echter het acht minuten durende Tales Of A Thousand Lives. We beginnen met Tibetaanse keelgezangen (no joke!) en eindigen in een orgie van overstuurde gitaren. Ondertussen worden we bezweerd en beschreeuwd terwijl we stevige breaks en stompende bassen over ons heen krijgen. Het nummer wordt traag opgebouwd rond die ene, meeslepende riff die maar blijft variëren als een slang met pijn in de ingewanden.

The Erkonauts hebben met I Shall Forgive een CD gemaakt die aankomt als een mokerslag. Neen, dit is niet het hardste en het ruigste wat je kan beluisteren, maar het is wel van het beste wat ik de afgelopen jaren heb gehoord. Omdat het een eclectische plaat is die wérkt, en dat is een zeldzaamheid dezer dagen. Er wordt gepuurd uit verschillende stijlen en genres maar ze worden nooit zomaar gekopieerd. Dit is er alvast eentje voor de jaarlijsten, en iets zegt me dat hij daar zeer hoog gaat eindigen. Ben ik enthousiast? Ja. Ja!! Ja zeg ik u!!!!

Score:

92/100

Label:

Indie Recordings 2017

Tracklisting:

1. Little Mary
2. Seven Macaw
3. Globlebl
4. The Snick
5. Chaos Never Fails To Appeal
6. The Groove Of The Sorry
7. Cacoit
8. Tales Of A Thousand Lives
9. Sappy (feat.Tom Mumagrinder)

Line-up:

  • Ales Campanelli – Zang, Bas
  • Bakdosh Puiatti – Gitaar
  • Los Sebos – Gitaar
  • Kevin Choiral Maragoni – Drums

Links: