The Body & Braveyoung – Nothing Passes
At a Loss Recordings, 2011
Een warme, rustgevende deken. Het gevoel dat je thuis bent. Iets wat ik dan ook toevallig op het moment van het schrijven van deze recensie ben. Een bijzondere bandnaam kan bijna niet anders betekenen dan bijzondere muziek, een verwachting waar The Body & Braveyoung alleszins aan voldoet. Wat is het nu eigenlijk voor muziek? Dat is moeilijk te zeggen maar ik word er wel enorm zen van.
The Body blijkt een doomgezelschap dat op deze plaat samenwerkt met postrockers Braveyoung. ‘Doom rock’, volgens de promo informatie. Hebben ze dat geschreven om de recensent op het verkeerde been te zetten? Wat ik hoor heeft namelijk niets met rock en al helemaal niets met het overwegend groovende karakter van doom rock te maken. Een zeer rustgevende drone vloeit de kamer in met een vleug melodie op de achtergrond. In sommige gevallen met een xylofoonklank die doet denken aan een muziekdoos, wat bijna een slaapliedjessfeer geeft.
The Vision zet wederom op het verkeerde been door te beginnen als een liedje dat klinkt alsof het gezongen wordt door een moeder met als doel haar kindje te troosten. Ik ga bijna heen en weer wiegen. Bij de tweede maat steekt het drone-element van de band echter weer de kop op wat zorgt voor een bizarre maar goedwerkende combinatie.
The Body & Braveyoung’s Nothing Passes is samen te vatten als licht melancholisch op een troostende manier. De basis is een zeer zachte warme drone die op de momenten dat de melodie zich terugtrekt naar ambient neigt. Het is een samenwerking met een duidelijke chemie geworden. Een troostende plaat voor de neerslachtige momenten. Een heerlijke plaat om je even te onttrekken aan de drukte van de wereld.
Tracklisting: 
- Song One
- Song Two
- Nothing Passes
- The Vision
Line-up:
- Onbekend
Links: