The Crown – Doomsday King
Century Media, 2010
Ja, ja, het Zweedse The Crown meldt zich weer aan het front met Doomsday King! In 2004 trok men de stekker er nog uit, maar een jaar later kondigden ze hun reünie weer aan. Toch hebben we daarna nog zo’n vijf jaar moeten wachten op een opvolger van het veel geprezen Possessed 13 uit 2003. Volgens vele hun beste album ooit. De grote hamvraag is of ze na al die jaren nog wat in de melk te brokkelen hebben.
Wat meteen in het oog valt, niet letterlijk, is dat brulboei Jonas Ståhlhammer de plaats van Jonas Lindstrand heeft overgenomen. De fans kunnen echter rustig adem blijven halen, want Ståhlhammer blijkt de aangewezen man om The Crown op sleeptouw te nemen. Zijn stem lijkt verdraaid veel op die van Jonas, wat heel goed verklaarbaar is, omdat juist Ståhlhammer de inspiratiebron vormde voor Jonas om te gaan zingen. Alleen Ståhlhammer klinkt wat rauwer en zwaarder en op zijn beurt lijkt hij bij tijd en wijle als twee druppels water op Legion (Witchery, ex-Marduk). Niks mis mee! Verder is de bezetting gelijk gebleven. De heren hebben wel de afspraak gemaakt om het wat rustiger aan te doen. Immers, de stress van het alsmaar schrijven en opnemen van platen in combinatie met het vele touren zorgde er in 2004 voor dat de onderlinge spanningen niet meer te houden waren.
Nu dan de bespreking van het album. Opvallend is dat de nummers in feite dateren uit 2004/2005. Bassist Magnus Olsfed was meteen na de split in 2004 begonnen aan het schrijven van nieuwe nummers. Hij wilde de nummers gebruiken voor een nieuw op te richten band, genaamd Dobermann. Het lukte hem echter niet om geschikte bandmaten te vinden. Toen vervolgens iedereen, met uitzondering van Jonas Lindstrand, weer op het oude nest terugkeerde werd al snel besloten om de reeds geschreven nummers voor The Crown te gaan gebruiken. En terecht, want Doomsday King klinkt gewoon op en top als The Crown. De death/thrash metal die de band brengt is dan ook zeer herkenbaar. De band hakt er weer vertrouwd op los, maar brengt ook de pols tot bedaren met het ronduit zwingende en doom-achtige The Tempter and the Bible Black. Geniaal! Het album is doorspekt met moddervette en gelaagde gitaarriffs, maar ja dat verwacht je gewoon van de band. De thrash is duidelijk geënt op Slayer, iets wat de band niet onder stoelen of banken schuift. Verder meen ik vleugjes van God Dethroned op te pikken, maar echt mijn vinger erop leggen lukt me niet. Tja, wat valt er eigenlijk verder nog te vertellen… Wellicht nog dat de productie lekker vol en vet is, de band gewoon verder gaat waar het met Possessed 13 is gebleven en dat ze dat gewoon verrekte goed doen.
The Crown knalt er met Doomsday King weer keihard in en bewijst zichzelf en de geduldige fans een goede beurt. Met de komst van Ståhlhammer zijn de typische vocalen die bij The Crown zijn gaan horen, bewaard gebleven. Persoonlijk vind ik dat de man meer brengt dan zijn voorgangers, maar dat is wellicht een kwestie van smaak. Al met al gewoon weer een typisch The Crown-album en gewoon weer goed!
Tracklisting:
- Doomsday King
- Angel of Death 1839
- Age of Iron
- The Tempter and the bible black
- Soul Slasher
- Blood O.D.
- Through eyes of oblivion
- Desolation Domain
- From the Ashes i Shall Return
- To Light
Line-up:
- Jonas Ståhlhammer – Vocals
- Marko Tervonen – Rythm guitar
- Marcus Sunesson – Lead guitar
- Magnus Olsfeld – Bass
- Janne Saarenpää – Drums
Links: