The Dead Lay Waiting – Almost Heaven
Rising Records, 2011
Ik had twee jaar geleden al de eer om een plaat van dit gezelschap te reviewen. Ik herkende direct de ontplofte kapsels en de Hema-hemdjes op het promoblaadje. The Dead Lay Waiting doet het, ondanks de kritieken, bijzonder goed (zo lijkt het) in het eigen Verenigd Koninkrijk. Of hun nieuwste album de ommekeer zou brengen in reviewland, dat was de grote vraag.
Nee, dat is het antwoord. Het is van hetzelfde laken en pak. Tweedehands metalcore-riffjes met steriele tikketak-drums, emo-geklaag met cleane 
poplijntjes en semi-grunts plus heavy solomateriaal. Heel soms zijn er wel leuke dingen te horen. Zo is bijvoorbeeld de staccato-aanpak op Burnt To Ashes meer dan prima te noemen. Helaas is het daarna te halfslachtig en herkauwd voor woorden. De genre-overstijgende elementen richting Bullet For My Valentine zijn veel te doorzichtig en anderzijds zijn de deathcore-elementen (breaks en subwoofer-inslagen) veel te mak en zoutloos. Verder zit er ook niets van inhoud in de nummers, alleen een laagje vernis.
Niet dat alles slecht is aan deze plaat. Nee, ik lieg, het is gewoon crap. Dat het energiek is, wat maakt het uit. Het moet en kan anders. Je gaat me toch niet vertellen dat dit het toonbeeld van moderne metal is aan de andere kant van het Kanaal? Toch? Deze raad ik dan ook alleen aan aan mensen die de laatste Arch Enemy bovengemiddeld goed vinden.
Tracklisting:
- Wake Up
- This Day Will Be Your Last
- Take Me Away
- Decaying King
- Burnt To Ashes
- Open Your Fucking Eyes
- Always Ask Why
- Voices
- The Days I’m Gone
- Interlude
- Choke On Your Words
- Pray To Me
- Look At Us Now
- Almost Heaven
Line-up:
- Thomas Shrimpton – Drums
- Luke Apocalypse – Vocals
- Azz Willoughby – Guitars
- Ben Connett – Guitars / Vocals
- Sam Sara – Bass / Vocals
Links: