The Birds of Satan – The Birds of Satan
Shanabelle Records, 2014
The Birds of Satan: misschien een lichtjes misleidende naam voor een metalsite die ook genres als blackmetal behandelt. Het gaat hier echter om het zijproject van Foo Fighters-drummer Taylor Hawkins, die samen met zijn compagnons Wiley Hodgden en Mick Murphey al enkele jaren bezig was met een coverband en besloot om het geheel om te vormen tot een heuse band. Dit is hun debuut.
Over het algemeen moet ik bekennen dat deze stijl me echt niet ligt. Het trio presenteert een plaat met een behoorlijk ruw rockgeluid, met hardere fases, langgerekte rock ‘n’ roll stukken en behoorlijk complexe structuren. Nergens prog, eerder chaotische oldschool Amerikaanse rock waar langs de ene kant behoorlijk wat Foo Fighters in doorschijnt (Grohl heeft ook wat vorm gegeven aan enkele nummers), maar men langs de andere kant ook experimenteert met jaren ’70 elementen, gaande van wazige tripsferen tot stukken met oudere zwier. Misschien heeft het ook wat met de nogal flauwe zangstijl van Hawkins te maken dat deze melange van oude en nieuwe rock me wat minder afgaat.
Het is dus niet mijn ding, maar ongetwijfeld zijn hier fans voor te vinden. Wil je Foo Fighters meemaken in een wat antieker kader met ruwe sound, hoppende drums en (hard)rock ‘n’ roll-gitaren, dan kan dit je ding wel eens zijn. Tel er in dat geval gerust 10 punten bij.
Tracklisting:
- The Ballad of The Birds of Satan
- Thanks For The Line
- Pieces of The Puzzle
- Raspberries
- Nothing At All
- Wait Till Tomorrow
- Too Far Gone To See
Line-up:
- Taylor Hawkins – Drum, Zang
- Wiley Hodgden – Bas
- Mick Murphy – Gitaar
Links: