Voor me heb ik de promo van de nieuwe The Black Dahlia Murder, getiteld Servitude en wederom uitgebracht door Metal Blade Records. Terwijl ik dit zo schrijf, alsof er plichtsgetrouw weer een nieuwe recensie geschreven moet worden, begint er zich langzaam een knoop in mijn maag te ontstaan. Deze release is natuurlijk verre van vanzelfsprekend. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand niet bekend is met het tragische overlijden van frontman Trevor Strnad.
Het boegbeeld en de charismatische leider van de band heeft zich in 2022 van het leven beroofd, zoals hier te lezen. Dat nieuws rolde als een schok door de gemeenschap daar hij een persoon was die zich altijd inzette voor de muziek en de kleinere bands met hartstocht steunde. Dat deed hij onder andere in zijn column bij Metal Injection genaamd The Obituarist, een column die ik graag las en die mij verschillende nieuwe bands bracht.
Hij was uiteraard niet weg te denken bij The Black Dahlia Murder. Het was daarmee zeer de vraag of de band nog wel door kon gaan. Want hoe dan? Hoe vervang je een icoon? De mannen zullen gedacht hebben dat Trevor zijn wens zou zijn om de band door te zetten en zo geschiedde. De groep is sterker dan het individu en door alle jaren van samen muziek maken en touren was het kristalhelder wat het doel was: fantastische death metal maken en de mensen vermaken. Hiertoe heeft Brian Eschbach zijn gitaar aan de kant gezet en de zang op zich genomen. Wellicht een nog belangrijker punt voor hem zal zijn om het nieuwe aangezicht te zijn op het podium. Ik hoop het snel eens te mogen zien. Om de vacature van gitarist te vullen is oud bandlid Ryan Knight gevraagd weer toe te treden.
En hoe klinkt The Black Dahlia Murder nu dan? Dat is wel de grote vraag. Nou simpel, gewoon als The Black Dahlia Murder! En dat is natuurlijk ook niet geheel verwonderlijk daar Trevor zich voornamelijk met de teksten bezig hield. Muzikaal kwam het veelal uit de koker van de huidige bandleden. De zang van Eschbach is erg passend bij de melodieuze death metal die de band produceert. Uiteraard geen Trevor Strnad maar het ligt er ook weer niet enorm ver vanaf. Tien nummers kent dit inmiddels tiende album. Dus laten we nu maar gauw gaan luisteren!
En wat kunnen we nu als conclusie opschrijven? Allereerst wil ik graag kwijt dat ik de keuze om door te starten enorm kan waarderen en dapper vind. Ten tweede vind ik dat The Black Dahlia Murder erin is geslaagd een sterk album te schrijven, dat netjes in lijn ligt van de lange reeks goede platen die ze al geschreven hebben. Een tikje aan de snelle kant ook. Wel bekruipt me soms het gevoel dat er een beetje de rem op het enthousiasme zit. Alsof de band heel voorzichtig de eerste stapjes in het post-Strnad tijdperk zet en niet te uitbundig mag doen. Het is maar een gevoel dat er niets aan afdoet dat je de plaat gewoon blindelings kan aanschaffen als je de rest van de discografie ook goed vond. Het is een zeer geslaagd, maar meer nog een waardig vervolg na het afsluiten van een periode van rouw en verdriet. Het kan niet anders dan dat Trevor trots zou zijn geweest.
Score:
85/100
Label:
Metal Blade Records, 2024
Tracklisting:
- Evening Ephemeral
- Panic Hysteric
- Aftermath
- Cursed Creator
- An Intermission
- Asserting Dominion
- Servitude
- Mammoth’s Hand
- Transcosmic Blueprint
- Utopia Black
Line-up:
- Brian Eschbach – Vocalen
- Max Lavelle – Basgitaar
- Alan Cassidy – Drums
- Brandon Ellis – Gitaar
- Ryan Knight – Gitaar
Links: