Kent wordt ook wel de tuin van Engeland genoemd. Het is vooral een goede plek om naar paddenstoelen te zoeken. Uiteraard is niet elke paddenstoel eetbaar en bij twijfel niet opeten is het devies. De in Londen wonende Gitarist Tom Walding ging ook regelmatig naar Kent op zoek naar paddenstoelen, maar dan van een heel ander soort. Deze trips resulteerden in geëxperimenteer met geluiden, melodieën en gitaarriffs die uiteindelijk de basis vormde voor het debuutalbum Realm van The Bloody Mallard. Tom zocht vervolgens contact met producent Jarred Hearman (the Prodigy, Mammal en Slipknot) en deze wist het geheel om te zetten in zeven losse, speelbare nummers. Uiteindelijk werden drummer Jake Bradford-Sharp en bassist Raihun Rubin erbij gehaald om Realm in zijn geheel af te maken en op te nemen in de studio.
The Bloody Mallard mag dan wel het project zijn van Tom Walding, het is allerminst een album geworden waarop alles draait om één persoon. Dat hoor je direct na het opzetten van Haemoglobin, het eerste nummer van de plaat. De ruim elf minuten durende opener begint akoestisch, maar al na een minuut gaat het trio er vol voor. Zowel de bas als de drums krijgen evenveel ruimte en benutten deze dan ook beiden. Een dikke muur van geluid is het resultaat. Dit nummer en dat geldt ook voor de rest, valt zich lastig te classificeren. Het klinkt een beetje alsof er twee ons Russian Circles, een ons King Crimson, een halve ons Kyuss en een snufje Rush in de blender is gedaan met als resultaat: het Bloody Mallardisme.
Het tweede nummer Subject To Entropy begint rustig, met in de achtergrond vervormd gitaargeluid. Het nummer heeft een rustig tempo: dat mag ook wel na de opener. Aan het einde hoor je heel eventjes wat voor een kwaliteiten de drummer heeft. Het voorgerecht van het menu dat nog moet komen. Het twee minuten durende Reversion heeft weinig om het lijf. Nu ik het toch over eten heb: dan is dit de eerste amuse. De vierde track, Noble Rot gaat, verder waar Reversion eindigde. Halverwege lijkt het wel of David Gilmour, gekleed als ober, de amuses van tafel haalt en aangeeft dat er even ontspannen kan worden voordat het hoofdgerecht wordt opgediend. De twee opeenvolgende nummers Ceremonious Synapses (i) en Ceremonious Synapses (ii) vormen het hoofdgerecht. En wat voor een. De blender gaat weer aan. In Ceremonious Synapses (i) hoor je vooral veel invloeden van Rush terug in het gitaarspel. In Ceremonious Synapses (ii) hoor je met name wat een goede drummer Jake Bradford-Sharp is. Hieruit blijkt maar weer dat het om een (h)echte band gaat. Na het hoofdgerecht volgt meestal een nagerecht. Dat is hier niet nodig, The Bloody Mallard wenst je wel thuis met deze deze akoestische afsluiter.
Volgens mij heb ik nergens genoemd dat het om een instrumentale plaat gaat. Bij deze dus. En dat is eigenlijk maar beter ook. Realm behoeft geen zang. Dat zou alleen maar afbreuk doen aan een heerlijk gerecht in een restaurant uit de GaultMillau gids.
Score:
80/100
Label:
Eigen beheer via Onslaught Music, 2020
Tracklisting:
- Haemoglobin
- Subject To Entropy
- Reversion
- Noble Rot
- Ceremonious Synapses (i)
- Ceremonious Synapses (ii)
- Dawn
Line-up:
- Tom Walding – Gitaar
- Jake Bradford-Sharp – Drums
- Raihan Rubin – Basgitaar
Links: